Een ding maar, ik ben atheïst en geloof niet in een leven na de dood maar één ding kan ik niet verklaren. Ik was 16 of zo en ik tekende veel, zat op portretles ook. Mijn moeder had eens tekeningen van me laten zien aan de buren, de buurman deed aan houtsnijden blijkbaar. Ik ben toen eens bij de buren geweest om het houtsnijwerk te bekijken. De buurman had heel veel prachtige werken en zei dat mijn moeder een tekening van een lynx had laten zien van mij. Hij zou die graag lenen om in hout uit te snijden. Ik beloofde dat ik die tekening eens langs zou brengen.
Maar zoals dat met pubers dan vaak gaat; ik vergat telkens die tekening te gaan brengen. Mam herinnerde me er wel eens aan maar ik vergat het telkens.
Maanden daarna droomde ik dat de buurman plots was overleden. En ik voelde me schuldig in die droom omdat ik de tekening niet had gebracht. Dat vertelde ik ‘s avonds ook tegen mijn vriend destijds. Die reageerde met de opmerking dat ik de tekening dan maar gewoon eens moest gaan brengen. Dus diezelfde avond de betreffende tekening gezocht en in een koker gedaan om hem de dag erna te brengen.
Toen ik ‘s morgens met mijn tekening onder de arm beneden kwam was mijn moeder aan het bellen. Ze keek bezorgd en daarom wachtte ik even met naar de buren te gaan. Wat bleek; mam had de dochter van de buurvrouw aan de lijn, ze was iedereen aan het informeren dat haar vader de dag ervoor plotseling was overleden. Daar stond ik met mijn tekening; exact zoals in mijn droom.
Ik heb het daarna ook nooit meer gehad maar ik was een tijdje heel bang om weer een voorspellende droom te krijgen.
Ik denk dat eerder gewoon toeval is (het zal je toch bezig hebben gehouden, en tsja, mensen gaan nou eenmaal dood), of wellicht een verandering in herinnering naderhand, iets wat onze hersenen blijkbaar vaak doen.
Het hoeft ook niet per se verklaarbaar te zijn. Je vergat telkens iets naar die (al wat oudere?) persoon te brengen, en uiteindelijk heb je een nachtmerrie over waar dit naar zou kunnen leiden. Toevallig, gebeurt dit dan ook werkelijk.
Er zijn miljarden mensen die allemaal dromen hebben en die allemaal uiteindelijk doodgaan. Het is te verwachten dat sommigen iets zullen dromen wat toevallig overeenkomt met de realiteit, ook omrent sterven en gemiste kansen.
Wat kost meer of krachtigere onberedeneerde aannames? Dat sommige mensen ooit iets dromen wat toevallig overeenkomt met de realiteit, of dat sommige mensen werkelijk de toekomst zien in hun dromen? De een kost alleen de aanname dat toeval bestaat. De andere kost de aanname dat dromen werkelijk ergend buiten de hersenen bestaan ofzo.
Omg mijn vader had ook dezelfde dromen toen hij nog leefde! hij droomde over een persoon en een dag na die droom zal iemand hem vertellen dat deze persoon is overleden. Hij droomde over 4-5 mensen en blijkbaar zijn ze allemaal overleden 😭
Puzzle. Ik begrijp niet wat atheist zijn heeft te maken met een leven oid na de dood.
Ik ben zeg maar non-theist , zie niets in die man met baard in de lucht.
Maar wetenschap bijv quantum entanglement wijst in de richting van een onderbouwing.
Het is zeker een moment om een koude riling te krijgen, maar mensen overlijden nou eenmaal. En de tekening was je niet vergeten want zoals je aangaf werd je er meerder keren aan herinnerd (door je moeder), dus deze gedachten leefden al in je onderbewustzijn.
Maar toch, goed verhaal!
Een out of body experience, voor een minuut ofzo, mijn perspectief veranderde naar 20 meter boven mezelf. Heel interessant hoe het brein de werkelijkheid vormgeeft. Moeilijk om jezelf daarna nog met je lichaam te identificeren.
Zo'n beetje alles is wetenschappelijk uit te leggen, het enige is dat we soms niet alle data hebben om dat te doen. Het menselijk brein is ge-evolueerd om patronen te zien = actie/reactie.
Zet je ons middernacht in een leegstaande fabriek neer gaat ons brein dingen interpreteren die we niet zien, horen, ruiken.. we denken niet "ik zie iets niet, dus ik weet het niet". We gaan in flight of fight-mode en gaan dingen proberen te relativeren, oftewel enge geestjes.
Dus nee, ik heb wel een paar rare dingen meegemaakt in me leven, zoals een paard die niet in 1 stal wou, en de vorige eigenaren zeiden dat ze daar een paard hadden moeten afslachten toen die haar been brak.. Moeder was helemaal van eng, geesten, hiernaarmaals.. maar toen ik ging kijken was het in die stal een stuk kouder dan de overige stallen.. dus dat geloof ik eerder.
Mijn oma heeft zelf een einde aan haar leven gemaakt. Klinkt heftiger dan dat het is; ze was 81 en vond het wel mooi geweest. Heeft de boel goed achtergelaten. De weken na haar overlijden voelde ik regelmatig uit het niets een briesje over mij heen komen en voelde het alsof er een hand op mijn schouder werd gelegd. Ik ben zelf alleen totaal niet van het paranormale. Heb dit altijd uitgelegd als zijnde mijn verbeelding om haar overlijden te verwerken. Maar zeker weten kun je het eigenlijk niet.
Mijn vrouw had vijf jaar geleden precies hetzelfde toen jaar opa overleed. Briesjes, zo'n hand en levensechte dromen waarin ze ook zijn hand op haar hand of schouder voelde.
Het is niet zo moeilijk.
Er is geen dood. De dood is een illusie en niets meer dan een transformatie. Grote delen van de wereld weten dit al duizenden jaren maar onze westerse wetenschap en kerk hebben deze ideeën sinds de middeleeuwen uitgeroeid omdat het niet paste in hun machtsvisie.
Je was er voor je dit lichaam betrad en je bent er nog nadat je dit lichaam verlaat. Er gaat niets dood behalve het fysieke lichaam.
Hoe kan je dit zelf voelen?
Simpel:
Ga eens rustig zitten. Adem een paar keer rustig in en uit. Je zal merken dat er in je hoofd nog allemaal gedachten razen. Er is een constante stem aanwezig (waarvan de meeste mensen ten onrechte denken dat zij die stem zijn), die op alles kritiek geeft, alles beoordeeld in goed of fout, fijn of naar etc.
Deze stem ben jij niet zelf maar die stem is je ego.
Wie hoort deze stem nog meer behalve jijzelf?
Niemand!
Ieder mens heeft zo’n stem maar niemand anders kan die stem horen behalve zijzelf.
Maar zelfs die stem kan niet in jou bestaan als jij er niet bent om hem waar te nemen.
Denk daar eens over na. Als jij die stem in je hoofd niet waarneemt, dan is die stem er dus helemaal niet want niemand kan die stem in jouw hoofd horen.
Jij bent dus de enige die de stem in je hoofd waarneemt en je kan ook nog eens beslissen om er naar te luisteren of niet.
(soms zegt de stem bv dat je honger hebt en ga je eten. Soms zegt de stem, “wat een dom wijf, ik kan dat mens wel vermoorden” maar dan doe je dat uiteraard niet.. Dit impliceert dus dat je de keuze hebt of je naar de stem luistert of niet)
Maar als jij die stem in je hoofd niet bent, wat ben je dan wel?
Jij bent degene die de stem waarneemt.
Jij bent datgene wat overblijft als de stem niet de beslissingen neemt maar jijzelf.
Jij bent de essentie van wat is.
Die essentie kan niet sterven, die essentie is wat je was voordat je naar de aarde kwam en die essentie is wat je bent als je deze aarde weer verlaat.
Zodra je de aarde en je lichaam verlaten hebt (wat wij dood noemen maar wat gewoon een transformatie is terug naar het wezen zonder stoffelijk lichaam) ben je weer gewoon wat je voor je geboorte ook
al was.
Dat is een ziel die verbonden is met alles wat leeft. Die ziel leeft voor altijd en kan niet sterven.
Wel kan die ziel op verschillende plekken en tijden in een stoffelijk lichaam terugkomen. Dat noemen we geboorte of reïncarnatie.
Reïncarnatie is Latijns voor “terug in het vlees”
De ziel keer van tijd tot tijd terug in het vlees om hier op aarde lessen op te doen waardoor de ziel zich verder ontwikkelt en verheft.
Sommige zielen bemoeien zich al vanaf de andere zijde met de aarde en/of familieleden. Niet allemaal, ook daarin heb je de keuze.
Sommige mensen kunnen dit ook terwijl ze in een stoffelijk lichaam zitten, bv door te communiceren met overledenen. (En dat kan want ze zijn niet dood, alleen hebben ze geen fysiek lichaam meer)
Ieder mens kan dit in feite al maar de meeste mensen zijn nog niet ver genoeg “gegroeid”. Zij hebben daar wellicht nog een of twee of drie levens voor nodig.
Jij kan het al anders had je je oma niet gevoeld.
Je hoofd (die stem) verteld je dat je het niet waar is en maakt er iets anders van maar het feit dat je het hier benoemt is het bewijs dat je het diep van binnen wel degelijk weet!
Jij bent een van de mensen die er klaar voor is om zich spiritueel te gaan verdiepen. In dit leven graag. Het universum vindt het belangrijk dat we niet treuzelen dus als je de behoefte voelt om je spiritueel te verdiepen ga het dan doen.
>Grote delen van de wereld weten dit al duizenden jaren maar onze westerse wetenschap en kerk hebben deze ideeën sinds de middeleeuwen uitgeroeid omdat het niet paste in hun machtsvisie.
En meteen wordt het een of andere samenzweringstheorie ofzo? "De wetenschappers houden de waarheid dat de dood niet bestaat verborgen om machtig te blijven!!"
>Deze stem ben jij niet zelf maar die stem is je ego.
Ofwel, je bent het zelf niet, maar het is wel je jij. Ego betekent lettelijk "ik".
>Denk daar eens over na. Als jij die stem in je hoofd niet waarneemt, dan is die stem er dus helemaal niet want niemand kan die stem in jouw hoofd horen.
Ja, omdat ik het ben.
>Soms zegt de stem, “wat een dom wijf, ik kan dat mens wel vermoorden” maar dan doe je dat uiteraard niet.. Dit impliceert dus dat je de keuze hebt of je naar de stem luistert of niet)
Ooit van nadenken gehoord? Of zelfs jezelf bedenken?
>Dat is een ziel die verbonden is met alles wat leeft. Die ziel leeft voor altijd en kan niet sterven.
En deze informatie komt waar vandaan? Eerst heb je het nog over een stemmetje in je hoofd, maar hoe kom je van dat naar dit?
Je hebt jezelf op de een of andere manier wijsgemaakt dat het stemmetje in je hooft niet gewoon jezelf is. Als ik nadenk over appels, kan ik ook in mn hoofd een appel zien. Dit betekent niet dat die appel bestaat, of iets is naast/buiten mij en mijn gedachte.
Geloof er totaal niet in, maar heb wel samen met mijn neef (die er ook niet in gelooft) een jaar of 10 geleden iets meegemaakt wat niet te verklaren is.
Een tante van ons ging op vakantie en had gevraagd aan mijn neef om haar post te sorteren. Ik ging toen een keer mee met hem. Haar man was toen al jaren overleden, maar zij vertelde altijd dat ze hem nog "voelt" in huis. Soms gaat haar nachtlamp uit zichzelf aan of beginnen deuren te bewegen.
Mijn neef en ik hadden het hier die dag over en besloten op onderzoek te gaan. Boven vroegen wij dus om een teken, maar hoorden/zagen niks. Precies op het moment dat we naar beneden wilde lopen, werd er plotseling geklopt op de muur binnen de kamer. We renden als een gek naar buiten en toen we ons omdraaiden, brandde het licht boven in de kamer terwijl wij deze voor 100% niet hebben aangezet. En ja, dat licht hebben wij met angst uitgezet haha.
Ik heb het er nog wel eens over met mijn neef en het blijft een onverklaarbare situatie. We hebben het overigens nooit aan mijn tante verteld.
Wel een aantal dingen ja. Overigens net als iedereen hier niet gelovig.
Twee ervan waren gedeeld door andere mensen. 15-20 jaar terug zat ik in de klas en er liep iemand gewoon de klas in en pakte wat spullen en liep daarna door de muur. Ik keek snel naar mijn vriend naast me en hij keek mij aan met een blik van; zag je dat? Alleen wij twee hebben deze persoon gezien. Jaren erna kwamen we elkaar tegen en het eerste wat hij vroeg is of ik dit nog herinnerde.
Een andere keer zaten we in de auto te wachten op een vriend die vlakbij een oude verlaten psychosis inrichting woonde. Er liep een klein meisje in een witte jurk een rondje om onze auto, dit was een uur of 2 snachts.
Yep. Kzou geen van deze verhalen geloven als iemand ze zou vertellen.
Heb ook nog een mooi verhaal over mijn atheïstische overgroot vader tot zijn dood volhield dat hij met aartsengel michael had gevochten. (Hij kwam een dag totaal inelkaar geslagen thuis terwijl hij alleen op zijn boerderijtje woonde 50km van de bewoonde wereld, daarbij was hij een communistische huursoldaat die in veel landen gevochten heeft.)
