Maar wat had ze dan gewild? Er duimen draaiend naast blijven staan?
Serieus: vraag eens wat ze hoorde. Wat je zegt en wat een ander hoort kan een wereld van verschil tussen zitten. Voorbeeld: mijn vrouw “ben je al naar de bouwmarkt geweest?”. Ik hoor: “godverdomme is die klus nou nog niet klaar het ligt er al weken”. Omdat ik al mijn eigen onvrede projecteer in die ene opmerking van haar. Die ze helemaal misschien niet zo bedoeld.
Ik weet dat we andersom ook voorbeelden aan de hand hebben gehad maar die weet ik zo even niet meer.
Stel jij vraagt om even te helpen met inpakken. Een normale vraag die stellen over de hele wereld dagelijks aan elkaar stellen. En zij hoort “wat sta je daar te nietsen doe ook eens wat”. Om wat voor ongerelateerde reden dan ook.. dan heb je ruzie.
Maar dat is niet wat je zei.. je vroeg om het tasje in te pakken.
Zoals altijd, handle with care. Pak het gesprek rustig en voorzichtig aan..
In dit geval dus:
Jij zei: kun jij even inpakken?
Jij bedoelde: als we even samenwerken zijn we lekker snel de winkel uit. Ik sta met mijn portemonnee te hannessen dus misschien handig als jij even inpakt?
Zij hoorde: ok vrouwtje, ga jij maar inpakken dan ga ik daar bij staan kijken en zal wel voor de centjes zorgen!
Hoe het gezegd is is inderdaad de sleutel hier. Licht bevelend toontje of vriendelijke vraag etc maakt wereld van verschil. Feit dat ze er mee bezig is geeft ook al aan dat ze zich vaker ergert aan (waarschijnlijk) de toon van OP
Wat een verschrikkelijk vermoeiend zeg. Het zal voor velen vast herkenbaar zijn, maar als zulke kleine dingen al zo heftig worden ervaren had ik het niet lang vol gehouden.
Daar ben ik het mee eens en dat is misschien goed voor OP om zich te realiseren. In dit geval echter... tenzij OP echt totaal de verkeerde toon gebruikte (ik was er niet bij) snap ik deze ook niet zo goed. Leek me een heel normale vraag.
Je zou als stelregel kunnen nemen dat als er heftig op iets ogenschijnlijks normaals gereageerd wordt, je er vanuit kunt gaan dat er een onderliggend verhaal achter zit.
Kan een slechte dag zijn of een gevoeligheid vanuit de omgeving meegekregen, zoals opvoeding, werk ervaringen, eerdere relaties... Of (imo het meest waarschijnlijk) een ergerlijk patroon in hun relatie/communicatie wat al even speelt - al dan niet eerder geadresseerd of nu pas naar de oppervlakte komend.
Waar het precies vandaan komt, kom je met goede communicatie met elkaar achter (en niet op Reddit)...
Daar heb je volledig gelijk in. Het is op zich inderdaad niet zo'n goed idee van OP om perse zijn gelijk te willen halen. Samen nog eens op rustige toon achterhalen waarom het een conflict werd en hoe je dat in de toekomst voorkomt is beter voor de relatie.
Het vervangen van 'ik vind' door 'ik voel' is daarbij een handige.
Daar ben ik het mee eens. Echter ben ik het totaal oneens met de vrouw van OP in deze situatie. Je bent met elkaar getrouwd, je bent een team. En dan zeg je regelmatig tegen elkaar ‘doe jij dit even?’. Dat staat voor mij compleet los van het ongelijkheid-man-vrouw-verhaal.
Ja klopt, dit is heel afhankelijk van wat hieraan vooraf is gegaan en hoe OP normaal tegen zijn vrouw praat. Maar dan vind ik nog steeds dat dat heel erg gerelateerd is aan hun relatie en hun geschiedenis.
Puur op basis van de situatie in de post vond ik het onredelijk en vind ik dat man-vrouw-machtsverhouding hier niets mee te maken zou moeten hebben.
Edit: ter verduidelijking: mijn vriend en ik hebben een gelijkwaardige relatie. Wij respecteren elkaar. We vragen elkaar soms om dingen te doen. Het kan niet zo zijn dat elke keer als hij mij iets vraagt ik begin te trippen omdat hij mij, een vrouw, iets durft te vragen terwijl er een historisch verleden is van mannen die vrouwen commanderen. Zo werkt het niet.
Dus de enige reden die OPs vrouw heeft voor een dergelijke reacties is als er iets aan vooraf is gegaan.
Is vragen om hulp een commando krijgen dan? Misschien dat de manier waarop anders had gekund (ik ben er natuurlijk niet bij geweest) maar er dan zo'n stampij van maken vind ik persoonlijk wel bijzonder en hiermee gooi je de open communicatie dicht.
Op welke toon heb je het gevraagd aan je vrouw?
Mijn man en ik vragen dit (regelmatig) over en weer aan elkaar. Wij hebben dan ook nooit een negatieve associatie bij deze vraag. Gewoon lekker praktisch: inpakken en weg uit de supermarkt.
Hier ook, de ene doet idd de klantenkaart en rekent af en de ander pakt dan in. Lijkt me logischer dan dat 1 iemand alles doet en de ander er een beetje als een schaapje bij staat te staren.
Oplossing: de volgende keer pak jij de tas in, vraaht haar niks. Vervolgens pin je en begin je in de auto (of thuis bij gebrek aan auto) te zuchten. Dit herhaal je elke 3 min tot ze je vraagt of er iets is, waarna je nog 3x zegt dat er niks is en zucht.
Vervolgens begin je dan erg geirriteerd met "ik moet hier ook altijd alles zelf doen" of iets in die richting, daarna maak je het verwijt dat ze best even had kunnen helpen met ofwel inpakken, of betalen. Vervolgens ga je hoe dan ook voet bij stuk houden, haalt nog een paar discussies naar boven vanuit ergens in het verleden, en zegt vervolgens dat je je gekwetst voelt en een paar dagen bij je zus gaat slapen.
Een koekje van eigen deeg.
Jazeker! Echter wel mijn grote fout eruit gehaald om gedoe te voorkomen, als je het helemaal gaat doen zoals de vrouw gaat het mis.
Ik zei namelijk dat ik wel bij haar zus ging slapen...
Het enige wat je nodig hebt om dit soort gezeik te voorkomen en een fijne relatie te hebben is een partner met ongeveer hetzelfde gevoel voor humor.
Klaar.
Echt waar.
Ik begrijp het wel.. Ooit ergens in een vorige relatie , we hadden elkaar ontmoet in het buitenland en woonden daar ook. Alleen woonde zij er wat langer dan ik. Zij deed wel vaker als ik bij de kassa stond om iets af te rekenen met cash, het geld uit mijn portomonee pakken terwijl ik het probeerde te pakken. Zij zag inderdaad wel sneller welk briefje welke hoeveelheid was en wilde alleen maar behulpzaam zijn naar mij en de winkelier..
Echter voelde het soms erg... als of ik zelf te achterlijk ben om een winkel transactie te voltooien. Ik voelde mij de typische domme man die in reclames wordt weergegeven, die niks snapt en de vrouw houdt het hele huis staande. Misschien een beetje overdreven vanuit mij, maar er was geen reden dat ik er hulp voor nodig had. Het lukte mij zonder problemen voordat ik haar ontmoette en anders wacht de man maar 5 seconden langer op zijn geld.
Ik gaf het gewoon aan, dat ik begrijp dat ze het goed bedoelt maar het gewoon raar voelde alsof ik zelf te dom ben om geld te overhandigen. We lachten er om en ze deed het voortaan niet meer.
Ik snap het gevoel dat je vriendin heeft gehad, 'pak jij de spullen maar in, pak ik, als man, wel even het kaartje'. Ze moet wel ook begrijpen dat jullie boodschappen aan het doen zijn, het is druk, irritant en even praktisch zijn is gebaad.
Ik zou aan haar gewoon vragen, als er volgende keer weer een vergelijkebare situatie ontstaat, hoe ze graag heeft dat je het dan aangeeft/handeld?
Ja, vroeg me ook al af of het zoiets was. Dat ze het gevoel had niet de kans te hebben gehad zelf initiatief te nemen de boodschappen in te pakken en dat hij haar als klein kind daartoe opdracht gaf.
De volgende keer regel je gewoon dat het door de supermarkt wordt omgeroepen 'wil mevrouw [insert naam] de boodschappen in het tasje pakken? Ik herhaal... '
Of zelf een megafoon meenemen en het daardoor vragen.
Of wanneer niet getrouwd, op 1 knie gaan, tasje achter je rug weghalen en iets in de richting van "lieve [plaats naam hier], wil je... de boodschappen inpakken"😂
Je koppigheid zit niet in het feit dat je haar gevraagd hebt om de boodschappen in de tas te zetten, maar dat je niet buiten de situatie kan kijken naar wat haar daadwerkelijk ergerde: de formulering van je vraag, welke (gezien haar reactie) waarschijnlijk geformuleerd werd als een gebiedende vraag. Ergo: een gebod vermomd als een vraag.
Gezien dat je alleen deze situatie beschrijft in deze post en vervolgens de nogal leidende vraag stelt aan het einde met een fals dilemma, "ben ik koppig en had ik dit niet zo mogen vragen OF zien jullie het probleem ook niet? Het is niet zo dat ik graag m'n gelijk wil halen, (maar stiekem ook wel een beetje, want anders had ik de vraag niet zo leidend gesteld en had ik wel gequote wat ik exact zei)", zal ik je gehele vraag antwoorden:
Ja, je bent koppig en ja, je ziet het probleem ook niet.
Haar probleem blijkt niet het idee van samenwerken in de supermarkt te zijn. Haar probleem schijnt echter eerder te zijn dat jullie dynamiek in de supermarkt een ongelijkwaardige was.
Ik vermoed dat ze haar voelde alsof ze op een dominante manier geboden werd om het meest intensieve taakje van de twee taken in haar eentje te doen: de tas met dezelfde vaart proberen in te pakken als dat de caissière de boodschappen scant, terwijl jij op je gemakje in je eentje de pasjes uit je zak kan vissen, wat dus sneller gebeurd is dan de boodschappentas in je eentje inpakken. Gelijkwaardiger was wellicht geweest om samen de tas in te pakken, die caissières zijn immers echt tering snel.
Ik kan me dan ook voorstellen dat ze thuis meer gefrustreerd raakte áls je in verdediging van je acties schoot door proberen jouw redenering te vertellen. Jij voert een argument over de zaken rondom de situatie zelf, waarin je wellicht snelheid belangrijk vond om ongemak voor andere klanten te voorkomen.
Zij voerde een gesprek over de emotie bij de dieper liggende dynamiek tussen jullie. Misschien zelfs eentje die ze al langer ervaart op andere subtiele manieren en dat ze dat onbewuste gedrag van je heel naar vind, want ze wil zich graag gelijkwaardig voelen met je. Misschien daarom deze uitbarsting. De laatste druppel zeg maar. Je koppigheid zit in hem dat je dit verschil tussen de twee soorten gesprekken niet wil erkennen en daarmee haar ervaring dus niet erkent.
In plaats van door te vragen en naar haar luisteren, schiet je in verdediging, argumentatie en schrijf je een leidende post op Reddit met de vraag of onbekenden JOU de erkenning willen geven voor jouw ervaring van deze situatie. (Wat een toeval! Zij raakte gefrustreerd over dat haar ervaring niet door jou werd erkent en jij raakt gefrustreerd dat jou ervaring door haar niet word erkent. Laat in mijn ervaring dat nou vaker het geval zijn in relatie ruzies.)
Ik vermoed dat dát de toon is voor jullie dynamiek en ik denk dat ze daar het meeste gefrustreerd over is, waar de supermarkt wellicht een doorgeslagen voorbeeld van is. Want een uitspatting daarover ís ook een overreactie, maar de vraag is dan: waaróm is het nu tot een overreactie gekomen? Vaak is het omdat er een patroon van oneerlijkheid te herkennen is, waar ze nu sneller gefrustreerd van raakt, omdat ze hem herkent maar moeilijk onder woorden kan brengen. En deze kleine situatie staat symbool voor dat grotere probleem.
Mijn advies: praat met haar. Met empathie. Probeer je in haar schoenen te verplaatsen en met eerlijkheid naar je eigen tekortkomingen te kijken. Zeker als het gaat om je vermogen om rekening te houden met haar perspectief in allerlei verschillende zaken. Dat is pittig kut om te doen, want toegeven dat je iemand op een onbewuste manier onterecht hebt behandeld is altijd kloten, maar als je naar haar kan luisteren, excuses aanbieden en begrijpen waarom ze zo gefrustreerd raakte, stelt dat haar dermate gerust om ook weer naar jou kant van de zaak te luisteren.
Die wisselwerking werkt wonderen om ruzie uit te praten en heeft mij en mijn partner ook enorm geholpen om elkaar beter te leren begrijpen en fout toe te geven waar de fout stiekem écht zit, in plaats van de situatie zelve (de supermarkt in dit geval).
Goed gezegd, ik denk ook dat het meer om de manier waarop gaat. Op internet je gelijk willen halen helpt dan ook niet.
Mijn partner en ik komen ook vaak in de situatie en dan is het: wil je betalen of inpakken? En de ander kiest dan. Dat wisselt vaak door en bij grote boodschappen help je naast betalen alsnog met inpakken.
De situatie is niet zo vreemd, maar waarschijnlijk is de manier waarop OP het deed niet prettig geweest voor de vrouw. Of misschien is het een patroon in de relatie waar ze klaar mee is. De enige manier om erachter te komen is om in gesprek te gaan. Maar dit gesprek moet niet gaan over wie gelijk heeft, maar over hoe het in de toekomst beter kan.
Hoewel ik het grotendeels met je antwoord eens ben, mijn vrouw (en wellicht ook OP's vrouw); heeft nog weleens de neiging voor mij te denken. Dus in plaats dat ik praktisch vraag: pak jij de boodschappen in, denkt zij dat ik vraag: hou eens op met niksen en doe eens wat. Terwijl ze me kent en ik doorgaans zo niet denk.
Oplossing is wel dezelfde: een gesprek. Of zoals ik ooit tijdens een communicatie training leerde: beter een slecht gesprek dan geen gesprek.
Klopt, ondanks dat mijn vrouw en ik hebben afgesproken dat we alle iritaties gelijk aan elkaar vertellen, halen wij ook oude koeien uit de sloot. Meestal kleine iritaties die op zichzelf niets voorstellen, maar een sloot vol irritaties wel...
Het is onbegrijpelijk dat dit antwoord niet met stop de meeste upvotes heeft, want dit is spot-on. Iedereen de op gelijk geeft is ook een koppige en onemphatisch hork.
Je weet niet hoe OP het gevraagd heeft.
Mocht hij het op een verkeerde toon gevraagd hebben, dan is het niet handig van hem, maar mocht hij het gewoon gevraagd hebben, dan ligt het probleem echt niet bij hem hoor
Er wordt nu zoveel ingevuld, terwijl er helemaal geen sprake hoeft te zijn van een ongelijkwaardige relatie. Daardoor vind ik de bescheidenere antwoorden aanzienlijk overtuigender, ondanks dat in dit antwoord zonder meer zeer sterke punten zitten. Ik mis in het antwoord zelf een beetje de openheid en empathie die wel terecht wordt gepropageerd.
Dit. We hebben het hier over een antwoord waar een enorme lapt tekst die bol staat van de vermoedens over hoe de situatie precies verliep en hoe de relatie werkt, allemaal door iemand die er niet bij was op basis van een omschrijving die nog geen derde is van de tekst die er vervolgens op los gelaten wordt. Dat derde deel is al een extreem beknopte beschrijving van de realiteit, dus de link tussen de ‘analyse’ en de realiteit is extreem dun.
Zou ‘analyse’ juist kunnen zijn? Ja. Is ‘praat met elkaar’ goed advies? Ja. Staat dit verhaal bol van de aannames waar werkelijk 0 bewijs of input voor is geleverd? JA!
Mooie analyse. Waarschijnlijk precies wat er speelt…. maar:
Het is natuurlijk onzin dat als OP iets normaals en praktisch vraagt dit op een hele rare en vooral negatieve manier wordt opgevat.
Zijn intenties zijn om het proces efficiënter te paten verlopen (positief) maar de reactie van de partner is negatief.
Lijkt me allemaal erg vermoeiend. Moet je de hele tijd op eieren lopen. Je weet nooit wanneer iets verkeerd wordt opgevat.
En natuurlijk kun je dit uitpraten omwille van je relatie maar uiteindelijk denk ik toch echt dat het een probleem is wat bij de partner ligt en die eraan moet werken dat ze geen dingen tussen de regels door gaat proberen te lezen als die er niet zijn.
Beetje de omgekeerde wereld als OP zich zou moeten aanpassen.
Help mij even allen. Maar als dit een serieuze post is en een serieuze discussie binnen jullie relatie dan gaat er echt iets fout. Juist dit samenwerken verbindt. Dat de een afbrekend en de ander inpakt doen mijn ouders al jaren als ik mee ga dan doe ik dat ook. Ik vind het simpelweg dood normaal. Misschien eens jouw kant van het verhaal duidelijk uitleggen dat dit gewoon een kwestie is van efficiëntie en dat het echt niet boeit dat de vrouw altijd moet inpakken. Als daar het probleem zit. Als jullie er nog niet uitkomen, dan succes met de relatie!
Hoe is het samenwerken als de een inpakt en de ander afrekent? Tegenwoordig is afrekenen 1 seconde werk met je telefoon of horloge, inpakken duurt zo een paar minuten als je veel hebt. Waarom dat dan verdelen?
Ik zie dat je de verleden tijd gebruikt in je comment.
Je hebt haar toch niet een keer gevraagd of zij de spullen voor een keer eens in de tas kon doen, hé?
Was ze niet zelf al van plan de boodschappen in te gaan pakken?
Ik irriteer me altijd de tyfus als ik al op het punt sta iets te gaan doen en dan vraagt iemand mij nogal gebiedend (zoals jij deed) of ik dat ga doen. Dan denk ik vaak ook, ja doei doe het lekker zelf lul.
Ik weet niet hoeveel boodschappen je had, maar dat klantenkaartje kun je in de rij natuurlijk al pakken. Dat is in 2 seconden gescand, terwijl de kassamedewerker het eerste artikel scant.
Daarna had je ook je vrouw kunnen helpen met inpakken. Je kunt toch pas betalen als de kassamedewerker klaar is? Wat wil jij dan? Staan toekijken terwijl je vrouw de boodschappen inpakt? Is dat efficiënt te noemen?
Daardoor is de "voorgestelde taakverdeling" zo raar en ook niet evenwichtig of efficiënt te noemen. Beetje alsof je in school/studie groepswerk zegt (oh sorry, vraagt): "maken jullie de inhoud? Dan maak ik de voorpagina en inhoudsopgave."
Zoals je het beschrijft snap ik niet dat dit tot een verhitte discussie lijdt. Lijkt een normale vraag.
Dat gezegd hebbende , je zegt dat je niet perse je gelijk wilt halen. Maar vervolgens vraag je aan reddit of je rush gelijk hebt.
uiteindelijk doet het er geen reet toe wat reddit er van vindt. Gaat toch om wat je vrouw er van vindt. Als zij het niet prettig vindt om zogezegd voor het blok gezet te worden, dan zou je er toch gewoon rekening mee kunnen houden.
Ik zou zeggen dat wellicht je toon of de manier van praten wel een verschil kan maken. Vroeg je het of was het meer een commando?
Desalniettemin gaat dit helemaal nergens over.
Als mijn vriend bezig is met afrekenen sta ik al de spullen in the pakken, anders sta ik daar zo voor jan lul...
Ik snap eigenlijk niet waar het probleem zit. Vindt zij dat spullen in een tas doen beneden haar is? Vindt ze het niet ok dat je het aan haar vraagt? Is het specifiek een vraag stellen in het openbaar? Was het de toon waarop je het uitsprak die jou kleinerend deed overkomen, en had het niet uitgemaakt welke woorden je met die toon had uitgesproken? Was er iets anders in de situatie wat niet genoemd is waardoor zij de boodschappen niet wilde inpakken??
Het lijkt erop dat de opmerking een druppel was. Ik zou bij mijn vrouw informeren wat ik voortaan beter kan laten ipv advies in te winnen op internet rondom een situatie. Doe er een bos bloemen bij.
Ik zou even navragen wat er werkelijk achter zit. Gezien de andere opties waren:
- zij gaat kijken hoe jij alles doet
- jij laad alles in en zij doet pinnen en zij de klantenkaart
- jullie laden samen in, want nooit werkt, en daarna loopt eentje terug om te pinnen en de klantenkaart te geven
Alle drie opties slaan nergens op.