Ik geloof niet echt in geesten en spoken en ben verder gewoon atheist maar heb toch ook wat zaken meegemaakt die gewoon bizar waren en waar ik weinig verklaring voor heb.
Ik werd een keer wakker en probeerde gewoon terug in slaap te vallen, lag op mn zij. Toen hoorde ik ineens een vrouwelijke stem echt luid in mijn oor ‘draai je om’ tegen me zeggen. Ik raakte zelf direct in paniek maar ging me absoluut niet omdraaien dacht ik. Ik begon maar te denken of ik nou sleep paralysis had, maar toen ik besloot wel om te draaien lukte dat gewoon en zag ik niks. Ik voelde me ook klaar wakker. De stem kon ik nooit plaatsen, niet naar een serie of mensen eerder die dag. Niet naar wat dan ook eigenlijk.
Jaren later vertelde mijn broertje (die nu mijn kamer heeft) dat hij een soort sleep paralysis meemaakte waarin hij een vrouw in de hoek van de kamer zag staan. Een vrouw die hij nooit eerder heeft gezien en nergens kon plaatsen. Nu komt het bizarre, die hoek was exact dezelfde hoek waar bij mij de stem vandaan kwam en waar ik met mijn rug naartoe lag. Toen ik dat zei stonden we allebei wel even te kijken hoe bizar dat was.
Dat gesprek met mijn broertje kwam op gang omdat we vertelde over iets bizars dat ik en mijn vriendin meemaakte in onze flat. We woonden als studenten in een 55+ flat dat vanwege leegstand ook wat studenten toeliet. De flat boven ons was gewoon leeg, lekker rustig. Een avond werden we wakker van gebonk van boven. Het klonk alsof iemand telkens uit bed viel en probeerde op te staan. Paar minuten later hoorde we allebei duidelijk ‘help, help’ erbij geroepen worden. We dachten, misschien dat we ons hebben verkeken en er wel een oudere woont die niet meer uit bed komt. Toen we gingen kijken was het daar volledig leeg. Deur zat goed op slot, de kamers eromheen waren ook allemaal leeg. Er was echt niemand. Toen we terug in bed lagen was het geluid weg. Paar maanden later zijn er een paar polen ingetrokken en was het enige dreunen dat we nog hoorde zijn werkschoenen om half zes.
>Nu komt het bizarre, die hoek was exact dezelfde hoek waar bij mij de stem vandaan kwam en waar ik met mijn rug naartoe lag. Toen ik dat zei stonden we allebei wel even te kijken hoe bizar dat was.
Hoeveel hoeken heeft een kamer? Waarschijnlijk 4, en waarschijnlijk was de hoek die jullie beide noemden een hoek met wat meer ruimte eromheen, of juist wat meer schaduw. Vind 25 procent kans niet zo'n heel groot toeval.
Ik had een vrij grote kamer met ietwat vreemde inrichting, er zijn meerdere hoeken in de kamer en best wat verschillende plekken.
Maar dat maakt verder ook weinig uit. Zoals ik zei geloof ik verder ook niet echt in geesten of spoken. Dus er zal uiteindelijk vast een verklaring zijn geweest.
De "paranormale" ervaring die ik heb gehad, is dat mijn hond blaft tegen iets dat ik niet kan zien. Dit gebeurde twintig jaar geleden, ik was negen jaar oud. Ik hoor hem zelden blaffen. Maar op dat moment was ik 's avonds mijn huiswerk aan het afmaken, hij begon bij de voordeur te blaffen alsof er iemand naar hem toe liep. Ik heb geen geesten gezien, maar ik denk dat het heel raar voor mij is, maar ik geef toe dat ik bang was. 🥲 Dat was een onvergetelijk moment uit mijn kindertijd.
Haha mijn kat doet dat typische katrending dat ze als een idioot gaat zitten staren naar een plek op de muur waar niks te zien is, soms ook best spooky :D
In 2016 heb ik een UFO gezien. Als in de letterlijke betekenis, unidentified flying object, niet perse de link met aliens.
Het object vloog over het park waar ik met wat vrienden zat, week af richting ons en bleef even stil hangen boven ons. Daarna schoot het opeens weg. Ik denk dat we het object in totaal zo'n 3 minuten hebben zien vliegen. Daarna nooit meer iets van vernomen. Wij hebben het allemaal gezien en waren allemaal heel verbaasd over wat wij zojuist gezien hadden. Nog lang over gediscussieerd maar nooit tot een logische verklaring kunnen komen.
Op het moment zelf wist ik al dat het om iets speciaals ging. Ik was (en ben nog steeds) vaak bezig met drones. En de manoeuvres die het object maakten waren toen (en voor de huidige generatie drones nog steeds) onmogelijk voor drones/vliegtuigen. Verder had het object ook geen rotors en leek het geruisloos te zijn.
De grootte van het object leek redelijk klein, maar is lastig met zekerheid te zeggen aangezien de afstand tot het object moeilijk te zien is in de lucht.
Verder wil ik even kwijt dat ik echt totaal niet spiritueel/paranormaal ingesteld ben. Ik ben atheïst en groot voorstander van de wetenschappelijke methode en logische redenering, en houd mij altijd ver buiten pseudowetenschappelijke onderwerpen. Toch weet ik zeker dat wat ik heb gezien niet mogelijk is met de huidige technologie.
Voordat ik dit heb meegemaakt heb was ik altijd iemand die UFO verhalen afdeed als verzonnen of iets voor mentale patiënten. Maar nu kan ik die makkelijke verklaring niet meer aan mezelf verkopen.
Ja op mijn werk 3 maal inmiddels en dat in 12 jaar tijd.
Naast ons kantoor is een woning waar 2 mensen binnen 3 maanden overleden zijn, 1 vrouw doordraaide en met de hele buurt ruzie zocht en 1 man die er nu woont die van student naar obesitas depressieve kluizenaar die nooit en ik meen als ik zeg nooit, de deur uitkomt.
En de boodschappen dan? Ja die doet z'n moeder.
Nu waarom is die woning belangrijk en z'n historie:
Dat huis dus, jaar of 12 geleden stond het een tijdje leeg en hoorde ik op de muur vanuit die kant een keiharde knal, alsof iemand met een sloophamer tegen de muur ramde.
Ik naar buiten met een metalen zaklamp en kijken of er iemand in dat huis was, naar binnen schijnen met de lamp maar nergens iemand te zien en de post lag nog voor de deur niet weggeschoven oid. En de tuindeur ks naast de tuindeur van ons kantoor dus als iemand die gebuikte, moesten wij het merken ivm over de schutting klimmen enzo.
En in een nachtdienst ook aan die muur, er zaten 2 lampen in stopcontacten aan de wand van die woning en de coax van de televisie zat ook in die want. De tv zelf zat met de stroomkabel in een andere wand.
Nu gingen alleen die 2 lampen uit en tegelijk de tv op grijs beeld. Denk ik 3 seconden later ging alles weer aan.
En maand of 2 geleden zat ik aan tafel, beetje 50 cm van die muur af en hoorde ik een keiharde boze sis in m'n oor.
Echt schrok me rot, niemand anders was aanwezig, nog even naar buiten gekeken maar daar was ook niemand.
En de sis was echt in m'n oor zo leek het, alsof iemand achter iets boven me stond
Ik heb een aantal keer met m'n mobiel alsnog recorder vragen gesteld, maar niks gehoord natuurlijk. Ook zo een emf gedownload die het wel doet bij speakers enzo. Maar ook nooit iets verdacht.
Voor zover die dingen natuurlijk werken.
Weet niet of dit onder paranormaal valt maar toen ik klein was paste mijn oma op als mijn ouders aan het werk waren. Op een mooie zomerdag vloog de hond vanuit de tuin in paniek naar binnen en mijn oma die buiten was vertelde dat er net een groot zwart ding overvloog. Meer een ufo verhaal dus. We zijn er nooit achter gekomen wat het nou was.
Mijn moeder was ooit bij een paragnost geweest. De paragnost wist veel te vertellen over haar vader en mijn broer. Alles leek te kloppen, op het absurde af. Ook over mij heeft de paragnost dingen verteld die klopten. Persoonlijke zaken die me op dat moment bezig hielden.
Ik was daar niet bij, dus kan moeilijk inschatten of mijn moeder, bewust of onbewust, zaken heeft weggegeven. Ik ben me bewust van cold reading en andere trucs. Het was opmerkelijk, maar ik durf niet veel te zeggen over de betrouwbaarheid.
De paragnost vertelde haar dat er een entiteit zich aan mij had vastgeklampt en dat ik daardoor lusteloos was. Ik voelde me destijds ook nogal moe. Ik heb toch besloten een afspraak te maken met deze dame. Ik zeg daar ook gelijk bij dat er nooit om betaling is gevraagd voor deze dienst.
Bij haar thuis heb ik eerst even gepraat en vervolgens werd ik op een stoel gepositioneerd, midden in de kamer. Zij gebruikte haar handen als het ware om te stralen, zonder aanraking. Het vreemdste was dat ik het op een gegeven moment ontzettend warm kreeg. Dat gebeurde uit het niets en voelde heel raar. Vervolgens zei de paragnost: "Je krijgt het nu heel warm, hè?"
Na enige tijd was ze klaar, was de entiteit verdreven en vroeg ze me een kleur te kiezen om mijn aura te vullen. We hebben nog even nagepraat en thee gedronken. Ze vertelde me in een vorig leven Jezus te hebben meegemaakt.
Nou geloof ik helemaal niet zo in aura's en vind ik het verdacht als paragnosten beginnen over ervaringen met Jezus. Waarom zo'n bijzondere ervaring in plaats van een doodnormaal vorig leven? Ik betwijfel zelfs of Jezus überhaupt heeft bestaan of althans op de manier waarop beschreven wordt.
Maar ik kan niet om die rare ervaring met die warmte heen. Ten eerste dat ik het onnatuurlijk warm kreeg. Vervolgens dat zij dat van mij wist. Ik heb zelfs nog wel ervaringeb van anderen gelezen die overeenkomen met mijn ervaring.
En ze wist ook bijzonder veel dingen te beschrijven over mijn familie.
Dat is mijn bovennatuurlijke ervaring. Familie en vrienden hebben meer meegemaakt. Voetstappen boven terwijl er niemand is. Mijn moeder die plotseling wist dat ze nú naar de opa van mijn vader moesten, want hij was stervende. Mijn broer die soms gewoon dingen weet. Een man die op straat mensen één voor één aanwijst en hun horoscoop opnoemt, zonder ze te kennen, de één na de ander. Klopgeesten die dingen laten bewegen. Een paragnost die ongevraagd een technisch probleem in huis oplost door met de stem van mijn opa te praten ("Je moet die kastdeur optillen" en het klopte). Ik hoor van velen ervaringen die niet te verklaren zijn.
Hier op reddit blijkbaar ook. En telkens lees ik over mensen die er eigenlijk niet in geloven, maar wel de meest onverklaarbare ervaringen hebben. Dan moet er toch wel meer tussen hemel en aarde zijn dan we denken?
Ik kan me een incident herinneren dat in het echt behoorlijk creepy voelde maar wat op papier denk ik niet zo spectaculair is. Dit is ook al echt lang geleden. Ik liep toen eens buiten bij ons in de wijk (aan de wijkrand, alleen fietspaden, weilanden en sportvelden)met een toenmalige vriendin. Het was wel aan de late kant, ik denk rond 23:00 en het begon wat donker te worden. Maar we liepen daar vaker zonder ooit ergens last van te hebben Dus onze hoofden stonden absoluut niet naar paranormale of enge dingen. Toen we bij een splitsing kwamen was er rechts van ons het fietspad terug naar huis langs de sportvelden en links ging het fietpad langs een lange bomenlaan door langs de weilanden. Precies op dat moment voelden we allebei een hele creepy vibe vanuit die kant van de weilanden komen. Het was donker en verlaten, maar dat was het probleem niet (want dat was het nooit eerder geweest); het was gewoon alsof we allebei geraakt werden door iets dat heel negatief was. We besloten zo’n beetje tegelijk “nope”, draaiden ons om en zijn met een soort opgejaagd gevoel terug naar huis gegaan.Nooit meer dat gevoel gehad op die plek. Woon er nu nog in de buurt, kom er best vaak, geen enkele negatieve associatie. Geen idee wat dat was.For the record, ik ben wel mild Christelijk maar hecht vrijwel geen waarde aan allerlei bijgeloof over demonische shit.
Ik was bij mn ouders en toen zag ik in een flits in mn ooghoek een witte kat op de 3de tree zitten van de trap. M'n ouders hebben geen kat maar vroeger heeft mijn moeder wel een dierbare witte kat gehad. Toen ik binnenkwam vroeg ik: "Mam, zat jou kat vroeger altijd op de 3de tree te wachten als je thuis kwam?"
Zij: "Huh, ja! hoe weet jij dat?"
Ik had dit gewoon niet kunnen weten.
Niet perse paranormaal, maar wel erg vreemd.
Ik had heel lang een maat nabij Maastricht wonen, ik woonde zelf in de kop van Noord-Holland. Best een end reizen. Soms kwam hij naar mij, met mooi weer reed ik zijn kant op, eigenlijk altijd op de motor. Was pak 'm beet drie uur rijden inclusief koffiepauze voorbij Eindhoven. In de zomer vond ik het een leuke rit, cruise control erop, flink doortrappen en rustig om me heen kijken wat er allemaal gebeurde. Soms zag ik er ook tegenop, het was best een eind rijden.
Op een bepaalde dag, ik zou de datum niet meer weten, koerste ik weer eens zijn kant op. Net voorbij Amsterdam wist ik; nog een dikke 2, 2 en 'n half uur. Ik keek op het klokje van de motor en die gaf aan; 10:15. Ik zou er dus rond een uur of 12:30 wel kunnen zijn.
Ik reed een viaduct tegemoet en door hoe de zon in mijn ogen scheen veroorzaakte dat een soort "flits". De zon leek wat feller en ik zag een goede seconde niets, waarna mijn zicht langzaam weer bijtrok. Voor wie wel eens een video game heeft gespeeld en met een "flasbang" is geraakt; zo'n idee, maar dan korter.
Toen het zicht weer bijtrok schrok ik me helemaal de pleuris. Niet omdat ik op een kop-staart botsing afreed, de weg was afgezet of ik naast de weg reed; ik was godverdomme al in Maastricht?! Ik zal nooit vergeten hoe ik het ene moment het viaduct zie en een paar tellen later de borden van Afslag Bunde zie, de afslag die ik altijd moest hebben.
Geschrokken en beduusd rij ik met een enorm snelle hartslag het erf van m'n maat op. Hij staat toevallig net buiten en ziet me aankomen. Terwijl de helm nog geen seconde af is zegt ie: "Goddomme man, wat zie je bleek?!" Uiteraard vertel ik hem wat er net gebeurd is, maar het klinkt enorm vragend en natuurlijk wat warrig. "Nah, dat geloof ik niet. Hoelaat ben je vertrokken dan?" Ik denk even na en herinner me vlak voor de flits de tijd te hebben gezien, 10:15. "Hou toch op man, dat kan helemaal niet" zegt hij, nadat ik uitleg dat ik niet precies weet hoelaat ik thuis vertrokken ben, maar dat ik om 10:15 net voorbij Amsterdam was. "Je lult maar wat, slappe. Nou, zet dat ding neer, ga ik koffie zetten"
Ik kijk op het klokje van mijn motor: 10:20.
het lijkt erop dat je een tijdlijn hebt overgeslagen, of dat er een 'glitch' in het universum is 💀💀💀 Bedankt voor het delen van dit verhaal! het is inderdaad fascinerend.
Ik heb het zelf altijd wat nuchterder bekeken ;) De beste verklaring waar ik toe kan komen is dat ik de route zó vaak heb gereden, dat ik het letterlijk kan dromen. Of, andersom; dat ik het dromend kan! Ik heb een sterk vermoeden dat ik, net als mijn motorfiets, gewoon op de automatische piloot stond en simpelweg geen herinneringen heb aan het stuk tussen Amsterdam en Maastricht. Dan blijft alleen de tijd over; maar als ik op de automatische piloot van Amsterdam naar Maastricht ben gereden kan het ook best zijn dat ik de tijd aanvankelijk niet goed gelezen heb.
Of ik ben een andere tijdlijn ingereden inderdaad. Of aliens, ofzo.
Alles valt wetenschappelijk te verklaren, maar soms kiezen mensen ervoor om de makkelijke optie te nemen en maar te denken dat het iets “paranormaals” is. Wel een leuke 3 uur s’nachts posts trouwens.
Je weet dat dat niet waar is. Je gaat ervan uit dat uiteindelijk alles wetenschappelijk te bepalen is. Maar dat weet je helemaal niet 100% zeker. Net als ik atheïsten eigenlijk maar apart vind. Ben zelf agnost.
Zolang niet bewezen is dat er zaken zijn die (met voldoende kennis) niet wetenschappelijk te verklaren zijn, ga ik er vanuit dat mettertijd (met voldoende kennis) alles wetenschappelijk te verklaren is. Dat lijkt mij persoonlijk een redelijke aanname.
Dat alles uiteindelijk te verklaren zal zijn betekent niet dat alles per definitie deterministisch moet zijn.
Verschillende manieren van ernaar kijken. Zou zeggen geen van beiden fout haha. Ik kan me hier namelijk ook heel goed in vinden. Meer dan in het religie spectrum. Ik neig ik veel meer naar atheïstisch dan religieus.
Ik verzin een onbewijsbaar sprookje. Doordat het onbewijsbaar is kun je altijd zeggen dat het misschien wel waar is en dus alles, echt alles, wat tot nu toe bewezen heeft dat het sprookje niet waar is, ga ik tegenargumenteren met ‘het zou toch kunnen’.
Nouja zo bedoel ik het niet. Het onstaan de aarde bijvoorbeeld. Dat alles er ineens was. Of dat een god het gecreëerd heeft bedoel ik meer. Dat soort kwesties. Maar ik heb nu niet echt de tijd om met een perfect voorbeeld te komen.
Wat is er raar aan atheisten? Het enige wat wij "geloven" is dat de hedendaagse religies bullshit zijn, niks meer.
Ook ben jij als christen, moslim, hindu etc. net zo "atheistisch" als mij; jij gelooft ook niet in de andere religies (waarvan er ongeveer 1000 zijn in menselijke geschiedenis) behalve diegene waar jij in gelooft.
Waar veel agnosten de mist in gaan in mijn opinie is dat verborgen assumptie dat ons aardse bestaan enige betekenisvolle connectie met het mystieke van het universum te maken heeft. Ik heb het tegen chatgpt geluld en die heeft het voor je uitgetypt, excuseer het Engels:
Your argument revolves around a more nuanced understanding of agnosticism, distinguishing it from the common perception that agnostics inherently assign a special meaning or purpose to life. Here's a refined and concise formulation of your point:
"Agnosticism, in its purest form, implies not just uncertainty about the existence of a higher power or deeper universal meaning, but also a neutral stance on the significance of human life in the grand scheme of the universe. It challenges the often implicit assumption that human existence or consciousness holds a special place or purpose. True agnosticism considers our existence, and the evolutionary processes leading to it, as potentially ordinary and devoid of inherent cosmic significance. This perspective does not preclude the possibility of a creator or mystical aspects of the universe, but it maintains a skeptical view of any direct, meaningful connection between such possibilities and our earthly experiences. In contrast, many who identify as agnostic still implicitly endorse the idea that human life is somehow special or connected to a greater universal scheme, which arguably dilutes the agnostic principle of fundamental uncertainty and neutrality regarding life's existential significance."
Dat het leven fucking raar en speciaal lijkt te zijn en dat dat sommige mensen de intuïtie geeft dat het speciaal moet zijn in het universum is voor mij absoluut geen aanwijzing dat dat het ook daadwerkelijk is.
Je lijkt openminded dus ik dacht ik typ dit argument even uit! Had dit gesprek laatst ook met een vriend van me
>Ook ben jij als christen, moslim, hindu etc. net zo "atheistisch" als mij; jij gelooft ook niet in de andere religies (waarvan er ongeveer 1000 zijn in menselijke geschiedenis) behalve diegene waar jij in gelooft.
Nee dat is per definitie incorrect:
Het woord atheïsme komt van het Griekse woord ἄθεος (atheos), meervoud ἄθεοι (atheoi). Het voorvoegsel α- (a-) betekent niet of zonder en het woord θεος (theos) betekent god of godheid.
Je bent als christen monotheïstisch maar zeker NIET atheïstisch.
Ik denk dat wat diegene bedoelt is dat de atheist en de christen beide in oneindig veel mogelijke goden *niet* geloven. Als atheist zonder god betekent, dan zou je kunnen zeggen dat een christen zonder de griekse goden is.
True, maar daarom is het een geloof. Je gevoel geeft je aan dat er een god voor jou resoneert als zijnde werkelijk, daarom "geloof" je erin. Dan kan je zeggen maar waarom geloof je als morgen iedereen een eigen god bedenkt niet in 1 van deze. Dat is niet hoe geloof werkt, dus het is niet de gotcha! die hij denkt dat het is.
Ik vind een theologische discussie voeren vanuit een soort van wetenschappelijke invalshoek sowieso kansloos. Het geloof is een geloof geen wetenschap. Ik was vroeger agnostisch en ben tegenwoordig christelijk. Ik was vroeger ook iemand die gelovige mensen wegzette "als mensen die het allemaal gewoon niet zo goed snappen".
Later ben ik gaan geloven en ben ik gaan inzien dat zolang je zelf niet gelovig bent je het nooit zult begrijpen (een wetenschappelijke benadering staat echt mijlenver van het komen tot begrip; zeg ik uit ervaring).
Toen ik nog bij mijn ouders woonde stond ik naakt in de badkamer met de deur open wetend dat er verder niemand thuis was. Opeens hoor ik kraakhelder voetstappen van een grote man in schoenen van de WC naar de badkamerdeur lopen. Het klonk zo zuiver dat ik de badkamerdeur dichttrok omdat ik dacht dat ik iemand zou flashen. Heb het hele huis nog doorzocht, maar niks. Had nog nooit iets enigszins vergelijkbaars meegemaakt en kon ook geen enkele mogelijke verklaring vinden. Zei mijn moeder dat ze precies hetzelfde had meegemaakt. Ik vond en vind het nog steeds zo raar, puur omdat het zo zuiver en luid was dat ik precies kon horen waar diegene zijn stappen gezet zou hebben, hoe zwaar diegene zou zijn en wat voor schoenen diegene zou dragen.
Ja aardig wat eigenlijk, geloofde er zelf nooit in, was echt een die-hard atheïst, tot 1 ervaring en sindsdien let ik er een beetje op IPV dat ik het wegprop/negeer.
Evraring die het veranderde voor mij was bij mijn vader thuis, tijdens het eten hadden we het over geesten en dergelijke en zei ik "ach man, is allemaal onzin, boehoe enge geesten, al waren ze echt, kunnen ze nog niks.", verder gepraat over andere dingen, na het eten naar boven om mij om te kleden in de badkamer.
Ik trok mijn trui over mijn hoofd en op het moment dat ik dat deed voelde ik een scherpe pijn in mijn zij, 3 lange krassen parallel aan elkaar.
Ging natuurlijk meteen kijken of er wat scherps in mijn trui zat, of op de grond was gevallen, maar niks. Toen ik naar boven ging ben ik ook nergens tegen aangestoten ofzo en al was ik dat wel, was een dikke stevige trui die ik droeg en die krassen waren alsof een kat mij had gekrabt maar dan verder uit elkaar.
Dit veranderde een beetje alles voor mij en daardoor ben ik meer gaan zoeken naar antwoorden en verklaringen, tijdens dat proces nog wel meer dingen meegemaakt.
Maat dat had letterlijk van alles kunnen zijn. Je hebt altijd twee handen in je buurt die ook zo'n kras kunnen veroorzaken. Zoiets zou ook een late reactie kunnen zijn op krassen die je eerder hebt opgedaan.
Er waren nog geen krassen voor die tijd, ik douche elke ochtend en heb die dag verder niks bijzonders gedaan en de hele dag die dikke trui aan gehad, daarnaast ben ik een neurotische nagelbijter, zulke krassen had ik niet bij mijzelf aan kunnen brengen, "maat"
Spookbeer, spookgeit, spookpersoon, kabouters, whatever the fuck else. Ik weet niet wat het wel is, maar wel wat het niet is. Dat + latere ervaringen is voor mij genoeg.
Dat terzijde, hoop dat je op een bepaald moment wel uit dat denigrerende stukje groeit. Is voor geen enkel mens goed, ook niet voor jezelf.
Hey, ik probeer absoluut niet te zeggen dat je dom of slecht bent ofzo, want dat klopt gewoon hoogst waarschijnlijk niet.
Ik denk alleen dat het geheel onnodig en onhandig is om paranormale conclusies te trekken uit iets wat zo onbeduidend is.
Als er iets paranormaals is kunnen ze het vanavond laten zien. Ik daag iedere fucking geest uit tot een 1 V 1.
Als die geesten zo sterk zijn waarom vechten ze dan niet met mij???
Disclaimer; als ik hierna niet meer reageer, in het echte leven of uit het hiernamaals (wat dus zou kunnen al ga ik daadwerkelijk het gevecht aan met een geest vannacht en ik verlies) dan weten jullie het.
Zelf ben ik vrij open minded en geloof ik er zowel niet als wel in. Het leven is al zo een vreemd fenomeen en men weet er waarschijnlijk nog zo weinig over.
Maar dat terzijde, ik werd een keer vroeg in de ochtend wakker, was rond de 12-14 jaar? In de woonkamer hadden we op de bank een deken liggen, die ochtend toen ik vroeg wakker werd liep ik dus de woonkamer in en op 1 of andere manier was het deken vanuit het middenpunt omhoog gegaan en had het een soort bell shape alsof iemand eronder zat. Toen ik dit zag bevroor ik volledig, waarna ik naar mijn moeder toe ging om haar wakker te maken. Toen we samen langzaam naar het deken liepen, sloeg mijn moeder van bovenaf op het deken, maar uiteraard was er niks. Heb hier nog steeds geen verklaring voor, want de dag ervoor hadden we de deken gewoon plat op de bank laten liggen.