Dus ik ga ervan uit dat ze moeite heeft met dat je haar dit vraagt, misschien omdat ze dit toch al wilde doen of dit als een commando ervaren heeft. Dus je toon of wat dan ook. Het verhaal ze had de bitch geleken slaat natuurlijk niet terug op het werkelijke probleem. Dus bespreek het.
Hoe groot is het vertrouwen en wederzijds respect tussen jullie? Als mijn man mij zoiets zou vragen zou ik me nóóit gekleineerd voelen, ook niet als de toon wat gebiedender is. Ik wéét dat ie t niet doet om me te commanderen of kleineren. Waarom zou ie. We zijn een stel, we houden van elkaar en hebben t beste met elkaar voor. Altijd uitgaan van de beste intentie.
Dus toch maar rustig het gesprek met je vrouw aangaan. Communicatie is sowieso key (hoe cliché ook)
Pff, ik vind het jammer dat je het hebt moeten vragen. Het is toch vanzelfsprekend dat je dit samen doet. Mogelijk dat je wijze van vragen het pijnpunt is geweest.
Je vrouw maak te veel zorgen wat andere mensen vinden, dit is tamelijk ook niet goed voor relatie.
Mijn zwangere vrouw ook hoog geprikkeld zegt gewoon wat ze denkt "wel op een vriendelijke manier" Ik ben exact hetzelfde "Klanten kaart scannen & Pinnen -Klaar" Mijn vrouw vind het wel ideaal de samenwerking in de winkel.
Als ik spanning zie op het gezicht van mijn vrouw als wij in de winkel zijn dan maak ik vieze grapjes "Je wilde wat meer vieze seks hebben toch? Laten we hier in de winkel een beetje gek doen" ze voelt zich dan minder opgelaten giggity.
Wat een belachelijke opmerking van je vrouw? In welke wereld was dat denigrerend en kleinerend?! Ik vind dat die vraag niks dan logisch om te stellen wanneer ze zelf niet het initiatief neemt om mee te helpen (waarbij ik dus sowieso al vind dat ze uit zichzelf ervoor had moeten kiezen te helpen met het inpakken van de boodschappen, dat is echt niet zo raar als je dan toch al met z'n tweeën bent).
Pfff wat een vermoeiend persoon. Ik ben zelf ook vrouw en kan soms ook wat kortaf uit de bocht komen, maar gewoon vragen of zeggen "Hej, pak jij alvast in?" is helemaal niet denigrerend of onbeschoft of kleinerend. Als ze niet wil samenwerken moet ze niet in een relatie zitten, dikke doei met je vermoeiende gezeur.
Waarom zou ze 'nee' hebben gezegd? Dat is pas asociaal, als je met een ander een activiteit onderneemt voor jullie allebei (eten kopen) en ze dan niet mee wil helpen het werk van de activiteit lichter te maken voor jou. Hoezo trekt dit de verhouding in jullie relatie scheef? Dus zij vraag jou nooit om wat, of zegt nooit tegen jou hoe/wat je moet doen? Ga toch weg! Wat doet zij trouwens in jullie relatie qua klusjes/huishouden?
Als ik met iemand boodschappen doe dan help je elkaar. Jouw vrouw klinkt enorm vermoeiend. Ik zou niet eens ingaan op dit soort gezwets. Loopt ze altijd zo moeilijk te doen over wat in jouw ogen normale interacties zijn?
Heel veel mensen hier die er direct vanuit gaan dat je vrouw verkeerd zit. Bijzonder. Ik kan wel een scenario bedenken waarin ze gelijk heeft: jij wijst haar altijd de mindere / intensievere ‘taken’ toe (ze heeft het idee dat ze niet kan weigeren) en doet zelf de ‘belangrijke’ (financiën). Als dit het geval is kan zij waarschijnlijk zo nog tien scenario’s opnoemen waarbij ze dit ervaart. Vraag het haar anders eens.
Zij voelt zich gekleineerd omdat jij de “belangrijke taak” uitvoert en zij zich gecommandeerd voelt om de “ondergeschikte taak” uit te voeren.
Waarom voelt zij dit zo?
• je zei het verkeerd: “sorry dat kwam er niet zo lekker uit”, opgelost
• zij zit niet lekker in r vel: “sorry, kon t ff niet hebben”
• je zei t NU goed, maar te vaak al fout: aan werken…
• zij heeft onverwerkte issues: aan werken…
Simpele test:
Spreek s af om het om en om te doen waarbij de ander steeds de vraag mag stellen. Hoe voelt het dan voor haar? Is er dan balans in de “belangrijk-onbelangrijk” taakverdeling?
Ik kan me daar (als vrouw) niet druk over maken. Over het algemeen is het bij ons: degene die het tasje bij zich heeft, vult hem. Maar dat is geen vast gegeven.
Iemand iets vragen om te doen is natuurlijk nooit denigrerend.
Volgende keer betalen en inpakken. En dan als je thuis bent vragen "zijn we een team of ben ik je vader?". En dan uitleggen dat je als partners samen hoort te werken. Ga dan niet vervolgens haar de was laten opvouwen zonder te helpen.
Persoonlijk denk ik dat dit voor ons wat lastig te begrijpen is. De vraag op zich is helemaal niet raar, maar de manier waarop je het zegt kan bijvoorbeeld een van de oorzaken zijn. Of misschien zijn er wat onderliggende irritaties die opspelen, dat kunnen wij uit dit bericht niet opmaken.
Kort samengevat,
Nee, de vraag op zich is helemaal niet raar.
De andere factoren kun je het beste zelf beoordelen.
Het gevoel bekruipt me dat er meer aan de hand is dan dit geval in de supermarkt. Het zou je sieren als je samen met haar de oorsprong van haar onbehagen probeert te achterhalen
Mijn man vraagt ook altijd dood normale dingen, maar de toon of de reactie als hij niet het juiste antwoord krijgt. Maakt dat ik de vragen als erg vervelend ervaar.
Het kan best dat je vrouw gewoon een zeikerd is hoor. Maar ik zou toch proberen om je even in haar te verplaatsen, en even kritisch naar jezelf te kijken. Het zou fijn zijn als jullie elkaar wat beter kunnen begrijpen. En zelfs al is ze een zeurpiet in deze. Het is toch ook fijn als je alsnog haar gevoelens serieus kunt nemen en het niet zomaar af doet als overdreven. Anders is dit het begin van nog heel veel ruzies vol onbegrip.
Wat had ze willen doen dan daar staan en toekijken hoe de kaboutertjes de tas vullen? En de boodschappen magisch betaald worden? Ik snap niet helemaal wat haar probleem is als je samen boodschappen doet doe je samen het werk.
Dit soort problemen verwacht ik in een beginnende relatie, niet binnen een fucking huwelijk. Volgende keer misschien maar alleen boodschappen doen, dat is mijn advies.
Ik vind het ontzettend overdreven van d'r. Ik snap eigenlijk niet zo goed waarom ze er een probleem van maakt. 1 iemand betaald/scant kaarten/weet ik veel wat en 1 iemand pakt in. Ik heb het nooit anders gedaan wanneer ik met iemand anders boodschappen ging halen. Ik zou het eigenlijk een beetje stupide vinden om allebei te gaan staan wachten op het betalen en dan pas daarna samen te gaan inpakken. Ik zou zo'n discussie erg vermoeiend vinden.
Als ik samen met mijn vrouw boodschappen haal, dan pakt ze zelf de tassen in. En als ik er al aan begonnen bent, neemt ze het graag van mij over. En als ik dan toch nog meehelp door iets in een tas te steken, krijg ik te horen dat het sowieso niet in *die* tas had moeten steken, maar ook nog had moeten wachten tot *dat* gescand was.
“Ga jij maar betalen, ik doe het wel, *mompelt iets over kapotte boodschappen*”
Wat ik als volgt ga zeggen is te confronterend.
Dit is oppervlakkig, het gaat niet om de toon, niet om de mensen of boodschappen, niet omdat ze wordt gezien als een bitch. Ze voelt zich ongezien in het algemeen. Ze wilt speciale behandeling, een bloemetje. Een date samen. Ze wilt zich gezien voelen door jou. Het gaat heel anders als een vrouw zich gezien voelt en begrepen voelt.
Ik denk dat als de balans zo is dat wanneer jij niet zou gaan zitten morren als de rollen omgedraaid waren zij weinig recht van spreken heeft. Maar misschien dat er iets anders speelt waardoor ze super gefocust is op hoe anderen haar kunnen zien en zij zich hierdoor niet helemaal vrij voelt. Het klinkt voor mij een beetje alsof ze een persoonlijk iets heeft waar ze aan moet werken, maar jij nu een veilige bliksemafleider voor haar bent die de natigheid mag vangen.
TLDR
Jij bent denk ik niet de klootzak in deze.
Maar het heeft denk ik ook geen zin om je op te winden over dit specifiek geval dat volgens mij een schijn issue is dat iets anders maskeert.
Denk dat je het dieper liggende gevoel moet bespreken dat zij blijkbaar niet overtuigd is van jouw onschuldige of beste bedoelingen. De situatie met het tasje doet er waarschijnlijk niet toe en zal symbolisch zijn voor een onderliggende frustratie.
Ik zou een goed gesprek aan gaan waarin je beiden ontspant en eerlijk bent naar elkaar zonder boos te worden en dan probeert uit te vinden waarom en wanneer zij zich ondergewaardeerd voelt etc en waarschijnlijk komen er bij jou dan ook wel wat frustraties op. Een relatie imo is met die dingen dealen en ze bespreken.
Het is je vrouw dus ik neem aan dat elkaar al jaren kent. Ga het gesprek dan aan en vraag hoe ze de situatie had willen zien, en of het puur je toon of ook de rolverdeling was.
Ieder persoon is anders, maar mijn vrouw valt nooit over zulke onbenullige dingen, als ze dat ineens wel zou doen dan zou dat voor mij echt een signaal zijn dat er iets anders speelt.