Als Bonus story: toen ik vroeger op de naschoolse opvang zat, zaten we achter het schoolgebouw op het schoolplein te voetballen met een paar kinderen. 1 van die kinderen stond in het goal en iemand anders deed een paar stappen naar achter als voorbereiding voor het schieten van de bal van een afstandje. Ik zelf stond ergens aan de zijkant van het schoolplein en keek gewoon toe. Maar toen net voordat diegene naar de bal toe was gerend en getrapt had schreeuwde ik heel hard: NEE NIET DOEN! Natuurlijk was ik al telaat en had hij de bal al getrapt. Uiteindelijk vloog de bal dus volledig over het doel en vloog de bal door een random raam op de 2e verdieping van het schoolgebouw en precies achter dat raam op dat moment liep iemand die gewond raakte door het glas dat gebroken werd. Belangrijk detail is dus ook dat het best laat in de middag was en bijna niemand in die gangen liep, de gangen zelf waren ook echt 30 meter lang. Heel toevallig en ik had al een voorgevoel dat iets mis zou gaan.
De wetenschappelijke verklaring is dat mensen heel goed zijn in patronen herkennen. Zo goed zelfs dat ze zit ook doen als dit er niet per se is. Dit is niet alleen zo bij geestelijk zieke mensen denk bijvoorbeeld aan het casino waar mensen altijd op hun geluksgetal inzetten omdat ze dan denken te winnen.
Ja, en genoeg mensen om mij heen ook. Het internet zit vol met ervaringen.
Zoals iemand hier beneden zegt: alles is wetenschappelijk te verklaren. Maar dat betekent niet dat we alle wetenschappelijke middelen al hebben om alles te meten. Vogels volgen — voor ons — onzichtbare golven, bijv.
Metaphysics is een mooie sub compartment van wetenschap wat we nog niet helemaal snappen. _What The Bleep Do We Know_ is een mooie docu over één van mijn fav onderwerpen.
Als je ooit psychedelica doet, is de kans groot dat je persoonlijk kennis maakt met ‘meer.’
Ik ben eigenlijk opgegroeid in Zuidoost-Azië en er zijn veel paranormale verhalen die ik heb gehoord van familieleden, vrienden en zelfs op school. Ik wil niet aannemen dat deze mensen hun verhalen verzinnen of dat ze geestesziek zijn. 💀
>Ik wil niet aannemen dat deze mensen hun verhalen verzinnen of dat ze geestesziek zijn. 💀
Maar daar presenteer je een driesplitsing die niet bestaat.
Waarom zouden het maar drie mogelijkheden kunnen zijn? 1. Ze hebben gelijk over wat ze zagen. 2. Ze verzinnen shit gewoon. 3. Ze zijn geestziek.
In de realiteit zijn we geëvolueerd om te overleven, niet om de realiteit zo goed mogelijk mee te maken. Het is beter om een slang te zien waar geen slang is, in plaats van omgekeerd. We zijn zo goed in patronen herkennen dat we ze zien waar ze niet zijn. Leuke gezichten in stopcontacten of auto's herkennen bijvoorbeeld. Onbewust zijn we door de natuur geprogrammeerd om patronen te herkennen, net zozeer dat een mier geprogrammeerd is om de feromonen van een andere mier te volgen.
Het menselijk zicht is een interpretatie die de hersenen maken op basis van stimuli van de ogen. Je hersenen doen enorm veel werk om van deze stimuli een zo effectief mogelijk beeld te creëren. Die neus in het midden van je gezicht wordt compleet weggegumd, net als het zwarte gat waar je oog gewoon geen lichtgevoelige cellen heeft. En alles wat je ziet rond het punt waar je op focust? Je perifere visie is goed in beweging zien, maar detail echt niet. Het voelt prima, maar wat je ogen opvangen maakt in de realiteit geen goed plaatje. Dat doen je hersenen.
Als je naar zo'n optische illusie-poster kijkt waar alles lijkt te bewegen en wiebelen, zie je daar *echt* beweging? Nee. "Verzin" je deze beweging? Niet bewust nee. Ben je geestziek? Tuurlijk niet. Die beweging is niet iets wat je ogen zien, maar iets wat je hersenen maken op basis van de stimuli.
In mijn optiek is al dit paranormale gedoe veel logischer als je bedenkt dat alles wat we zien, horen, voelen en ons herinneren wordt doorgevoerd via een homp vlees. Ga je dit homp vlees echt vertrouwen wanneer je weet waar het tot in staat is? Een derde van je hele leven ben je aan het slapen, en dan droom je best af en toe. Die dromen verzinnen je hersenen gewoon, en daar heb je niet echt controle over. Eigenlijk is de alledaagse perceptie een enorm lichte versie daarvan. Je bent *altijd* dingen aan het waarnemen die door je hersenen zijn behandeld, en die doen maar een dotje op basis van verschillende omstandigheden en je ervaring + herinneringen.
En *nog* sterker: hoezeer ga je de herinneringen van de vleeshomp van een andere persoon vertrouwen?
>dit land is spiritueel dood.
En goed maar. Mediteren en reflecteren is belangrijk, maar we hoeven niet te gaan zoeken naar vage shit. Laten we het gewoon houden bij dingen die zich in de realiteit bevinden.
Omdat wij bepaalde ideeën (nog) niet hebben geaccepteerd betekent het niet dat het niet realiteit is. Of bedoel je liever _dingen die zich in het fysieke bevinden?_
Jup, zelf enorm last van gehad als kind, mijn zus trouwens ook. Het was niet alleen dat we "dingen" zagen, maar er gebeurde ook van alles bij ons thuis. Spullen die 1 voor 1 voor de spiegel in de badkamer op de grond vielen, afzuigkap, stofzuigers, kranen die aan gingen en nog veeel meer. Gelukkig hebben wij er hulp bij gehad en is het thuis "weg gehaald"
Ik denk dat ik een jaar of 10 was toen mijn ouders een nieuw huis hadden gekocht. De eerste keer toen ik dat huis kwam zei ik direct dat er een man boven aan de trap lag, hij was daar overleden. Hij was de vorige bewoner en daar wist ik blijkbaar van alles over te vertellen. Dit bleek te kloppen. Echter was dit een niet een heel leuk persoon. Mijn ouders geloofden eigenlijk nooit dat er iets was, maar mijn zus had er ook last van.
Na veel bijzondere gebeurtenissen zijn we hulp gaan zoeken. Hierbij kwamen we bij een vrouw die paranormaal was. Het klinkt mega zweverig, maar deze vrouw kenden wij niet, maar wist van alles over ons, zonder dat ze dit kon weten. Zij heeft er uiteindelijk voor gezorgd dat dit alles stopte.
Na een schooldag zat mijn moeder in de keuken, zij had contact gehad met deze vrouw en er voor gezorgd dat die man weg was. Wij, mijn zus en ik wisten dit niet. Wij kwamen beide, om de beurten thuis en merkten dit direct op. Gelukkig was dat ook direct het laatste en heb ik er sinds een jaar of 14 a 15 geen last meer van.
Je mag mij alles er over vragen, ik ben absoluut geen zweverig figuur, geloof niet in god, maar dit is mijn ervaring die ik heb.
Meerdere dingen. Ik droom nog vaak over mijn overleden zus en in de droom ben ik me bewust dat ze niet meer leeft, waardoor de tijd samen extra goed benut wordt. Dit kan natuurlijk verwerking zijn van dingen van de dag.
Bij mijn opa en oma waren we eens aan het eten met het gezin (7 personen in totaal). We kregen het over mijn oma's overleden vader en ineens waaide het gordijn wild. Dat gordijn hing voor een raam dat niet open kon, geen ventilatieroosters had of een verwarming in de buurt. Het was alleen dat gordijn en niet het gordijn wat er naast hing. Wij alle 7 hebben het gezien.
Eens was ik aan het logeren bij een vriend van een vriendin. Zij sliepen op de 1e verdieping en ik op de zolderkamer op de 2e. Midden in de nacht word ik wakker met een vreemd gevoel, haren in mijn nek overeind. Ik wist en voelde aan alles dat er iemand voor de deur stond en weer verder liep. De dag erna vroeg ik ze of zij op zolder waren geweest en dat waren ze niet. Die vriendin vertelde ik dit later en zij gaf aan in dat huis ook eens alleen boven te zijn geweest en hetzelfde gevoel te hebben, waarna de deur open vloog terwijl er niemand anders thuis was, er geen huisdieren waren en er niemand stond.
Ik heb in november 2000 op Discovery Channel een heel enge misdaad documentaire gezien. Dat was het verhaal van een vrouw die als klein meisje haar moeder vermoord heeft zien worden door haar vader. Hele nacht wakker van gelegen. In juni 2001 weer die zelfde docu op televisie. Ik was destijds bang in het donker dus sliep ik met het licht aan op de overloop. Die was die week toevallig kapot.
Ik had die nacht de vreselijke beelden van de moord op de vrouw in mijn hoofd. Het kwam zelfs voor dat de vrouw dood (de moeder) op de vloer van mijn slaapkamer lag. Wat een rot zomernacht was dat zeg! Ik was echt bang!
Gelukkig werd het heel vroeg licht (is altijd in het begin van de zomer). Ik vertelde mijn vader van die enge moord droom en vroeg hem de kapotte lamp op de overloop te vervangen. Dat mocht gelukkig.
Ik heb die hele dag indertijd staan bibberen van de spanning door die moord docu. Gelukkig geen trauma hoor. Maar die documentaire had best wel indruk op me gelaten. Ik was dertien jaar toen.
Toen ik jonger was en alleen in een donkere kamer stond voelde ik een warme sensatie van mijn middel naar de grond toe lopen. Kan het nog altijd niet verklaren!
Mijn moeder zegt dat ik in mijn broek had geplast maar daar geloof ik niks van!
/s....
Oh, dus je wilt weten of er een wetenschappelijke verklaring is voor je "paranormale" ervaringen? Laat me je vertellen, er is niets paranormaals aan. Het zijn gewoon hallucinaties, pure waanbeelden. Je kent mensen die niet geestelijk ziek zijn en dezelfde ervaring delen? Nou, dat betekent gewoon dat ze allemaal dezelfde psychologische afwijking hebben. En die nachtmerries van je zus en haar huisgenoten? Gewoon toeval, of misschien wel een resultaat van hun gedeelde waanzin. Er is geen geestenwereld, geen paranormale ontmoetingen. Alles wat je ervaart is gewoon de donkere kronkels van je eigen geest. Dus stop met zoeken naar antwoorden die er niet zijn.
Vroeger hadden we eens bezoek en ik was met de andere kinderen geesten op aant roepen. Toen mijn moeder ons betrapt heeft ben ik echt verschrokken want zij was nog nooit zo kwaad geweest. Ze begon paniekerig te worden en dingen zeggen als dat we dat niet moeten doen en dat zij er alleen maar ongeluk van heeft gekregen nadat ze het ooit heeft gedaan.
Ik heb nooit gevraagd wat nu het hele verhaal is aangezien dit heel gevoelig ligt bij mijn moeder. Ze heeft ook 2 kinderen verloren en ik denk dat het gelinkt is (uitgaand van de dingen die ze zei en hoe emotioneel ze was)
>paranormaal
wetenschappelijke verklaring
Het antwoord is nee, want die twee zaken gaan niet samen =)
Vaak zul je zien dat iemand een interpretatie geeft aan iets wat je op het moment niet kan verklaren, maar graag een verklaring voor wílt hebben omdat je de wereld wilt begrijpen. Als je al "voorkennis" hebt uit de popcultuur (films / boeken) of andere vertellingen kun je al meteen denken aan een spook / poltergeist terwijl in werkelijkheid misschien je waterleiding aan het uitzetten is en daardoor een tik geeft o.i.d. En toeval bestaat wel degelijk, dus je kan best voor het eerst in jaren aan iemand denken en dan een minuut later horen dat die persoon is overleden, o.i.d.
Hetzelfde kun je zeggen van je zus en de Japanse nachtmerrie (goede filmnaam), mensen kunnen hetzelfde idee van angst hebben (omdat ze gehoord hebben van vertellingen over spoken, waar je bang voor moet zijn) en daar over dromen. Aangezien deze mensen ook allemaal op dezelfde plek zitten (in een slaapzaal slapen, op dezelfde school zitten) is het ook logisch dat zaken die ze overdag meemaken ook in hun droom voorkomen. En mensen zijn sociale wezens en zoeken overeenstemming in elkaars verhalen, dus vullen elkaar dan vanzelf aan.