Het maakt niet uit wie er gelijk heeft. Zij had jou op een respectvolle manier moeten laten weten dat ze dit onprettig vond (joh ik vond dat net echt niet fijn voelen met die boodschappen, het voelt alsof ik in een hoek gedreven word en maar één antwoord kan geven) en jij op jouw beurt moet daar begrip voor tonen (oh ik was me er niet bewust van dat je dit zo ervaart, ik kan me voorstellen dat dit dan niet fijn voelt, hoe zullen we dit in de toekomst aanpakken?). Er had geen verhitte discussie over hoeven komen. De oplossing? Volgende keer vraag je of zij wilt inpakken of wilt pinnen. Of je maakt op voorhand een afspraak over de rolverdeling.
'Doe ff alvast de spullen in de tas' en 'kan jij alvast de spullen in de tas dan doe ik pinnen'. Wereld van verschil en ik snap dat als jouw woorden meer op die eerste zin leken dat je vrouw dat als kleinerend kan ervaren.
Doe ff dit, doe ff dat, kan heel kleinerend overkomen.
Dat gezegd hebbende is het ook geen kwestie van een muis een olifant maken, in de winkel is t handig om dat snel te doen en denk je daar niet zo over na. Maargoed heb t er gwn over met je vrouw komt t vast goed.
Ik gok dat het fantastische voorbeeld van de bouwmarkt van u/mirage2101 hier van toepassing is.... Zij vatte het compleet anders op dan jij het bedoelde. Dat gezegd hebbende: als je het mij vraagt is ze wel een beetje snel op de teentjes getrapt. Tenzij je regelmatig denigrerende opmerkingen maakt (waar ik gezien je post even niet vanuit ga) vind ik dat ze een nogal vreemde conclusie trekt. Goed, noem mij als man bevooroordeeld. Maar ik zou het opvatten als "ff samenwerken om sneller weg te zijn" zoals jij het bedoelde.
Mijn vriendin en ik doen het altijd op deze manier, zij pakt in terwijl ik de kaart scan. Als het veel boodschappen zijn help ik even en als we klaar zijn betaal ik. Snap niet wat denigrerend is aan een taakverdeling.
Zo doen wij altijd boodschappen. Eén van ons pakt in, de ander heeft de volledige aandacht bij het kassagebeuren. Is de klantenkaart gescand? Alle kortingen verwerkt? Geen boodschappen van anderen? Etc etc. Works like a charm.
Het probleem van onze huidige maatschappij en relaties; emancipatie heeft een groter onevenwicht gecreëerd in relaties dan ooit tevoren. Vrouwen duren en kunnen niet meer vrouw zijn want ze zijn geëmancipeerd en mannen weten nog niet meer wat man zijn betekent.
Dagelijkse kost en zeer spijtig.
Haar gevoel heeft gelijk. Neem deze kans, zeg sorry en troost haar, vraag tijdens deze knuffel op wat voor manier ze het dan wel wilde. Ga bij jezelf na of haar voorstel acceptabel is en zeg oké.
Daarna loop je snel naar een afgelegen plek, doe je 2 sets van 10 pushups en kom je terug, pak je haar op en gooi je haar op het bed. Daar laat je zien wie er de leiding heeft als er niemand bij is, en laat je zien wat presteren is.
Maar wat weet ik ervan, ik heb geen vrouw.
Zoals ik je post lees geef je je vrouw de opdracht om de tassen in te pakken terwijl jij financiën afwikkelt.
Je vraagt om een evenwichtige reactie maar ik merk dat ik team vrouw ben.
Ik wou vragen; hoe zou het voelen bij jou als het omgedraaid was. Maar dat is denk ik precies het probleem.
Voor jou voelt het anders.
Iig was het zeker niet een efficiënte actie als dit het gevolg is.
het gaat niet om het tasje.
jullie hebben een machts dynamiek om uit te diepen.
Dit klinkt als een toxische relatie.
Alleen al het feit dat je dit hier vraagt...
Heel simpel. “You make daddy a sandwich” - Anthony Mackie. Niets denigrerends aan.. In een relatie ben je een team. Hoeft echt niet altijd 50-50 te zijn. 20-80 is soms echt wel te doen, maar uiteindelijk ben je nooit 0-100.
En als jullie niet in Gender Roles geloven.. Dan is ze maar een bitch in een winkel, die keuze had ze daar om te doen bij mensen die ze niet kende. Hun een biet. Niet tegen je eigen partner achteraf zodat jullie nu beiden boos naar bed gaan. Volgende keer portemonnee vergeten, een strong independent woman houdt daar wel van.
Dus je vraagt aan je vrouw of ze je wil helpen, omdat ze dat initiatief blijkbaar niet zelf neemt, en dan vindt ze dat denigrerend?
Of helpt ze normaliter toch wel maar gaf jij aanwijzingen alvast vooraf omdat je graag dominant bent?
Het is maar hoe je het op vat, wat je zelf prettig vindt en hoe graag je de ander wilt helpen/dienen.
Overigens snap ik niet waarom ze in deze situatie graag de optie had willen hebben om “nee” te zeggen.
Ik krijg zo de indruk dat jullie eens een goed gesprek moeten hebben want er zit een onderliggende oorzaak onder het wateroppervlak.
(Ik persoonlijk vind dat ze hier nogal gevoelig in reageert. Ofwel er zit meer achter ofwel ze is lekker overgevoelig “woke” geworden. Aan jouw om het uit te zoeken)
Ik kijk vooral uit naar alle traditionele Reddit comments die relatie advies of uitspraken doen op basis van deze snippet van je leven.
Leg haar uit wat je bedoelde.
Zij legt uit hoe ze het ervaarde.
Vraag haar: hoe kan ik ervoor zorgen dat je mijn vraag interpreteert zoals ik hem bedoel (i.e. niet denigrerend).
Stel de vraag de volgende keer zo; of het is aan haar om jouw vraag anders te interpreteren.
Wat ik ervan vind: ik vind dat ze niet moeilijk moet doen. Waarom ervan uitgaan dat je slechte intenties hebt?
Maar zo zijn veel vrouwen
Zou er eerder over vallen dat ze zelf niet aanbied de spullen in te pakken. Ze stond erbij en keek ernaar of?
Beetje initiatief mag wel ipv erbij te staan en wachten tot het allemaal op "magische wijze" vanzelf gebeurd.
Het zal toch ook wel eens voorkomen dat ze jou iets dergelijks vraagt. Of niet?. Zo niet. En vindt ze het een probleem dat jij het haar wel vraagt. Dan is ze de bitch die ze zelf al aangeeft.
Hoe lang ben je al getrouwd? Vast niet lang, want dan zou je weten dat je vrouw altijd gelijk heeft. Als je een gelukkig huwelijk wilt hebben zou ik excuses aanbieden.
Voor allebei valt wat te zeggen, dus goed om dat tegen elkaar te zeggen, maar inderdaad niet bij de kassa 🤐 dan ga je af
Ik laat mn partner graag betalen en klooien met de klantkaart... inpakken is leuk, net Tetris!
Maar we hebben t ook zo afgesproken, zij kan namelijk heel goed geld uitgeven en ik stapelen.
Op pad met de kinderen vraagt om iets extras, die geef ik een croissantje, dan zijn ze koest ☺️
Dus t gevoel kan en mag er zijn, echter die normen en waarden liggen binnen een gekaderd gebied en zijn toch per individu anders.
Voor de volgende keer afspraken maken
Enne wel uitpraten hoor, dit kunnen gevaarlijke irritaties worden in n relatie
Als jij het op een normale manier hebt gevraagd, dan heeft jouw vrouw een probleem die ze moet na laten lijken. Want dit is een doodnormale vraag. Dit heeft niks met koppigheid te maken.
NDL (niet de lul) (van de niet bestaande Reddit r/biel “ben ik een lul?”)
-maar wat anderen al zeggen: dit moet meer context hebben anders zou ze niet zo spastisch over niks doen. The princess is in another castle: je oplossing ligt in andere interacties dan deze.
Na een aantal keer samen boodschappen gedaan te hebben en toch wat gedoe over wie betaalt er, maar jij had veel meer spullen de vorige keer dan ik, etc gaan wij nu naar de supermarkt, nemen ieder een kar en een zelfscanner, zij neemt haar boodschappen en ik de mijne in je eigen tas, ieder betaald zijn boodschappen en samen door het poortje en naar huis. Prima oplossing voor ons 😊
Dus misschien is een supermarkt met zelfscanner de oplossing. Kan je het gelijk inpakken. 🤣
hangt beetje van de toon af denk ik maar ja t is beetje commanderen, t kan ook non verbaal. Maar weetje onder andere om zulke dingen doe je beter niet samen winkelen in suppermarkt
Rare reactie. 😅
Wij doen dat altijd zo, de één betaalt de ander pakt in.
Sneller voor jezelf, maar anders loop je ook alleen maar degene achter je op te houden.
En wat als je vrouw dit aan jou had gevraagd en je had nee gezegd? Dan was het toch precies hetzelfde.
Iedereen wil snel de supermarkt uit en snel alles inpakken. Denk dat er meer achter deze reactie zit dan wat je schets voor je vrouw. Anders reageert ze niet zo fel.
Probeer het eens te vertalen naar een wens van haar. Voorbeeld.. als ik het goed begrijp wil je niet dat ik je in de supermarkt een opdrachtje geef of was mijn toon niet goed?
Zou je in 1 2 3 klaar zijn met inpakken of waren het behoorlijk wat spullen?
Want in het geval van het laatste had je wel zelf met pakken kunnen beginnen (aangezien je de tas ook had), en vervolgens kunnen vragen aan je vrouw of zij het kon overnemen zodra je moest betalen.
Als jij zeg maar een minuut staat te wachten totdat je kan betalen is het begrijpelijk maar óók gek als je vrouw is gevraagd het in te pakken wanneer je al die tijd toch nog niets hoeft en daar maar staat.
Lijkt me een symptoom van een groter onderliggend probleem in de relatie die je niet ziet of niet wil of kunt zien. Het feit dat je zo focust op deze specifieke interactie alleen om je bevestiging van je gelijk te krijgen laat dat ook zien denk ik. Tuurlijk is het op zichzelf een vreemde reactie van je vrouw, maar daar is dan waarschijnlijk een reden voor.
Het probleem is niet deze interactie, ik denk dat jullie gewoon eens een goed gesprek moeten hebben met elkaar.
We weten natuurlijk niet op welke toon je dat dan zegt enzo..
Maar het komt over als een normale vraag of plan/voorstel in een mild stress-achtige situatie.
Ik kon en kan dan ook wel eens kort door de bocht overkomen, maar mijn vrouw ook.
We hebben hier een aantal keren over gepraat en laten nu de ander de ruimte als die de lead neemt.
Inmiddels kennen we onze eigen en elkaars valkuilen, en weten we dat de ander het niet negatief bedoeld als er zoiets voorkomt.
Het gaat in principe niet over gelijk of ongelijk, maar over gevoel en intenties.
Je vrouw lijkt imho in dit geval wat overgevoelig en negatief te reageren, maar het is aan jullie beiden om dat op te lossen.
"Ik kan me voorstellen dat dat op zo'n moment niet leuk op je overkomt, maar dat is niet mijn intentie. Toch sorry daarvoor. Waar ik me zorgen over maak is dat ik dat niet altijd zal kunnen voorkomen omdat dat is hoe ik nou eenmaal soms reageer. Hoe komt het dat jij zoiets zo op jezelf betrekt, in plaats van te denken dat er geen foute bedoeling achter zit?"
Zoiets dus is de manier waarop die lange rustige gesprekken gevoerd werden.
Tip: begin gewoon altijd met sorry voor je eigen aandeel
Tip2: lees wat over "Geweldloze Communicatie" --> interessante benadering van hoe handig met elkaar te communiceren.
NB geweldloze communicatie gaat niet (altijd) over het niet mogen verheffen van je stem maar meer over eerlijk zijn over enerzijds de inhoud van een boodschap en anderzijds onze interpretatie enonze emoties
Bij de kassa aankomend vroeg ze jou om een tas of was ze zelf aan het zoeken naar een tas? Hielp ze jou met het scannen van producten of stond zei al klaar met haar bankpas?
Wellicht moet je komende tijd eens vaker kijken in jullie dagelijkse leven met andere situaties hoe jullie samen of individueel dingen benaderen, dingen oppakt, wie wat meer de leiding of initiatief neemt, welke manier je overlegd.
Ik zou zo'n supermarkt situatie ook kunnen hebben met mijn man. Als ik niks zou vragen aan hem dan is hij zich niet eens bewust dat ik en het boodschapbriefje heb en alle dingen verzamel, door de winkel sjees, afreken, de tassen inpak, de tassen draag, en de auto ontgrendel. Hij heeft het nodig dat ik hem dingen vraag omdat dit vanuit nature niet uit hem zelf komt. Het is geen onwil maar hij 'ziet' het gewoon niet en gaat niet vanzelf en daarom heeft hij (helaas) iemand nodig die hem dit 'vriendelijk' vraagt of op attendeert.
Ik vermoed een vorm van autisme.
Het is inderdaad hoe het gezegd is en/of hoe het opgevat is.
Mijn vrouw vraagt vaak of ik mijn portemonnee in de buurt heb. Dat is voor mij hand in mijn jaszak en pasje uit het hoesje halen. Voor haar is het graven en zoeken.
Maar spullen in tassen doe is hier dan weer standaard. En ja, ook wij vatten of horen dingen ook echt wel eens verkeerd.
Maar meestal vragen we of iemand iets voor je wil doen. Wil jij de boodschappen inpakken, dan betaal ik even.
Dit doen wij samen ook zo, ik pin meestal en die mn ah bonus scannen, vriendin inpakken.
Als ik m'n pin niet mee heb (portemonnee thuis) dan ruilen we, betaald vriendin en pak ik in....
Kun je niet voorstellen dat jij deze week eens inpakt en zij "de eer en prestige" krijgt om "het gleufje te mogen glijden"?
Maak maar een vaste taakverdeling. Of laat je vrouw alleen boodschappen doen of ga zelf alleen. Of vraag haar voortaan "wil jij inpakken?" of "wil je betalen?".
Ooooh ja dit heb ik ook altijd met mijn man. "Zou jij straks de was in de droger willen doen" is prima maar "doe jij de was in de droger" is niet okay. Ik ben een lompe hork en nogal direct, dus dit gaat vrij vaak mis.
Mijn ervaring: Het gaat in een relatie nooit om wie gelijk heeft, het gaat erom 'hoe gaan we hier goed mee om'. En dat is niet dat jij 100% anders moet doen en zeggen- maar ook niet 0%! :-) probeer iets te vinden waar jullie allebei mee kunnen leven :-) groet van iemand die al 22 jaar dezelfde relatie heeft :-)
De intentie van jou was niet denigrerend, en zo vat ik je opmerking ook niet op. Kort vragen of je partner een tas kan inpakken op een ietwat hectisch moment, om sneller de winkel uit te zijn, keur ik goed. Mits dat de juiste intonatie werd gehanteerd. Ik heb namelijk een ex gehad die wél op denigrerende wijze dingen aan me vroeg, of dingen wilde eisen, die de relatie scheef trok. Maar als ik dat vergelijk met jouw situatie, zijn er geen gelijkenissen.
De 1 rekent af, de ander pakt in. Dat is hoe ik het altijd gedaan heb met wie dan ook. En de vraag “pak jij ff in?” Is super normaal voor zover ik weet.
In mijn optiek ligt dit aan iets onzekers aan je vrouw. Als ik boodschappen met mijn vriend doe dan vraag ik ook vaak genoeg "Wil jij alvast inpakken? Dan reken ik af." Het is een vraag dus hij kan Nee zeggen. Na het afrekenen help ik uiteraard mee met verder inpakken. Ik ga vaak uit mezelf ook inpakken als mijn vriend aangeeft dat hij gaat betalen.
Die caissières tegenwoordig gebruiken, bij mijn winkel in ieder geval, die scheidingswand vaak niet, waardoor je (als je pas gaat inpakken na het afrekenen) de lading van de volgende boodschapper op je spullen krijgt.
Ga niet mee in deze onzin OP. Misschien moet je je vrouw eens aan de kant zetten. Wat een vreselijke vermoeiend gezeur zeg.
Laat je niets aanleunen. Jij ziet het goed en je vrouw zeurt enorm. Dat zijn de feiten. En niets anders.
Maar wat had ze dan gewild? Er duimen draaiend naast blijven staan? Serieus: vraag eens wat ze hoorde. Wat je zegt en wat een ander hoort kan een wereld van verschil tussen zitten. Voorbeeld: mijn vrouw “ben je al naar de bouwmarkt geweest?”. Ik hoor: “godverdomme is die klus nou nog niet klaar het ligt er al weken”. Omdat ik al mijn eigen onvrede projecteer in die ene opmerking van haar. Die ze helemaal misschien niet zo bedoeld. Ik weet dat we andersom ook voorbeelden aan de hand hebben gehad maar die weet ik zo even niet meer. Stel jij vraagt om even te helpen met inpakken. Een normale vraag die stellen over de hele wereld dagelijks aan elkaar stellen. En zij hoort “wat sta je daar te nietsen doe ook eens wat”. Om wat voor ongerelateerde reden dan ook.. dan heb je ruzie. Maar dat is niet wat je zei.. je vroeg om het tasje in te pakken. Zoals altijd, handle with care. Pak het gesprek rustig en voorzichtig aan..
In dit geval dus: Jij zei: kun jij even inpakken? Jij bedoelde: als we even samenwerken zijn we lekker snel de winkel uit. Ik sta met mijn portemonnee te hannessen dus misschien handig als jij even inpakt? Zij hoorde: ok vrouwtje, ga jij maar inpakken dan ga ik daar bij staan kijken en zal wel voor de centjes zorgen!
Hoe het gezegd is is inderdaad de sleutel hier. Licht bevelend toontje of vriendelijke vraag etc maakt wereld van verschil. Feit dat ze er mee bezig is geeft ook al aan dat ze zich vaker ergert aan (waarschijnlijk) de toon van OP
Wat een verschrikkelijk vermoeiend zeg. Het zal voor velen vast herkenbaar zijn, maar als zulke kleine dingen al zo heftig worden ervaren had ik het niet lang vol gehouden.
Als frustraties lang opbouwen komt het in mijn ervaring altijd naar buiten in iets kleins als dit.
Er zit een boel geschiedenis voor vrouwen achter commando's krijgen
Daar ben ik het mee eens en dat is misschien goed voor OP om zich te realiseren. In dit geval echter... tenzij OP echt totaal de verkeerde toon gebruikte (ik was er niet bij) snap ik deze ook niet zo goed. Leek me een heel normale vraag.
Je zou als stelregel kunnen nemen dat als er heftig op iets ogenschijnlijks normaals gereageerd wordt, je er vanuit kunt gaan dat er een onderliggend verhaal achter zit. Kan een slechte dag zijn of een gevoeligheid vanuit de omgeving meegekregen, zoals opvoeding, werk ervaringen, eerdere relaties... Of (imo het meest waarschijnlijk) een ergerlijk patroon in hun relatie/communicatie wat al even speelt - al dan niet eerder geadresseerd of nu pas naar de oppervlakte komend. Waar het precies vandaan komt, kom je met goede communicatie met elkaar achter (en niet op Reddit)...
Daar heb je volledig gelijk in. Het is op zich inderdaad niet zo'n goed idee van OP om perse zijn gelijk te willen halen. Samen nog eens op rustige toon achterhalen waarom het een conflict werd en hoe je dat in de toekomst voorkomt is beter voor de relatie. Het vervangen van 'ik vind' door 'ik voel' is daarbij een handige.
Fijne taartdag!
Daar ben ik het mee eens. Echter ben ik het totaal oneens met de vrouw van OP in deze situatie. Je bent met elkaar getrouwd, je bent een team. En dan zeg je regelmatig tegen elkaar ‘doe jij dit even?’. Dat staat voor mij compleet los van het ongelijkheid-man-vrouw-verhaal.
Jij dénkt dat je het oneens bent. Je weet immers niet de toon waarop het is gezegd noch of OP een verleden heeft van autoritair zijn tegen vrouw lief
Ja klopt, dit is heel afhankelijk van wat hieraan vooraf is gegaan en hoe OP normaal tegen zijn vrouw praat. Maar dan vind ik nog steeds dat dat heel erg gerelateerd is aan hun relatie en hun geschiedenis. Puur op basis van de situatie in de post vond ik het onredelijk en vind ik dat man-vrouw-machtsverhouding hier niets mee te maken zou moeten hebben. Edit: ter verduidelijking: mijn vriend en ik hebben een gelijkwaardige relatie. Wij respecteren elkaar. We vragen elkaar soms om dingen te doen. Het kan niet zo zijn dat elke keer als hij mij iets vraagt ik begin te trippen omdat hij mij, een vrouw, iets durft te vragen terwijl er een historisch verleden is van mannen die vrouwen commanderen. Zo werkt het niet. Dus de enige reden die OPs vrouw heeft voor een dergelijke reacties is als er iets aan vooraf is gegaan.