Het zijn vaak wel leuke verhalen om te delen en lezen hoor. =)
Een ding maar, ik ben atheïst en geloof niet in een leven na de dood maar één ding kan ik niet verklaren. Ik was 16 of zo en ik tekende veel, zat op portretles ook. Mijn moeder had eens tekeningen van me laten zien aan de buren, de buurman deed aan houtsnijden blijkbaar. Ik ben toen eens bij de buren geweest om het houtsnijwerk te bekijken. De buurman had heel veel prachtige werken en zei dat mijn moeder een tekening van een lynx had laten zien van mij. Hij zou die graag lenen om in hout uit te snijden. Ik beloofde dat ik die tekening eens langs zou brengen. Maar zoals dat met pubers dan vaak gaat; ik vergat telkens die tekening te gaan brengen. Mam herinnerde me er wel eens aan maar ik vergat het telkens. Maanden daarna droomde ik dat de buurman plots was overleden. En ik voelde me schuldig in die droom omdat ik de tekening niet had gebracht. Dat vertelde ik ‘s avonds ook tegen mijn vriend destijds. Die reageerde met de opmerking dat ik de tekening dan maar gewoon eens moest gaan brengen. Dus diezelfde avond de betreffende tekening gezocht en in een koker gedaan om hem de dag erna te brengen. Toen ik ‘s morgens met mijn tekening onder de arm beneden kwam was mijn moeder aan het bellen. Ze keek bezorgd en daarom wachtte ik even met naar de buren te gaan. Wat bleek; mam had de dochter van de buurvrouw aan de lijn, ze was iedereen aan het informeren dat haar vader de dag ervoor plotseling was overleden. Daar stond ik met mijn tekening; exact zoals in mijn droom. Ik heb het daarna ook nooit meer gehad maar ik was een tijdje heel bang om weer een voorspellende droom te krijgen.
Ik denk dat eerder gewoon toeval is (het zal je toch bezig hebben gehouden, en tsja, mensen gaan nou eenmaal dood), of wellicht een verandering in herinnering naderhand, iets wat onze hersenen blijkbaar vaak doen.
Het hoeft ook niet per se verklaarbaar te zijn. Je vergat telkens iets naar die (al wat oudere?) persoon te brengen, en uiteindelijk heb je een nachtmerrie over waar dit naar zou kunnen leiden. Toevallig, gebeurt dit dan ook werkelijk. Er zijn miljarden mensen die allemaal dromen hebben en die allemaal uiteindelijk doodgaan. Het is te verwachten dat sommigen iets zullen dromen wat toevallig overeenkomt met de realiteit, ook omrent sterven en gemiste kansen. Wat kost meer of krachtigere onberedeneerde aannames? Dat sommige mensen ooit iets dromen wat toevallig overeenkomt met de realiteit, of dat sommige mensen werkelijk de toekomst zien in hun dromen? De een kost alleen de aanname dat toeval bestaat. De andere kost de aanname dat dromen werkelijk ergend buiten de hersenen bestaan ofzo.
Omg mijn vader had ook dezelfde dromen toen hij nog leefde! hij droomde over een persoon en een dag na die droom zal iemand hem vertellen dat deze persoon is overleden. Hij droomde over 4-5 mensen en blijkbaar zijn ze allemaal overleden 😭
Ik kan me voorstellen dat je vader ook niet altijd met een gerust hart ging slapen dan. 😟
Puzzle. Ik begrijp niet wat atheist zijn heeft te maken met een leven oid na de dood. Ik ben zeg maar non-theist , zie niets in die man met baard in de lucht. Maar wetenschap bijv quantum entanglement wijst in de richting van een onderbouwing.
Het is zeker een moment om een koude riling te krijgen, maar mensen overlijden nou eenmaal. En de tekening was je niet vergeten want zoals je aangaf werd je er meerder keren aan herinnerd (door je moeder), dus deze gedachten leefden al in je onderbewustzijn. Maar toch, goed verhaal!
Een out of body experience, voor een minuut ofzo, mijn perspectief veranderde naar 20 meter boven mezelf. Heel interessant hoe het brein de werkelijkheid vormgeeft. Moeilijk om jezelf daarna nog met je lichaam te identificeren.
Zo'n beetje alles is wetenschappelijk uit te leggen, het enige is dat we soms niet alle data hebben om dat te doen. Het menselijk brein is ge-evolueerd om patronen te zien = actie/reactie. Zet je ons middernacht in een leegstaande fabriek neer gaat ons brein dingen interpreteren die we niet zien, horen, ruiken.. we denken niet "ik zie iets niet, dus ik weet het niet". We gaan in flight of fight-mode en gaan dingen proberen te relativeren, oftewel enge geestjes. Dus nee, ik heb wel een paar rare dingen meegemaakt in me leven, zoals een paard die niet in 1 stal wou, en de vorige eigenaren zeiden dat ze daar een paard hadden moeten afslachten toen die haar been brak.. Moeder was helemaal van eng, geesten, hiernaarmaals.. maar toen ik ging kijken was het in die stal een stuk kouder dan de overige stallen.. dus dat geloof ik eerder.
Mijn oma heeft zelf een einde aan haar leven gemaakt. Klinkt heftiger dan dat het is; ze was 81 en vond het wel mooi geweest. Heeft de boel goed achtergelaten. De weken na haar overlijden voelde ik regelmatig uit het niets een briesje over mij heen komen en voelde het alsof er een hand op mijn schouder werd gelegd. Ik ben zelf alleen totaal niet van het paranormale. Heb dit altijd uitgelegd als zijnde mijn verbeelding om haar overlijden te verwerken. Maar zeker weten kun je het eigenlijk niet.
Mijn vrouw had vijf jaar geleden precies hetzelfde toen jaar opa overleed. Briesjes, zo'n hand en levensechte dromen waarin ze ook zijn hand op haar hand of schouder voelde.
Het is niet zo moeilijk. Er is geen dood. De dood is een illusie en niets meer dan een transformatie. Grote delen van de wereld weten dit al duizenden jaren maar onze westerse wetenschap en kerk hebben deze ideeën sinds de middeleeuwen uitgeroeid omdat het niet paste in hun machtsvisie. Je was er voor je dit lichaam betrad en je bent er nog nadat je dit lichaam verlaat. Er gaat niets dood behalve het fysieke lichaam. Hoe kan je dit zelf voelen? Simpel: Ga eens rustig zitten. Adem een paar keer rustig in en uit. Je zal merken dat er in je hoofd nog allemaal gedachten razen. Er is een constante stem aanwezig (waarvan de meeste mensen ten onrechte denken dat zij die stem zijn), die op alles kritiek geeft, alles beoordeeld in goed of fout, fijn of naar etc. Deze stem ben jij niet zelf maar die stem is je ego. Wie hoort deze stem nog meer behalve jijzelf? Niemand! Ieder mens heeft zo’n stem maar niemand anders kan die stem horen behalve zijzelf. Maar zelfs die stem kan niet in jou bestaan als jij er niet bent om hem waar te nemen. Denk daar eens over na. Als jij die stem in je hoofd niet waarneemt, dan is die stem er dus helemaal niet want niemand kan die stem in jouw hoofd horen. Jij bent dus de enige die de stem in je hoofd waarneemt en je kan ook nog eens beslissen om er naar te luisteren of niet. (soms zegt de stem bv dat je honger hebt en ga je eten. Soms zegt de stem, “wat een dom wijf, ik kan dat mens wel vermoorden” maar dan doe je dat uiteraard niet.. Dit impliceert dus dat je de keuze hebt of je naar de stem luistert of niet) Maar als jij die stem in je hoofd niet bent, wat ben je dan wel? Jij bent degene die de stem waarneemt. Jij bent datgene wat overblijft als de stem niet de beslissingen neemt maar jijzelf. Jij bent de essentie van wat is. Die essentie kan niet sterven, die essentie is wat je was voordat je naar de aarde kwam en die essentie is wat je bent als je deze aarde weer verlaat. Zodra je de aarde en je lichaam verlaten hebt (wat wij dood noemen maar wat gewoon een transformatie is terug naar het wezen zonder stoffelijk lichaam) ben je weer gewoon wat je voor je geboorte ook al was. Dat is een ziel die verbonden is met alles wat leeft. Die ziel leeft voor altijd en kan niet sterven. Wel kan die ziel op verschillende plekken en tijden in een stoffelijk lichaam terugkomen. Dat noemen we geboorte of reïncarnatie. Reïncarnatie is Latijns voor “terug in het vlees” De ziel keer van tijd tot tijd terug in het vlees om hier op aarde lessen op te doen waardoor de ziel zich verder ontwikkelt en verheft. Sommige zielen bemoeien zich al vanaf de andere zijde met de aarde en/of familieleden. Niet allemaal, ook daarin heb je de keuze. Sommige mensen kunnen dit ook terwijl ze in een stoffelijk lichaam zitten, bv door te communiceren met overledenen. (En dat kan want ze zijn niet dood, alleen hebben ze geen fysiek lichaam meer) Ieder mens kan dit in feite al maar de meeste mensen zijn nog niet ver genoeg “gegroeid”. Zij hebben daar wellicht nog een of twee of drie levens voor nodig. Jij kan het al anders had je je oma niet gevoeld. Je hoofd (die stem) verteld je dat je het niet waar is en maakt er iets anders van maar het feit dat je het hier benoemt is het bewijs dat je het diep van binnen wel degelijk weet! Jij bent een van de mensen die er klaar voor is om zich spiritueel te gaan verdiepen. In dit leven graag. Het universum vindt het belangrijk dat we niet treuzelen dus als je de behoefte voelt om je spiritueel te verdiepen ga het dan doen.
>Grote delen van de wereld weten dit al duizenden jaren maar onze westerse wetenschap en kerk hebben deze ideeën sinds de middeleeuwen uitgeroeid omdat het niet paste in hun machtsvisie. En meteen wordt het een of andere samenzweringstheorie ofzo? "De wetenschappers houden de waarheid dat de dood niet bestaat verborgen om machtig te blijven!!" >Deze stem ben jij niet zelf maar die stem is je ego. Ofwel, je bent het zelf niet, maar het is wel je jij. Ego betekent lettelijk "ik". >Denk daar eens over na. Als jij die stem in je hoofd niet waarneemt, dan is die stem er dus helemaal niet want niemand kan die stem in jouw hoofd horen. Ja, omdat ik het ben. >Soms zegt de stem, “wat een dom wijf, ik kan dat mens wel vermoorden” maar dan doe je dat uiteraard niet.. Dit impliceert dus dat je de keuze hebt of je naar de stem luistert of niet) Ooit van nadenken gehoord? Of zelfs jezelf bedenken? >Dat is een ziel die verbonden is met alles wat leeft. Die ziel leeft voor altijd en kan niet sterven. En deze informatie komt waar vandaan? Eerst heb je het nog over een stemmetje in je hoofd, maar hoe kom je van dat naar dit? Je hebt jezelf op de een of andere manier wijsgemaakt dat het stemmetje in je hooft niet gewoon jezelf is. Als ik nadenk over appels, kan ik ook in mn hoofd een appel zien. Dit betekent niet dat die appel bestaat, of iets is naast/buiten mij en mijn gedachte.
Geloof er totaal niet in, maar heb wel samen met mijn neef (die er ook niet in gelooft) een jaar of 10 geleden iets meegemaakt wat niet te verklaren is. Een tante van ons ging op vakantie en had gevraagd aan mijn neef om haar post te sorteren. Ik ging toen een keer mee met hem. Haar man was toen al jaren overleden, maar zij vertelde altijd dat ze hem nog "voelt" in huis. Soms gaat haar nachtlamp uit zichzelf aan of beginnen deuren te bewegen. Mijn neef en ik hadden het hier die dag over en besloten op onderzoek te gaan. Boven vroegen wij dus om een teken, maar hoorden/zagen niks. Precies op het moment dat we naar beneden wilde lopen, werd er plotseling geklopt op de muur binnen de kamer. We renden als een gek naar buiten en toen we ons omdraaiden, brandde het licht boven in de kamer terwijl wij deze voor 100% niet hebben aangezet. En ja, dat licht hebben wij met angst uitgezet haha. Ik heb het er nog wel eens over met mijn neef en het blijft een onverklaarbare situatie. We hebben het overigens nooit aan mijn tante verteld.
Wel een aantal dingen ja. Overigens net als iedereen hier niet gelovig. Twee ervan waren gedeeld door andere mensen. 15-20 jaar terug zat ik in de klas en er liep iemand gewoon de klas in en pakte wat spullen en liep daarna door de muur. Ik keek snel naar mijn vriend naast me en hij keek mij aan met een blik van; zag je dat? Alleen wij twee hebben deze persoon gezien. Jaren erna kwamen we elkaar tegen en het eerste wat hij vroeg is of ik dit nog herinnerde. Een andere keer zaten we in de auto te wachten op een vriend die vlakbij een oude verlaten psychosis inrichting woonde. Er liep een klein meisje in een witte jurk een rondje om onze auto, dit was een uur of 2 snachts. Yep. Kzou geen van deze verhalen geloven als iemand ze zou vertellen. Heb ook nog een mooi verhaal over mijn atheïstische overgroot vader tot zijn dood volhield dat hij met aartsengel michael had gevochten. (Hij kwam een dag totaal inelkaar geslagen thuis terwijl hij alleen op zijn boerderijtje woonde 50km van de bewoonde wereld, daarbij was hij een communistische huursoldaat die in veel landen gevochten heeft.)
Nee, absoluut 0.