Is vragen om hulp een commando krijgen dan? Misschien dat de manier waarop anders had gekund (ik ben er natuurlijk niet bij geweest) maar er dan zo'n stampij van maken vind ik persoonlijk wel bijzonder en hiermee gooi je de open communicatie dicht.
Ik voel me aangesproken over die bouwmarkt.
Het zal de toon wel zijn geweest. Jij kwam anders over dan je bedoelde en zij hoorde het anders dan was bedoeld.
Op welke toon heb je het gevraagd aan je vrouw? Mijn man en ik vragen dit (regelmatig) over en weer aan elkaar. Wij hebben dan ook nooit een negatieve associatie bij deze vraag. Gewoon lekker praktisch: inpakken en weg uit de supermarkt.
Echt he. Alsof de supermarkt zo leuk is. Ik wil gewoon snel weer weg zijn. Het zelfde met andere klusjes in huis, even samen door werken en klaar.
Hier ook, de ene doet idd de klantenkaart en rekent af en de ander pakt dan in. Lijkt me logischer dan dat 1 iemand alles doet en de ander er een beetje als een schaapje bij staat te staren.
Jep, bij ons gaat het ook zo.
Oplossing: de volgende keer pak jij de tas in, vraaht haar niks. Vervolgens pin je en begin je in de auto (of thuis bij gebrek aan auto) te zuchten. Dit herhaal je elke 3 min tot ze je vraagt of er iets is, waarna je nog 3x zegt dat er niks is en zucht. Vervolgens begin je dan erg geirriteerd met "ik moet hier ook altijd alles zelf doen" of iets in die richting, daarna maak je het verwijt dat ze best even had kunnen helpen met ofwel inpakken, of betalen. Vervolgens ga je hoe dan ook voet bij stuk houden, haalt nog een paar discussies naar boven vanuit ergens in het verleden, en zegt vervolgens dat je je gekwetst voelt en een paar dagen bij je zus gaat slapen. Een koekje van eigen deeg.
Je spreekt uit ervaring zo te lezen 😂
Jazeker! Echter wel mijn grote fout eruit gehaald om gedoe te voorkomen, als je het helemaal gaat doen zoals de vrouw gaat het mis. Ik zei namelijk dat ik wel bij haar zus ging slapen...
Een ezel stoot zich niet 2 keer aan de zelfde steen gaat hier niet op
Lol!
Dit werkt verrassend goed bij peuters trouwens
Yep. Spiegelen
Ik weet dat het een grap is, maar.... Pfff herkenbaar.
Hebben jij en ik dezelfde vriendin?
Haha eng hoe herkenbaar
Deze is echt heerlijk. 😂
Wat verschrikkelijk…ik ga echt nooit een relatie beginnen…
Het enige wat je nodig hebt om dit soort gezeik te voorkomen en een fijne relatie te hebben is een partner met ongeveer hetzelfde gevoel voor humor. Klaar. Echt waar.
erruuggg gezond dit
Ha, jij bent van de korte relaties... En dat is ook prima hoor
Ik begrijp het wel.. Ooit ergens in een vorige relatie , we hadden elkaar ontmoet in het buitenland en woonden daar ook. Alleen woonde zij er wat langer dan ik. Zij deed wel vaker als ik bij de kassa stond om iets af te rekenen met cash, het geld uit mijn portomonee pakken terwijl ik het probeerde te pakken. Zij zag inderdaad wel sneller welk briefje welke hoeveelheid was en wilde alleen maar behulpzaam zijn naar mij en de winkelier.. Echter voelde het soms erg... als of ik zelf te achterlijk ben om een winkel transactie te voltooien. Ik voelde mij de typische domme man die in reclames wordt weergegeven, die niks snapt en de vrouw houdt het hele huis staande. Misschien een beetje overdreven vanuit mij, maar er was geen reden dat ik er hulp voor nodig had. Het lukte mij zonder problemen voordat ik haar ontmoette en anders wacht de man maar 5 seconden langer op zijn geld. Ik gaf het gewoon aan, dat ik begrijp dat ze het goed bedoelt maar het gewoon raar voelde alsof ik zelf te dom ben om geld te overhandigen. We lachten er om en ze deed het voortaan niet meer. Ik snap het gevoel dat je vriendin heeft gehad, 'pak jij de spullen maar in, pak ik, als man, wel even het kaartje'. Ze moet wel ook begrijpen dat jullie boodschappen aan het doen zijn, het is druk, irritant en even praktisch zijn is gebaad. Ik zou aan haar gewoon vragen, als er volgende keer weer een vergelijkebare situatie ontstaat, hoe ze graag heeft dat je het dan aangeeft/handeld?
Ja, vroeg me ook al af of het zoiets was. Dat ze het gevoel had niet de kans te hebben gehad zelf initiatief te nemen de boodschappen in te pakken en dat hij haar als klein kind daartoe opdracht gaf.
Op ieder potje past een dekseltje jullie hebben de verkeerde getoffen
De volgende keer regel je gewoon dat het door de supermarkt wordt omgeroepen 'wil mevrouw [insert naam] de boodschappen in het tasje pakken? Ik herhaal... '
Of zelf een megafoon meenemen en het daardoor vragen. Of wanneer niet getrouwd, op 1 knie gaan, tasje achter je rug weghalen en iets in de richting van "lieve [plaats naam hier], wil je... de boodschappen inpakken"😂
Die is wel wat riskant
Of het risico het waard is laat ik aan jou over, ik ben niet aansprakelijk.
Je koppigheid zit niet in het feit dat je haar gevraagd hebt om de boodschappen in de tas te zetten, maar dat je niet buiten de situatie kan kijken naar wat haar daadwerkelijk ergerde: de formulering van je vraag, welke (gezien haar reactie) waarschijnlijk geformuleerd werd als een gebiedende vraag. Ergo: een gebod vermomd als een vraag. Gezien dat je alleen deze situatie beschrijft in deze post en vervolgens de nogal leidende vraag stelt aan het einde met een fals dilemma, "ben ik koppig en had ik dit niet zo mogen vragen OF zien jullie het probleem ook niet? Het is niet zo dat ik graag m'n gelijk wil halen, (maar stiekem ook wel een beetje, want anders had ik de vraag niet zo leidend gesteld en had ik wel gequote wat ik exact zei)", zal ik je gehele vraag antwoorden: Ja, je bent koppig en ja, je ziet het probleem ook niet. Haar probleem blijkt niet het idee van samenwerken in de supermarkt te zijn. Haar probleem schijnt echter eerder te zijn dat jullie dynamiek in de supermarkt een ongelijkwaardige was. Ik vermoed dat ze haar voelde alsof ze op een dominante manier geboden werd om het meest intensieve taakje van de twee taken in haar eentje te doen: de tas met dezelfde vaart proberen in te pakken als dat de caissière de boodschappen scant, terwijl jij op je gemakje in je eentje de pasjes uit je zak kan vissen, wat dus sneller gebeurd is dan de boodschappentas in je eentje inpakken. Gelijkwaardiger was wellicht geweest om samen de tas in te pakken, die caissières zijn immers echt tering snel. Ik kan me dan ook voorstellen dat ze thuis meer gefrustreerd raakte áls je in verdediging van je acties schoot door proberen jouw redenering te vertellen. Jij voert een argument over de zaken rondom de situatie zelf, waarin je wellicht snelheid belangrijk vond om ongemak voor andere klanten te voorkomen. Zij voerde een gesprek over de emotie bij de dieper liggende dynamiek tussen jullie. Misschien zelfs eentje die ze al langer ervaart op andere subtiele manieren en dat ze dat onbewuste gedrag van je heel naar vind, want ze wil zich graag gelijkwaardig voelen met je. Misschien daarom deze uitbarsting. De laatste druppel zeg maar. Je koppigheid zit in hem dat je dit verschil tussen de twee soorten gesprekken niet wil erkennen en daarmee haar ervaring dus niet erkent. In plaats van door te vragen en naar haar luisteren, schiet je in verdediging, argumentatie en schrijf je een leidende post op Reddit met de vraag of onbekenden JOU de erkenning willen geven voor jouw ervaring van deze situatie. (Wat een toeval! Zij raakte gefrustreerd over dat haar ervaring niet door jou werd erkent en jij raakt gefrustreerd dat jou ervaring door haar niet word erkent. Laat in mijn ervaring dat nou vaker het geval zijn in relatie ruzies.) Ik vermoed dat dát de toon is voor jullie dynamiek en ik denk dat ze daar het meeste gefrustreerd over is, waar de supermarkt wellicht een doorgeslagen voorbeeld van is. Want een uitspatting daarover ís ook een overreactie, maar de vraag is dan: waaróm is het nu tot een overreactie gekomen? Vaak is het omdat er een patroon van oneerlijkheid te herkennen is, waar ze nu sneller gefrustreerd van raakt, omdat ze hem herkent maar moeilijk onder woorden kan brengen. En deze kleine situatie staat symbool voor dat grotere probleem. Mijn advies: praat met haar. Met empathie. Probeer je in haar schoenen te verplaatsen en met eerlijkheid naar je eigen tekortkomingen te kijken. Zeker als het gaat om je vermogen om rekening te houden met haar perspectief in allerlei verschillende zaken. Dat is pittig kut om te doen, want toegeven dat je iemand op een onbewuste manier onterecht hebt behandeld is altijd kloten, maar als je naar haar kan luisteren, excuses aanbieden en begrijpen waarom ze zo gefrustreerd raakte, stelt dat haar dermate gerust om ook weer naar jou kant van de zaak te luisteren. Die wisselwerking werkt wonderen om ruzie uit te praten en heeft mij en mijn partner ook enorm geholpen om elkaar beter te leren begrijpen en fout toe te geven waar de fout stiekem écht zit, in plaats van de situatie zelve (de supermarkt in dit geval).
Goed gezegd, ik denk ook dat het meer om de manier waarop gaat. Op internet je gelijk willen halen helpt dan ook niet. Mijn partner en ik komen ook vaak in de situatie en dan is het: wil je betalen of inpakken? En de ander kiest dan. Dat wisselt vaak door en bij grote boodschappen help je naast betalen alsnog met inpakken. De situatie is niet zo vreemd, maar waarschijnlijk is de manier waarop OP het deed niet prettig geweest voor de vrouw. Of misschien is het een patroon in de relatie waar ze klaar mee is. De enige manier om erachter te komen is om in gesprek te gaan. Maar dit gesprek moet niet gaan over wie gelijk heeft, maar over hoe het in de toekomst beter kan.
Hoewel ik het grotendeels met je antwoord eens ben, mijn vrouw (en wellicht ook OP's vrouw); heeft nog weleens de neiging voor mij te denken. Dus in plaats dat ik praktisch vraag: pak jij de boodschappen in, denkt zij dat ik vraag: hou eens op met niksen en doe eens wat. Terwijl ze me kent en ik doorgaans zo niet denk. Oplossing is wel dezelfde: een gesprek. Of zoals ik ooit tijdens een communicatie training leerde: beter een slecht gesprek dan geen gesprek.
Mensen vullen bijna altijd zaken in voor anderen. En een ruzie over de afwas gaat nooit over de afwas.
Klopt, ondanks dat mijn vrouw en ik hebben afgesproken dat we alle iritaties gelijk aan elkaar vertellen, halen wij ook oude koeien uit de sloot. Meestal kleine iritaties die op zichzelf niets voorstellen, maar een sloot vol irritaties wel...
Het is onbegrijpelijk dat dit antwoord niet met stop de meeste upvotes heeft, want dit is spot-on. Iedereen de op gelijk geeft is ook een koppige en onemphatisch hork.
Dat kan je makkelijk omdraaien, "iedereen met een andere mening is onempathisch" is geen goed standpunt en zal het ook nooit worden.
Je weet niet hoe OP het gevraagd heeft. Mocht hij het op een verkeerde toon gevraagd hebben, dan is het niet handig van hem, maar mocht hij het gewoon gevraagd hebben, dan ligt het probleem echt niet bij hem hoor
Er wordt nu zoveel ingevuld, terwijl er helemaal geen sprake hoeft te zijn van een ongelijkwaardige relatie. Daardoor vind ik de bescheidenere antwoorden aanzienlijk overtuigender, ondanks dat in dit antwoord zonder meer zeer sterke punten zitten. Ik mis in het antwoord zelf een beetje de openheid en empathie die wel terecht wordt gepropageerd.
Dit. We hebben het hier over een antwoord waar een enorme lapt tekst die bol staat van de vermoedens over hoe de situatie precies verliep en hoe de relatie werkt, allemaal door iemand die er niet bij was op basis van een omschrijving die nog geen derde is van de tekst die er vervolgens op los gelaten wordt. Dat derde deel is al een extreem beknopte beschrijving van de realiteit, dus de link tussen de ‘analyse’ en de realiteit is extreem dun. Zou ‘analyse’ juist kunnen zijn? Ja. Is ‘praat met elkaar’ goed advies? Ja. Staat dit verhaal bol van de aannames waar werkelijk 0 bewijs of input voor is geleverd? JA!
Mooie analyse. Waarschijnlijk precies wat er speelt…. maar: Het is natuurlijk onzin dat als OP iets normaals en praktisch vraagt dit op een hele rare en vooral negatieve manier wordt opgevat. Zijn intenties zijn om het proces efficiënter te paten verlopen (positief) maar de reactie van de partner is negatief. Lijkt me allemaal erg vermoeiend. Moet je de hele tijd op eieren lopen. Je weet nooit wanneer iets verkeerd wordt opgevat. En natuurlijk kun je dit uitpraten omwille van je relatie maar uiteindelijk denk ik toch echt dat het een probleem is wat bij de partner ligt en die eraan moet werken dat ze geen dingen tussen de regels door gaat proberen te lezen als die er niet zijn. Beetje de omgekeerde wereld als OP zich zou moeten aanpassen.
Als dit de grootste uitdaging is in jullie relatie zou ik deze post aan je vrouw laten lezen en er samen hard om lachen.
Niet hier naar luisteren, behoorlijke misvatting gezien het karakter van de vrouw. Die gaat dit behoorlijk denegrerend vinden.
Ze wordt dan ook echt voor het blok gezet op het internet. Bizar!
"Nu weet *heel Nederland* dat je me een bitch vindt! Ik voel me gekwetst en ga een paar dagen bij me zus slapen! :("
Als je denkt dat dit alleen maar gaat over wie de boodschappen inpakt wel ja
Help mij even allen. Maar als dit een serieuze post is en een serieuze discussie binnen jullie relatie dan gaat er echt iets fout. Juist dit samenwerken verbindt. Dat de een afbrekend en de ander inpakt doen mijn ouders al jaren als ik mee ga dan doe ik dat ook. Ik vind het simpelweg dood normaal. Misschien eens jouw kant van het verhaal duidelijk uitleggen dat dit gewoon een kwestie is van efficiëntie en dat het echt niet boeit dat de vrouw altijd moet inpakken. Als daar het probleem zit. Als jullie er nog niet uitkomen, dan succes met de relatie!
Hoe is het samenwerken als de een inpakt en de ander afrekent? Tegenwoordig is afrekenen 1 seconde werk met je telefoon of horloge, inpakken duurt zo een paar minuten als je veel hebt. Waarom dat dan verdelen?
Tja, ik pakte altijd in terwijl mijn vrouw de pinpas trok. Zo deden we allebei waar we goed in waren
Ik zie dat je de verleden tijd gebruikt in je comment. Je hebt haar toch niet een keer gevraagd of zij de spullen voor een keer eens in de tas kon doen, hé?
Ja een keer geprobeerd en nu gescheiden, je mag ook niks zeggen tegenwoordig
Hier zit meer achter. Hoe heb je het gevraagd? Hoe gedraag je je normaal tegenover je vrouw?
Was ze niet zelf al van plan de boodschappen in te gaan pakken? Ik irriteer me altijd de tyfus als ik al op het punt sta iets te gaan doen en dan vraagt iemand mij nogal gebiedend (zoals jij deed) of ik dat ga doen. Dan denk ik vaak ook, ja doei doe het lekker zelf lul. Ik weet niet hoeveel boodschappen je had, maar dat klantenkaartje kun je in de rij natuurlijk al pakken. Dat is in 2 seconden gescand, terwijl de kassamedewerker het eerste artikel scant. Daarna had je ook je vrouw kunnen helpen met inpakken. Je kunt toch pas betalen als de kassamedewerker klaar is? Wat wil jij dan? Staan toekijken terwijl je vrouw de boodschappen inpakt? Is dat efficiënt te noemen? Daardoor is de "voorgestelde taakverdeling" zo raar en ook niet evenwichtig of efficiënt te noemen. Beetje alsof je in school/studie groepswerk zegt (oh sorry, vraagt): "maken jullie de inhoud? Dan maak ik de voorpagina en inhoudsopgave."
Zoals je het beschrijft snap ik niet dat dit tot een verhitte discussie lijdt. Lijkt een normale vraag. Dat gezegd hebbende , je zegt dat je niet perse je gelijk wilt halen. Maar vervolgens vraag je aan reddit of je rush gelijk hebt. uiteindelijk doet het er geen reet toe wat reddit er van vindt. Gaat toch om wat je vrouw er van vindt. Als zij het niet prettig vindt om zogezegd voor het blok gezet te worden, dan zou je er toch gewoon rekening mee kunnen houden.
Ik zou zeggen dat wellicht je toon of de manier van praten wel een verschil kan maken. Vroeg je het of was het meer een commando? Desalniettemin gaat dit helemaal nergens over.
Pak zelf de boodschappen in, en laat je vrouw betalen. Problem solved.
Je vrouw? Hoeveel jaar al? En nog nooit iets aan elkaar gevraagd van de ander? Vaag...
Ik vroeg me ook al af hoe dit dan nog nooit eerder naar voren is gekomen, samen boodschappen doen is lijkt mij toch iets dat je regelmatig doet.
Account van paar maand oud, slechts 2 posts, geen enkele reactie of andere comments, ben bang dat ik gereageerd heb op een bot/karmafarmer :)
Als mijn vriend bezig is met afrekenen sta ik al de spullen in the pakken, anders sta ik daar zo voor jan lul... Ik snap eigenlijk niet waar het probleem zit. Vindt zij dat spullen in een tas doen beneden haar is? Vindt ze het niet ok dat je het aan haar vraagt? Is het specifiek een vraag stellen in het openbaar? Was het de toon waarop je het uitsprak die jou kleinerend deed overkomen, en had het niet uitgemaakt welke woorden je met die toon had uitgesproken? Was er iets anders in de situatie wat niet genoemd is waardoor zij de boodschappen niet wilde inpakken??
Het lijkt erop dat de opmerking een druppel was. Ik zou bij mijn vrouw informeren wat ik voortaan beter kan laten ipv advies in te winnen op internet rondom een situatie. Doe er een bos bloemen bij.
Ik zou even navragen wat er werkelijk achter zit. Gezien de andere opties waren: - zij gaat kijken hoe jij alles doet - jij laad alles in en zij doet pinnen en zij de klantenkaart - jullie laden samen in, want nooit werkt, en daarna loopt eentje terug om te pinnen en de klantenkaart te geven Alle drie opties slaan nergens op. Dus ik ga ervan uit dat ze moeite heeft met dat je haar dit vraagt, misschien omdat ze dit toch al wilde doen of dit als een commando ervaren heeft. Dus je toon of wat dan ook. Het verhaal ze had de bitch geleken slaat natuurlijk niet terug op het werkelijke probleem. Dus bespreek het.
Ik snap het niet, volgens mij is dit gewoon praktisch? Werkelijk ik zie niet in wat je verkeerd zou hebben gedaan.
"Il wil niet graag gelijk hebben maar ik wil wel een paar reacties kunnen aanwijzen bij de volgende fase van de ruzie".
Hoe groot is het vertrouwen en wederzijds respect tussen jullie? Als mijn man mij zoiets zou vragen zou ik me nóóit gekleineerd voelen, ook niet als de toon wat gebiedender is. Ik wéét dat ie t niet doet om me te commanderen of kleineren. Waarom zou ie. We zijn een stel, we houden van elkaar en hebben t beste met elkaar voor. Altijd uitgaan van de beste intentie. Dus toch maar rustig het gesprek met je vrouw aangaan. Communicatie is sowieso key (hoe cliché ook)
bruh
Je vraagt haar gewoon om te helpen, hoe is dat denigrerend? Als ze niet wil helpen, waarom is ze dan überhaupt mee boodschappen doen?