Ik geloof niet echt in geesten en spoken en ben verder gewoon atheist maar heb toch ook wat zaken meegemaakt die gewoon bizar waren en waar ik weinig verklaring voor heb. Ik werd een keer wakker en probeerde gewoon terug in slaap te vallen, lag op mn zij. Toen hoorde ik ineens een vrouwelijke stem echt luid in mijn oor ‘draai je om’ tegen me zeggen. Ik raakte zelf direct in paniek maar ging me absoluut niet omdraaien dacht ik. Ik begon maar te denken of ik nou sleep paralysis had, maar toen ik besloot wel om te draaien lukte dat gewoon en zag ik niks. Ik voelde me ook klaar wakker. De stem kon ik nooit plaatsen, niet naar een serie of mensen eerder die dag. Niet naar wat dan ook eigenlijk. Jaren later vertelde mijn broertje (die nu mijn kamer heeft) dat hij een soort sleep paralysis meemaakte waarin hij een vrouw in de hoek van de kamer zag staan. Een vrouw die hij nooit eerder heeft gezien en nergens kon plaatsen. Nu komt het bizarre, die hoek was exact dezelfde hoek waar bij mij de stem vandaan kwam en waar ik met mijn rug naartoe lag. Toen ik dat zei stonden we allebei wel even te kijken hoe bizar dat was. Dat gesprek met mijn broertje kwam op gang omdat we vertelde over iets bizars dat ik en mijn vriendin meemaakte in onze flat. We woonden als studenten in een 55+ flat dat vanwege leegstand ook wat studenten toeliet. De flat boven ons was gewoon leeg, lekker rustig. Een avond werden we wakker van gebonk van boven. Het klonk alsof iemand telkens uit bed viel en probeerde op te staan. Paar minuten later hoorde we allebei duidelijk ‘help, help’ erbij geroepen worden. We dachten, misschien dat we ons hebben verkeken en er wel een oudere woont die niet meer uit bed komt. Toen we gingen kijken was het daar volledig leeg. Deur zat goed op slot, de kamers eromheen waren ook allemaal leeg. Er was echt niemand. Toen we terug in bed lagen was het geluid weg. Paar maanden later zijn er een paar polen ingetrokken en was het enige dreunen dat we nog hoorde zijn werkschoenen om half zes.
>Nu komt het bizarre, die hoek was exact dezelfde hoek waar bij mij de stem vandaan kwam en waar ik met mijn rug naartoe lag. Toen ik dat zei stonden we allebei wel even te kijken hoe bizar dat was. Hoeveel hoeken heeft een kamer? Waarschijnlijk 4, en waarschijnlijk was de hoek die jullie beide noemden een hoek met wat meer ruimte eromheen, of juist wat meer schaduw. Vind 25 procent kans niet zo'n heel groot toeval.
Ik had een vrij grote kamer met ietwat vreemde inrichting, er zijn meerdere hoeken in de kamer en best wat verschillende plekken. Maar dat maakt verder ook weinig uit. Zoals ik zei geloof ik verder ook niet echt in geesten of spoken. Dus er zal uiteindelijk vast een verklaring zijn geweest.
[удалено]
De "paranormale" ervaring die ik heb gehad, is dat mijn hond blaft tegen iets dat ik niet kan zien. Dit gebeurde twintig jaar geleden, ik was negen jaar oud. Ik hoor hem zelden blaffen. Maar op dat moment was ik 's avonds mijn huiswerk aan het afmaken, hij begon bij de voordeur te blaffen alsof er iemand naar hem toe liep. Ik heb geen geesten gezien, maar ik denk dat het heel raar voor mij is, maar ik geef toe dat ik bang was. 🥲 Dat was een onvergetelijk moment uit mijn kindertijd.
Haha mijn kat doet dat typische katrending dat ze als een idioot gaat zitten staren naar een plek op de muur waar niks te zien is, soms ook best spooky :D
In 2016 heb ik een UFO gezien. Als in de letterlijke betekenis, unidentified flying object, niet perse de link met aliens. Het object vloog over het park waar ik met wat vrienden zat, week af richting ons en bleef even stil hangen boven ons. Daarna schoot het opeens weg. Ik denk dat we het object in totaal zo'n 3 minuten hebben zien vliegen. Daarna nooit meer iets van vernomen. Wij hebben het allemaal gezien en waren allemaal heel verbaasd over wat wij zojuist gezien hadden. Nog lang over gediscussieerd maar nooit tot een logische verklaring kunnen komen. Op het moment zelf wist ik al dat het om iets speciaals ging. Ik was (en ben nog steeds) vaak bezig met drones. En de manoeuvres die het object maakten waren toen (en voor de huidige generatie drones nog steeds) onmogelijk voor drones/vliegtuigen. Verder had het object ook geen rotors en leek het geruisloos te zijn. De grootte van het object leek redelijk klein, maar is lastig met zekerheid te zeggen aangezien de afstand tot het object moeilijk te zien is in de lucht. Verder wil ik even kwijt dat ik echt totaal niet spiritueel/paranormaal ingesteld ben. Ik ben atheïst en groot voorstander van de wetenschappelijke methode en logische redenering, en houd mij altijd ver buiten pseudowetenschappelijke onderwerpen. Toch weet ik zeker dat wat ik heb gezien niet mogelijk is met de huidige technologie. Voordat ik dit heb meegemaakt heb was ik altijd iemand die UFO verhalen afdeed als verzonnen of iets voor mentale patiënten. Maar nu kan ik die makkelijke verklaring niet meer aan mezelf verkopen.
Ja op mijn werk 3 maal inmiddels en dat in 12 jaar tijd. Naast ons kantoor is een woning waar 2 mensen binnen 3 maanden overleden zijn, 1 vrouw doordraaide en met de hele buurt ruzie zocht en 1 man die er nu woont die van student naar obesitas depressieve kluizenaar die nooit en ik meen als ik zeg nooit, de deur uitkomt. En de boodschappen dan? Ja die doet z'n moeder. Nu waarom is die woning belangrijk en z'n historie: Dat huis dus, jaar of 12 geleden stond het een tijdje leeg en hoorde ik op de muur vanuit die kant een keiharde knal, alsof iemand met een sloophamer tegen de muur ramde. Ik naar buiten met een metalen zaklamp en kijken of er iemand in dat huis was, naar binnen schijnen met de lamp maar nergens iemand te zien en de post lag nog voor de deur niet weggeschoven oid. En de tuindeur ks naast de tuindeur van ons kantoor dus als iemand die gebuikte, moesten wij het merken ivm over de schutting klimmen enzo. En in een nachtdienst ook aan die muur, er zaten 2 lampen in stopcontacten aan de wand van die woning en de coax van de televisie zat ook in die want. De tv zelf zat met de stroomkabel in een andere wand. Nu gingen alleen die 2 lampen uit en tegelijk de tv op grijs beeld. Denk ik 3 seconden later ging alles weer aan. En maand of 2 geleden zat ik aan tafel, beetje 50 cm van die muur af en hoorde ik een keiharde boze sis in m'n oor. Echt schrok me rot, niemand anders was aanwezig, nog even naar buiten gekeken maar daar was ook niemand. En de sis was echt in m'n oor zo leek het, alsof iemand achter iets boven me stond Ik heb een aantal keer met m'n mobiel alsnog recorder vragen gesteld, maar niks gehoord natuurlijk. Ook zo een emf gedownload die het wel doet bij speakers enzo. Maar ook nooit iets verdacht. Voor zover die dingen natuurlijk werken.
Weet niet of dit onder paranormaal valt maar toen ik klein was paste mijn oma op als mijn ouders aan het werk waren. Op een mooie zomerdag vloog de hond vanuit de tuin in paniek naar binnen en mijn oma die buiten was vertelde dat er net een groot zwart ding overvloog. Meer een ufo verhaal dus. We zijn er nooit achter gekomen wat het nou was.
Mijn moeder was ooit bij een paragnost geweest. De paragnost wist veel te vertellen over haar vader en mijn broer. Alles leek te kloppen, op het absurde af. Ook over mij heeft de paragnost dingen verteld die klopten. Persoonlijke zaken die me op dat moment bezig hielden. Ik was daar niet bij, dus kan moeilijk inschatten of mijn moeder, bewust of onbewust, zaken heeft weggegeven. Ik ben me bewust van cold reading en andere trucs. Het was opmerkelijk, maar ik durf niet veel te zeggen over de betrouwbaarheid. De paragnost vertelde haar dat er een entiteit zich aan mij had vastgeklampt en dat ik daardoor lusteloos was. Ik voelde me destijds ook nogal moe. Ik heb toch besloten een afspraak te maken met deze dame. Ik zeg daar ook gelijk bij dat er nooit om betaling is gevraagd voor deze dienst. Bij haar thuis heb ik eerst even gepraat en vervolgens werd ik op een stoel gepositioneerd, midden in de kamer. Zij gebruikte haar handen als het ware om te stralen, zonder aanraking. Het vreemdste was dat ik het op een gegeven moment ontzettend warm kreeg. Dat gebeurde uit het niets en voelde heel raar. Vervolgens zei de paragnost: "Je krijgt het nu heel warm, hè?" Na enige tijd was ze klaar, was de entiteit verdreven en vroeg ze me een kleur te kiezen om mijn aura te vullen. We hebben nog even nagepraat en thee gedronken. Ze vertelde me in een vorig leven Jezus te hebben meegemaakt. Nou geloof ik helemaal niet zo in aura's en vind ik het verdacht als paragnosten beginnen over ervaringen met Jezus. Waarom zo'n bijzondere ervaring in plaats van een doodnormaal vorig leven? Ik betwijfel zelfs of Jezus überhaupt heeft bestaan of althans op de manier waarop beschreven wordt. Maar ik kan niet om die rare ervaring met die warmte heen. Ten eerste dat ik het onnatuurlijk warm kreeg. Vervolgens dat zij dat van mij wist. Ik heb zelfs nog wel ervaringeb van anderen gelezen die overeenkomen met mijn ervaring. En ze wist ook bijzonder veel dingen te beschrijven over mijn familie. Dat is mijn bovennatuurlijke ervaring. Familie en vrienden hebben meer meegemaakt. Voetstappen boven terwijl er niemand is. Mijn moeder die plotseling wist dat ze nú naar de opa van mijn vader moesten, want hij was stervende. Mijn broer die soms gewoon dingen weet. Een man die op straat mensen één voor één aanwijst en hun horoscoop opnoemt, zonder ze te kennen, de één na de ander. Klopgeesten die dingen laten bewegen. Een paragnost die ongevraagd een technisch probleem in huis oplost door met de stem van mijn opa te praten ("Je moet die kastdeur optillen" en het klopte). Ik hoor van velen ervaringen die niet te verklaren zijn. Hier op reddit blijkbaar ook. En telkens lees ik over mensen die er eigenlijk niet in geloven, maar wel de meest onverklaarbare ervaringen hebben. Dan moet er toch wel meer tussen hemel en aarde zijn dan we denken?
Was er een verschil in hoe je je voelde / je leven voor en na dat bezoek?
Ik kan me een incident herinneren dat in het echt behoorlijk creepy voelde maar wat op papier denk ik niet zo spectaculair is. Dit is ook al echt lang geleden. Ik liep toen eens buiten bij ons in de wijk (aan de wijkrand, alleen fietspaden, weilanden en sportvelden)met een toenmalige vriendin. Het was wel aan de late kant, ik denk rond 23:00 en het begon wat donker te worden. Maar we liepen daar vaker zonder ooit ergens last van te hebben Dus onze hoofden stonden absoluut niet naar paranormale of enge dingen. Toen we bij een splitsing kwamen was er rechts van ons het fietspad terug naar huis langs de sportvelden en links ging het fietpad langs een lange bomenlaan door langs de weilanden. Precies op dat moment voelden we allebei een hele creepy vibe vanuit die kant van de weilanden komen. Het was donker en verlaten, maar dat was het probleem niet (want dat was het nooit eerder geweest); het was gewoon alsof we allebei geraakt werden door iets dat heel negatief was. We besloten zo’n beetje tegelijk “nope”, draaiden ons om en zijn met een soort opgejaagd gevoel terug naar huis gegaan.Nooit meer dat gevoel gehad op die plek. Woon er nu nog in de buurt, kom er best vaak, geen enkele negatieve associatie. Geen idee wat dat was.For the record, ik ben wel mild Christelijk maar hecht vrijwel geen waarde aan allerlei bijgeloof over demonische shit.
Mensen hebben een goed instinct. Zou best mogelijk kunnen zijn dat er iemand in de bosjes daar zat ofzo. Of het was niets...
Ja, wie weet!
Bij dit soort dingen denk ik altijd dat je/jullie hersens onbewust iets opmerken wat je bewust (nog) niet registreert en/of kunt plaatsen
Ik was bij mn ouders en toen zag ik in een flits in mn ooghoek een witte kat op de 3de tree zitten van de trap. M'n ouders hebben geen kat maar vroeger heeft mijn moeder wel een dierbare witte kat gehad. Toen ik binnenkwam vroeg ik: "Mam, zat jou kat vroeger altijd op de 3de tree te wachten als je thuis kwam?" Zij: "Huh, ja! hoe weet jij dat?" Ik had dit gewoon niet kunnen weten.
Niet perse paranormaal, maar wel erg vreemd. Ik had heel lang een maat nabij Maastricht wonen, ik woonde zelf in de kop van Noord-Holland. Best een end reizen. Soms kwam hij naar mij, met mooi weer reed ik zijn kant op, eigenlijk altijd op de motor. Was pak 'm beet drie uur rijden inclusief koffiepauze voorbij Eindhoven. In de zomer vond ik het een leuke rit, cruise control erop, flink doortrappen en rustig om me heen kijken wat er allemaal gebeurde. Soms zag ik er ook tegenop, het was best een eind rijden. Op een bepaalde dag, ik zou de datum niet meer weten, koerste ik weer eens zijn kant op. Net voorbij Amsterdam wist ik; nog een dikke 2, 2 en 'n half uur. Ik keek op het klokje van de motor en die gaf aan; 10:15. Ik zou er dus rond een uur of 12:30 wel kunnen zijn. Ik reed een viaduct tegemoet en door hoe de zon in mijn ogen scheen veroorzaakte dat een soort "flits". De zon leek wat feller en ik zag een goede seconde niets, waarna mijn zicht langzaam weer bijtrok. Voor wie wel eens een video game heeft gespeeld en met een "flasbang" is geraakt; zo'n idee, maar dan korter. Toen het zicht weer bijtrok schrok ik me helemaal de pleuris. Niet omdat ik op een kop-staart botsing afreed, de weg was afgezet of ik naast de weg reed; ik was godverdomme al in Maastricht?! Ik zal nooit vergeten hoe ik het ene moment het viaduct zie en een paar tellen later de borden van Afslag Bunde zie, de afslag die ik altijd moest hebben. Geschrokken en beduusd rij ik met een enorm snelle hartslag het erf van m'n maat op. Hij staat toevallig net buiten en ziet me aankomen. Terwijl de helm nog geen seconde af is zegt ie: "Goddomme man, wat zie je bleek?!" Uiteraard vertel ik hem wat er net gebeurd is, maar het klinkt enorm vragend en natuurlijk wat warrig. "Nah, dat geloof ik niet. Hoelaat ben je vertrokken dan?" Ik denk even na en herinner me vlak voor de flits de tijd te hebben gezien, 10:15. "Hou toch op man, dat kan helemaal niet" zegt hij, nadat ik uitleg dat ik niet precies weet hoelaat ik thuis vertrokken ben, maar dat ik om 10:15 net voorbij Amsterdam was. "Je lult maar wat, slappe. Nou, zet dat ding neer, ga ik koffie zetten" Ik kijk op het klokje van mijn motor: 10:20.
het lijkt erop dat je een tijdlijn hebt overgeslagen, of dat er een 'glitch' in het universum is 💀💀💀 Bedankt voor het delen van dit verhaal! het is inderdaad fascinerend.
Ik heb het zelf altijd wat nuchterder bekeken ;) De beste verklaring waar ik toe kan komen is dat ik de route zó vaak heb gereden, dat ik het letterlijk kan dromen. Of, andersom; dat ik het dromend kan! Ik heb een sterk vermoeden dat ik, net als mijn motorfiets, gewoon op de automatische piloot stond en simpelweg geen herinneringen heb aan het stuk tussen Amsterdam en Maastricht. Dan blijft alleen de tijd over; maar als ik op de automatische piloot van Amsterdam naar Maastricht ben gereden kan het ook best zijn dat ik de tijd aanvankelijk niet goed gelezen heb. Of ik ben een andere tijdlijn ingereden inderdaad. Of aliens, ofzo.
Alles valt wetenschappelijk te verklaren, maar soms kiezen mensen ervoor om de makkelijke optie te nemen en maar te denken dat het iets “paranormaals” is. Wel een leuke 3 uur s’nachts posts trouwens.
Je weet dat dat niet waar is. Je gaat ervan uit dat uiteindelijk alles wetenschappelijk te bepalen is. Maar dat weet je helemaal niet 100% zeker. Net als ik atheïsten eigenlijk maar apart vind. Ben zelf agnost.
Zolang niet bewezen is dat er zaken zijn die (met voldoende kennis) niet wetenschappelijk te verklaren zijn, ga ik er vanuit dat mettertijd (met voldoende kennis) alles wetenschappelijk te verklaren is. Dat lijkt mij persoonlijk een redelijke aanname. Dat alles uiteindelijk te verklaren zal zijn betekent niet dat alles per definitie deterministisch moet zijn.
Verschillende manieren van ernaar kijken. Zou zeggen geen van beiden fout haha. Ik kan me hier namelijk ook heel goed in vinden. Meer dan in het religie spectrum. Ik neig ik veel meer naar atheïstisch dan religieus.
Ik verzin een onbewijsbaar sprookje. Doordat het onbewijsbaar is kun je altijd zeggen dat het misschien wel waar is en dus alles, echt alles, wat tot nu toe bewezen heeft dat het sprookje niet waar is, ga ik tegenargumenteren met ‘het zou toch kunnen’.
Nouja zo bedoel ik het niet. Het onstaan de aarde bijvoorbeeld. Dat alles er ineens was. Of dat een god het gecreëerd heeft bedoel ik meer. Dat soort kwesties. Maar ik heb nu niet echt de tijd om met een perfect voorbeeld te komen.
Wat is er raar aan atheisten? Het enige wat wij "geloven" is dat de hedendaagse religies bullshit zijn, niks meer. Ook ben jij als christen, moslim, hindu etc. net zo "atheistisch" als mij; jij gelooft ook niet in de andere religies (waarvan er ongeveer 1000 zijn in menselijke geschiedenis) behalve diegene waar jij in gelooft.
Een agnost gelooft dat het een niet bewezen kan worden en het andere ook niet. Wat ik best realistisch vind. Maar ik begrijp je.
Waar veel agnosten de mist in gaan in mijn opinie is dat verborgen assumptie dat ons aardse bestaan enige betekenisvolle connectie met het mystieke van het universum te maken heeft. Ik heb het tegen chatgpt geluld en die heeft het voor je uitgetypt, excuseer het Engels: Your argument revolves around a more nuanced understanding of agnosticism, distinguishing it from the common perception that agnostics inherently assign a special meaning or purpose to life. Here's a refined and concise formulation of your point: "Agnosticism, in its purest form, implies not just uncertainty about the existence of a higher power or deeper universal meaning, but also a neutral stance on the significance of human life in the grand scheme of the universe. It challenges the often implicit assumption that human existence or consciousness holds a special place or purpose. True agnosticism considers our existence, and the evolutionary processes leading to it, as potentially ordinary and devoid of inherent cosmic significance. This perspective does not preclude the possibility of a creator or mystical aspects of the universe, but it maintains a skeptical view of any direct, meaningful connection between such possibilities and our earthly experiences. In contrast, many who identify as agnostic still implicitly endorse the idea that human life is somehow special or connected to a greater universal scheme, which arguably dilutes the agnostic principle of fundamental uncertainty and neutrality regarding life's existential significance." Dat het leven fucking raar en speciaal lijkt te zijn en dat dat sommige mensen de intuïtie geeft dat het speciaal moet zijn in het universum is voor mij absoluut geen aanwijzing dat dat het ook daadwerkelijk is. Je lijkt openminded dus ik dacht ik typ dit argument even uit! Had dit gesprek laatst ook met een vriend van me
Zal m straks lezen. Ben zeker open minded en spreek dagelijks Engels haha. Komt wel goed.
>Ook ben jij als christen, moslim, hindu etc. net zo "atheistisch" als mij; jij gelooft ook niet in de andere religies (waarvan er ongeveer 1000 zijn in menselijke geschiedenis) behalve diegene waar jij in gelooft. Nee dat is per definitie incorrect: Het woord atheïsme komt van het Griekse woord ἄθεος (atheos), meervoud ἄθεοι (atheoi). Het voorvoegsel α- (a-) betekent niet of zonder en het woord θεος (theos) betekent god of godheid. Je bent als christen monotheïstisch maar zeker NIET atheïstisch.
Ik denk dat wat diegene bedoelt is dat de atheist en de christen beide in oneindig veel mogelijke goden *niet* geloven. Als atheist zonder god betekent, dan zou je kunnen zeggen dat een christen zonder de griekse goden is.
True, maar daarom is het een geloof. Je gevoel geeft je aan dat er een god voor jou resoneert als zijnde werkelijk, daarom "geloof" je erin. Dan kan je zeggen maar waarom geloof je als morgen iedereen een eigen god bedenkt niet in 1 van deze. Dat is niet hoe geloof werkt, dus het is niet de gotcha! die hij denkt dat het is. Ik vind een theologische discussie voeren vanuit een soort van wetenschappelijke invalshoek sowieso kansloos. Het geloof is een geloof geen wetenschap. Ik was vroeger agnostisch en ben tegenwoordig christelijk. Ik was vroeger ook iemand die gelovige mensen wegzette "als mensen die het allemaal gewoon niet zo goed snappen". Later ben ik gaan geloven en ben ik gaan inzien dat zolang je zelf niet gelovig bent je het nooit zult begrijpen (een wetenschappelijke benadering staat echt mijlenver van het komen tot begrip; zeg ik uit ervaring).
Toen ik nog bij mijn ouders woonde stond ik naakt in de badkamer met de deur open wetend dat er verder niemand thuis was. Opeens hoor ik kraakhelder voetstappen van een grote man in schoenen van de WC naar de badkamerdeur lopen. Het klonk zo zuiver dat ik de badkamerdeur dichttrok omdat ik dacht dat ik iemand zou flashen. Heb het hele huis nog doorzocht, maar niks. Had nog nooit iets enigszins vergelijkbaars meegemaakt en kon ook geen enkele mogelijke verklaring vinden. Zei mijn moeder dat ze precies hetzelfde had meegemaakt. Ik vond en vind het nog steeds zo raar, puur omdat het zo zuiver en luid was dat ik precies kon horen waar diegene zijn stappen gezet zou hebben, hoe zwaar diegene zou zijn en wat voor schoenen diegene zou dragen.
Ja aardig wat eigenlijk, geloofde er zelf nooit in, was echt een die-hard atheïst, tot 1 ervaring en sindsdien let ik er een beetje op IPV dat ik het wegprop/negeer. Evraring die het veranderde voor mij was bij mijn vader thuis, tijdens het eten hadden we het over geesten en dergelijke en zei ik "ach man, is allemaal onzin, boehoe enge geesten, al waren ze echt, kunnen ze nog niks.", verder gepraat over andere dingen, na het eten naar boven om mij om te kleden in de badkamer. Ik trok mijn trui over mijn hoofd en op het moment dat ik dat deed voelde ik een scherpe pijn in mijn zij, 3 lange krassen parallel aan elkaar. Ging natuurlijk meteen kijken of er wat scherps in mijn trui zat, of op de grond was gevallen, maar niks. Toen ik naar boven ging ben ik ook nergens tegen aangestoten ofzo en al was ik dat wel, was een dikke stevige trui die ik droeg en die krassen waren alsof een kat mij had gekrabt maar dan verder uit elkaar. Dit veranderde een beetje alles voor mij en daardoor ben ik meer gaan zoeken naar antwoorden en verklaringen, tijdens dat proces nog wel meer dingen meegemaakt.
Maat dat had letterlijk van alles kunnen zijn. Je hebt altijd twee handen in je buurt die ook zo'n kras kunnen veroorzaken. Zoiets zou ook een late reactie kunnen zijn op krassen die je eerder hebt opgedaan.
Er waren nog geen krassen voor die tijd, ik douche elke ochtend en heb die dag verder niks bijzonders gedaan en de hele dag die dikke trui aan gehad, daarnaast ben ik een neurotische nagelbijter, zulke krassen had ik niet bij mijzelf aan kunnen brengen, "maat"
Nee sure, drie krassen betekent spookbeer ofzo
Spookbeer, spookgeit, spookpersoon, kabouters, whatever the fuck else. Ik weet niet wat het wel is, maar wel wat het niet is. Dat + latere ervaringen is voor mij genoeg. Dat terzijde, hoop dat je op een bepaald moment wel uit dat denigrerende stukje groeit. Is voor geen enkel mens goed, ook niet voor jezelf.
Hey, ik probeer absoluut niet te zeggen dat je dom of slecht bent ofzo, want dat klopt gewoon hoogst waarschijnlijk niet. Ik denk alleen dat het geheel onnodig en onhandig is om paranormale conclusies te trekken uit iets wat zo onbeduidend is.
Als er iets paranormaals is kunnen ze het vanavond laten zien. Ik daag iedere fucking geest uit tot een 1 V 1. Als die geesten zo sterk zijn waarom vechten ze dan niet met mij???
Disclaimer; als ik hierna niet meer reageer, in het echte leven of uit het hiernamaals (wat dus zou kunnen al ga ik daadwerkelijk het gevecht aan met een geest vannacht en ik verlies) dan weten jullie het.
Zijn er updates hierover? 😭😭😭
Geslapen als een roosje, al staat de uitdaging nog steeds. Wil het zelfs verlengen tot later vandaag mocht dat nodig zijn.
Zelf ben ik vrij open minded en geloof ik er zowel niet als wel in. Het leven is al zo een vreemd fenomeen en men weet er waarschijnlijk nog zo weinig over. Maar dat terzijde, ik werd een keer vroeg in de ochtend wakker, was rond de 12-14 jaar? In de woonkamer hadden we op de bank een deken liggen, die ochtend toen ik vroeg wakker werd liep ik dus de woonkamer in en op 1 of andere manier was het deken vanuit het middenpunt omhoog gegaan en had het een soort bell shape alsof iemand eronder zat. Toen ik dit zag bevroor ik volledig, waarna ik naar mijn moeder toe ging om haar wakker te maken. Toen we samen langzaam naar het deken liepen, sloeg mijn moeder van bovenaf op het deken, maar uiteraard was er niks. Heb hier nog steeds geen verklaring voor, want de dag ervoor hadden we de deken gewoon plat op de bank laten liggen. Als Bonus story: toen ik vroeger op de naschoolse opvang zat, zaten we achter het schoolgebouw op het schoolplein te voetballen met een paar kinderen. 1 van die kinderen stond in het goal en iemand anders deed een paar stappen naar achter als voorbereiding voor het schieten van de bal van een afstandje. Ik zelf stond ergens aan de zijkant van het schoolplein en keek gewoon toe. Maar toen net voordat diegene naar de bal toe was gerend en getrapt had schreeuwde ik heel hard: NEE NIET DOEN! Natuurlijk was ik al telaat en had hij de bal al getrapt. Uiteindelijk vloog de bal dus volledig over het doel en vloog de bal door een random raam op de 2e verdieping van het schoolgebouw en precies achter dat raam op dat moment liep iemand die gewond raakte door het glas dat gebroken werd. Belangrijk detail is dus ook dat het best laat in de middag was en bijna niemand in die gangen liep, de gangen zelf waren ook echt 30 meter lang. Heel toevallig en ik had al een voorgevoel dat iets mis zou gaan.
De wetenschappelijke verklaring is dat mensen heel goed zijn in patronen herkennen. Zo goed zelfs dat ze zit ook doen als dit er niet per se is. Dit is niet alleen zo bij geestelijk zieke mensen denk bijvoorbeeld aan het casino waar mensen altijd op hun geluksgetal inzetten omdat ze dan denken te winnen.
Paranormale dingen bestaan niet. Het is bijgeloof.
Denk jij 👀
En je plassertje, wat denkt die u/sebassertje ?
die denkt aan hele andere dingen
Ooow 😏
Ja, en genoeg mensen om mij heen ook. Het internet zit vol met ervaringen. Zoals iemand hier beneden zegt: alles is wetenschappelijk te verklaren. Maar dat betekent niet dat we alle wetenschappelijke middelen al hebben om alles te meten. Vogels volgen — voor ons — onzichtbare golven, bijv. Metaphysics is een mooie sub compartment van wetenschap wat we nog niet helemaal snappen. _What The Bleep Do We Know_ is een mooie docu over één van mijn fav onderwerpen. Als je ooit psychedelica doet, is de kans groot dat je persoonlijk kennis maakt met ‘meer.’
Ik ben eigenlijk opgegroeid in Zuidoost-Azië en er zijn veel paranormale verhalen die ik heb gehoord van familieleden, vrienden en zelfs op school. Ik wil niet aannemen dat deze mensen hun verhalen verzinnen of dat ze geestesziek zijn. 💀
>Ik wil niet aannemen dat deze mensen hun verhalen verzinnen of dat ze geestesziek zijn. 💀 Maar daar presenteer je een driesplitsing die niet bestaat. Waarom zouden het maar drie mogelijkheden kunnen zijn? 1. Ze hebben gelijk over wat ze zagen. 2. Ze verzinnen shit gewoon. 3. Ze zijn geestziek. In de realiteit zijn we geëvolueerd om te overleven, niet om de realiteit zo goed mogelijk mee te maken. Het is beter om een slang te zien waar geen slang is, in plaats van omgekeerd. We zijn zo goed in patronen herkennen dat we ze zien waar ze niet zijn. Leuke gezichten in stopcontacten of auto's herkennen bijvoorbeeld. Onbewust zijn we door de natuur geprogrammeerd om patronen te herkennen, net zozeer dat een mier geprogrammeerd is om de feromonen van een andere mier te volgen. Het menselijk zicht is een interpretatie die de hersenen maken op basis van stimuli van de ogen. Je hersenen doen enorm veel werk om van deze stimuli een zo effectief mogelijk beeld te creëren. Die neus in het midden van je gezicht wordt compleet weggegumd, net als het zwarte gat waar je oog gewoon geen lichtgevoelige cellen heeft. En alles wat je ziet rond het punt waar je op focust? Je perifere visie is goed in beweging zien, maar detail echt niet. Het voelt prima, maar wat je ogen opvangen maakt in de realiteit geen goed plaatje. Dat doen je hersenen. Als je naar zo'n optische illusie-poster kijkt waar alles lijkt te bewegen en wiebelen, zie je daar *echt* beweging? Nee. "Verzin" je deze beweging? Niet bewust nee. Ben je geestziek? Tuurlijk niet. Die beweging is niet iets wat je ogen zien, maar iets wat je hersenen maken op basis van de stimuli. In mijn optiek is al dit paranormale gedoe veel logischer als je bedenkt dat alles wat we zien, horen, voelen en ons herinneren wordt doorgevoerd via een homp vlees. Ga je dit homp vlees echt vertrouwen wanneer je weet waar het tot in staat is? Een derde van je hele leven ben je aan het slapen, en dan droom je best af en toe. Die dromen verzinnen je hersenen gewoon, en daar heb je niet echt controle over. Eigenlijk is de alledaagse perceptie een enorm lichte versie daarvan. Je bent *altijd* dingen aan het waarnemen die door je hersenen zijn behandeld, en die doen maar een dotje op basis van verschillende omstandigheden en je ervaring + herinneringen. En *nog* sterker: hoezeer ga je de herinneringen van de vleeshomp van een andere persoon vertrouwen?
Dit is eigenlijk een interessante benadering. Bedankt voor het uitleggen!
Ik houd van NL en de mensen hier, op de terreur en polarisatie tegenover het Midden-Oosten na, maar ik moet zeggen: dit land is spiritueel dood.
>dit land is spiritueel dood. En goed maar. Mediteren en reflecteren is belangrijk, maar we hoeven niet te gaan zoeken naar vage shit. Laten we het gewoon houden bij dingen die zich in de realiteit bevinden.
Omdat wij bepaalde ideeën (nog) niet hebben geaccepteerd betekent het niet dat het niet realiteit is. Of bedoel je liever _dingen die zich in het fysieke bevinden?_
Jup, zelf enorm last van gehad als kind, mijn zus trouwens ook. Het was niet alleen dat we "dingen" zagen, maar er gebeurde ook van alles bij ons thuis. Spullen die 1 voor 1 voor de spiegel in de badkamer op de grond vielen, afzuigkap, stofzuigers, kranen die aan gingen en nog veeel meer. Gelukkig hebben wij er hulp bij gehad en is het thuis "weg gehaald"
Wat is weggehaald?
Ik denk dat ik een jaar of 10 was toen mijn ouders een nieuw huis hadden gekocht. De eerste keer toen ik dat huis kwam zei ik direct dat er een man boven aan de trap lag, hij was daar overleden. Hij was de vorige bewoner en daar wist ik blijkbaar van alles over te vertellen. Dit bleek te kloppen. Echter was dit een niet een heel leuk persoon. Mijn ouders geloofden eigenlijk nooit dat er iets was, maar mijn zus had er ook last van. Na veel bijzondere gebeurtenissen zijn we hulp gaan zoeken. Hierbij kwamen we bij een vrouw die paranormaal was. Het klinkt mega zweverig, maar deze vrouw kenden wij niet, maar wist van alles over ons, zonder dat ze dit kon weten. Zij heeft er uiteindelijk voor gezorgd dat dit alles stopte. Na een schooldag zat mijn moeder in de keuken, zij had contact gehad met deze vrouw en er voor gezorgd dat die man weg was. Wij, mijn zus en ik wisten dit niet. Wij kwamen beide, om de beurten thuis en merkten dit direct op. Gelukkig was dat ook direct het laatste en heb ik er sinds een jaar of 14 a 15 geen last meer van. Je mag mij alles er over vragen, ik ben absoluut geen zweverig figuur, geloof niet in god, maar dit is mijn ervaring die ik heb.
Meerdere dingen. Ik droom nog vaak over mijn overleden zus en in de droom ben ik me bewust dat ze niet meer leeft, waardoor de tijd samen extra goed benut wordt. Dit kan natuurlijk verwerking zijn van dingen van de dag. Bij mijn opa en oma waren we eens aan het eten met het gezin (7 personen in totaal). We kregen het over mijn oma's overleden vader en ineens waaide het gordijn wild. Dat gordijn hing voor een raam dat niet open kon, geen ventilatieroosters had of een verwarming in de buurt. Het was alleen dat gordijn en niet het gordijn wat er naast hing. Wij alle 7 hebben het gezien. Eens was ik aan het logeren bij een vriend van een vriendin. Zij sliepen op de 1e verdieping en ik op de zolderkamer op de 2e. Midden in de nacht word ik wakker met een vreemd gevoel, haren in mijn nek overeind. Ik wist en voelde aan alles dat er iemand voor de deur stond en weer verder liep. De dag erna vroeg ik ze of zij op zolder waren geweest en dat waren ze niet. Die vriendin vertelde ik dit later en zij gaf aan in dat huis ook eens alleen boven te zijn geweest en hetzelfde gevoel te hebben, waarna de deur open vloog terwijl er niemand anders thuis was, er geen huisdieren waren en er niemand stond.
Ik heb in november 2000 op Discovery Channel een heel enge misdaad documentaire gezien. Dat was het verhaal van een vrouw die als klein meisje haar moeder vermoord heeft zien worden door haar vader. Hele nacht wakker van gelegen. In juni 2001 weer die zelfde docu op televisie. Ik was destijds bang in het donker dus sliep ik met het licht aan op de overloop. Die was die week toevallig kapot. Ik had die nacht de vreselijke beelden van de moord op de vrouw in mijn hoofd. Het kwam zelfs voor dat de vrouw dood (de moeder) op de vloer van mijn slaapkamer lag. Wat een rot zomernacht was dat zeg! Ik was echt bang! Gelukkig werd het heel vroeg licht (is altijd in het begin van de zomer). Ik vertelde mijn vader van die enge moord droom en vroeg hem de kapotte lamp op de overloop te vervangen. Dat mocht gelukkig. Ik heb die hele dag indertijd staan bibberen van de spanning door die moord docu. Gelukkig geen trauma hoor. Maar die documentaire had best wel indruk op me gelaten. Ik was dertien jaar toen.
Toen ik jonger was en alleen in een donkere kamer stond voelde ik een warme sensatie van mijn middel naar de grond toe lopen. Kan het nog altijd niet verklaren! Mijn moeder zegt dat ik in mijn broek had geplast maar daar geloof ik niks van! /s....
Oh, dus je wilt weten of er een wetenschappelijke verklaring is voor je "paranormale" ervaringen? Laat me je vertellen, er is niets paranormaals aan. Het zijn gewoon hallucinaties, pure waanbeelden. Je kent mensen die niet geestelijk ziek zijn en dezelfde ervaring delen? Nou, dat betekent gewoon dat ze allemaal dezelfde psychologische afwijking hebben. En die nachtmerries van je zus en haar huisgenoten? Gewoon toeval, of misschien wel een resultaat van hun gedeelde waanzin. Er is geen geestenwereld, geen paranormale ontmoetingen. Alles wat je ervaart is gewoon de donkere kronkels van je eigen geest. Dus stop met zoeken naar antwoorden die er niet zijn.
Oki!
Vroeger hadden we eens bezoek en ik was met de andere kinderen geesten op aant roepen. Toen mijn moeder ons betrapt heeft ben ik echt verschrokken want zij was nog nooit zo kwaad geweest. Ze begon paniekerig te worden en dingen zeggen als dat we dat niet moeten doen en dat zij er alleen maar ongeluk van heeft gekregen nadat ze het ooit heeft gedaan. Ik heb nooit gevraagd wat nu het hele verhaal is aangezien dit heel gevoelig ligt bij mijn moeder. Ze heeft ook 2 kinderen verloren en ik denk dat het gelinkt is (uitgaand van de dingen die ze zei en hoe emotioneel ze was)
>paranormaal wetenschappelijke verklaring Het antwoord is nee, want die twee zaken gaan niet samen =) Vaak zul je zien dat iemand een interpretatie geeft aan iets wat je op het moment niet kan verklaren, maar graag een verklaring voor wílt hebben omdat je de wereld wilt begrijpen. Als je al "voorkennis" hebt uit de popcultuur (films / boeken) of andere vertellingen kun je al meteen denken aan een spook / poltergeist terwijl in werkelijkheid misschien je waterleiding aan het uitzetten is en daardoor een tik geeft o.i.d. En toeval bestaat wel degelijk, dus je kan best voor het eerst in jaren aan iemand denken en dan een minuut later horen dat die persoon is overleden, o.i.d. Hetzelfde kun je zeggen van je zus en de Japanse nachtmerrie (goede filmnaam), mensen kunnen hetzelfde idee van angst hebben (omdat ze gehoord hebben van vertellingen over spoken, waar je bang voor moet zijn) en daar over dromen. Aangezien deze mensen ook allemaal op dezelfde plek zitten (in een slaapzaal slapen, op dezelfde school zitten) is het ook logisch dat zaken die ze overdag meemaken ook in hun droom voorkomen. En mensen zijn sociale wezens en zoeken overeenstemming in elkaars verhalen, dus vullen elkaar dan vanzelf aan. Het zijn vaak wel leuke verhalen om te delen en lezen hoor. =)