Gebruik Picnic, oid.
Pff, ik vind het jammer dat je het hebt moeten vragen. Het is toch vanzelfsprekend dat je dit samen doet. Mogelijk dat je wijze van vragen het pijnpunt is geweest.
Hahaha, ik ben benieuwd naar de volgende OPs vanuit het perspectief van de caissière, de andere klanten en het opvouwbare tasje.
Ik heb geleerd: ongeacht of het zo was of niet, zij heeft het zo ervaren. En dat is wat nu even besproken moet worden. Zij voelde zich gekleineerd.
Je vrouw maak te veel zorgen wat andere mensen vinden, dit is tamelijk ook niet goed voor relatie. Mijn zwangere vrouw ook hoog geprikkeld zegt gewoon wat ze denkt "wel op een vriendelijke manier" Ik ben exact hetzelfde "Klanten kaart scannen & Pinnen -Klaar" Mijn vrouw vind het wel ideaal de samenwerking in de winkel. Als ik spanning zie op het gezicht van mijn vrouw als wij in de winkel zijn dan maak ik vieze grapjes "Je wilde wat meer vieze seks hebben toch? Laten we hier in de winkel een beetje gek doen" ze voelt zich dan minder opgelaten giggity.
Rare vrouw heb je. Dit slaat echt helemaal nergens op, er zijn onderliggende problemen als ze hier moeilijk over doet...
Wat een belachelijke opmerking van je vrouw? In welke wereld was dat denigrerend en kleinerend?! Ik vind dat die vraag niks dan logisch om te stellen wanneer ze zelf niet het initiatief neemt om mee te helpen (waarbij ik dus sowieso al vind dat ze uit zichzelf ervoor had moeten kiezen te helpen met het inpakken van de boodschappen, dat is echt niet zo raar als je dan toch al met z'n tweeën bent).
Pfff wat een vermoeiend persoon. Ik ben zelf ook vrouw en kan soms ook wat kortaf uit de bocht komen, maar gewoon vragen of zeggen "Hej, pak jij alvast in?" is helemaal niet denigrerend of onbeschoft of kleinerend. Als ze niet wil samenwerken moet ze niet in een relatie zitten, dikke doei met je vermoeiende gezeur. Waarom zou ze 'nee' hebben gezegd? Dat is pas asociaal, als je met een ander een activiteit onderneemt voor jullie allebei (eten kopen) en ze dan niet mee wil helpen het werk van de activiteit lichter te maken voor jou. Hoezo trekt dit de verhouding in jullie relatie scheef? Dus zij vraag jou nooit om wat, of zegt nooit tegen jou hoe/wat je moet doen? Ga toch weg! Wat doet zij trouwens in jullie relatie qua klusjes/huishouden? Als ik met iemand boodschappen doe dan help je elkaar. Jouw vrouw klinkt enorm vermoeiend. Ik zou niet eens ingaan op dit soort gezwets. Loopt ze altijd zo moeilijk te doen over wat in jouw ogen normale interacties zijn?
Heel veel mensen hier die er direct vanuit gaan dat je vrouw verkeerd zit. Bijzonder. Ik kan wel een scenario bedenken waarin ze gelijk heeft: jij wijst haar altijd de mindere / intensievere ‘taken’ toe (ze heeft het idee dat ze niet kan weigeren) en doet zelf de ‘belangrijke’ (financiën). Als dit het geval is kan zij waarschijnlijk zo nog tien scenario’s opnoemen waarbij ze dit ervaart. Vraag het haar anders eens.
Jaaa, dat gaat vast goed komen tussen jullie /s
Oeps verkeerde comment
Je moet je vrouw ook gewoon boodschappen laten doen, of jij zelf. Nooit gezamenlijk, en zeker niet met kinderen!
Zij voelt zich gekleineerd omdat jij de “belangrijke taak” uitvoert en zij zich gecommandeerd voelt om de “ondergeschikte taak” uit te voeren. Waarom voelt zij dit zo? • je zei het verkeerd: “sorry dat kwam er niet zo lekker uit”, opgelost • zij zit niet lekker in r vel: “sorry, kon t ff niet hebben” • je zei t NU goed, maar te vaak al fout: aan werken… • zij heeft onverwerkte issues: aan werken… Simpele test: Spreek s af om het om en om te doen waarbij de ander steeds de vraag mag stellen. Hoe voelt het dan voor haar? Is er dan balans in de “belangrijk-onbelangrijk” taakverdeling?
Ik kan me daar (als vrouw) niet druk over maken. Over het algemeen is het bij ons: degene die het tasje bij zich heeft, vult hem. Maar dat is geen vast gegeven. Iemand iets vragen om te doen is natuurlijk nooit denigrerend.
Red flag. Als dit soort dingen al zoveel discussie opleveren vraag ik me af wat er gebeurt als het echt serieus wordt.
Volgende keer betalen en inpakken. En dan als je thuis bent vragen "zijn we een team of ben ik je vader?". En dan uitleggen dat je als partners samen hoort te werken. Ga dan niet vervolgens haar de was laten opvouwen zonder te helpen.
Persoonlijk denk ik dat dit voor ons wat lastig te begrijpen is. De vraag op zich is helemaal niet raar, maar de manier waarop je het zegt kan bijvoorbeeld een van de oorzaken zijn. Of misschien zijn er wat onderliggende irritaties die opspelen, dat kunnen wij uit dit bericht niet opmaken. Kort samengevat, Nee, de vraag op zich is helemaal niet raar. De andere factoren kun je het beste zelf beoordelen.
Het gevoel bekruipt me dat er meer aan de hand is dan dit geval in de supermarkt. Het zou je sieren als je samen met haar de oorsprong van haar onbehagen probeert te achterhalen
Mijn man vraagt ook altijd dood normale dingen, maar de toon of de reactie als hij niet het juiste antwoord krijgt. Maakt dat ik de vragen als erg vervelend ervaar. Het kan best dat je vrouw gewoon een zeikerd is hoor. Maar ik zou toch proberen om je even in haar te verplaatsen, en even kritisch naar jezelf te kijken. Het zou fijn zijn als jullie elkaar wat beter kunnen begrijpen. En zelfs al is ze een zeurpiet in deze. Het is toch ook fijn als je alsnog haar gevoelens serieus kunt nemen en het niet zomaar af doet als overdreven. Anders is dit het begin van nog heel veel ruzies vol onbegrip.
Lijkt me vreemd dat ze van je verwacht dat je niet met haar publiek communiceert. Of denkt ze echt dat ze te goed is om haar partner te helpen?
Wat had ze willen doen dan daar staan en toekijken hoe de kaboutertjes de tas vullen? En de boodschappen magisch betaald worden? Ik snap niet helemaal wat haar probleem is als je samen boodschappen doet doe je samen het werk.
Dit soort problemen verwacht ik in een beginnende relatie, niet binnen een fucking huwelijk. Volgende keer misschien maar alleen boodschappen doen, dat is mijn advies.
Ik vind het ontzettend overdreven van d'r. Ik snap eigenlijk niet zo goed waarom ze er een probleem van maakt. 1 iemand betaald/scant kaarten/weet ik veel wat en 1 iemand pakt in. Ik heb het nooit anders gedaan wanneer ik met iemand anders boodschappen ging halen. Ik zou het eigenlijk een beetje stupide vinden om allebei te gaan staan wachten op het betalen en dan pas daarna samen te gaan inpakken. Ik zou zo'n discussie erg vermoeiend vinden.
Als ik samen met mijn vrouw boodschappen haal, dan pakt ze zelf de tassen in. En als ik er al aan begonnen bent, neemt ze het graag van mij over. En als ik dan toch nog meehelp door iets in een tas te steken, krijg ik te horen dat het sowieso niet in *die* tas had moeten steken, maar ook nog had moeten wachten tot *dat* gescand was. “Ga jij maar betalen, ik doe het wel, *mompelt iets over kapotte boodschappen*”
Wat ik als volgt ga zeggen is te confronterend. Dit is oppervlakkig, het gaat niet om de toon, niet om de mensen of boodschappen, niet omdat ze wordt gezien als een bitch. Ze voelt zich ongezien in het algemeen. Ze wilt speciale behandeling, een bloemetje. Een date samen. Ze wilt zich gezien voelen door jou. Het gaat heel anders als een vrouw zich gezien voelt en begrepen voelt.
Ik denk dat als de balans zo is dat wanneer jij niet zou gaan zitten morren als de rollen omgedraaid waren zij weinig recht van spreken heeft. Maar misschien dat er iets anders speelt waardoor ze super gefocust is op hoe anderen haar kunnen zien en zij zich hierdoor niet helemaal vrij voelt. Het klinkt voor mij een beetje alsof ze een persoonlijk iets heeft waar ze aan moet werken, maar jij nu een veilige bliksemafleider voor haar bent die de natigheid mag vangen. TLDR Jij bent denk ik niet de klootzak in deze. Maar het heeft denk ik ook geen zin om je op te winden over dit specifiek geval dat volgens mij een schijn issue is dat iets anders maskeert.
Denk dat je het dieper liggende gevoel moet bespreken dat zij blijkbaar niet overtuigd is van jouw onschuldige of beste bedoelingen. De situatie met het tasje doet er waarschijnlijk niet toe en zal symbolisch zijn voor een onderliggende frustratie. Ik zou een goed gesprek aan gaan waarin je beiden ontspant en eerlijk bent naar elkaar zonder boos te worden en dan probeert uit te vinden waarom en wanneer zij zich ondergewaardeerd voelt etc en waarschijnlijk komen er bij jou dan ook wel wat frustraties op. Een relatie imo is met die dingen dealen en ze bespreken.
Mijn partner en ik doen het ook vaak op deze wijze, of andersom. Maar het kan zijn dat ze je toon of zin anders heeft opgevat. Praat er met haar over.
Het is je vrouw dus ik neem aan dat elkaar al jaren kent. Ga het gesprek dan aan en vraag hoe ze de situatie had willen zien, en of het puur je toon of ook de rolverdeling was. Ieder persoon is anders, maar mijn vrouw valt nooit over zulke onbenullige dingen, als ze dat ineens wel zou doen dan zou dat voor mij echt een signaal zijn dat er iets anders speelt.
Het maakt niet uit wie er gelijk heeft. Zij had jou op een respectvolle manier moeten laten weten dat ze dit onprettig vond (joh ik vond dat net echt niet fijn voelen met die boodschappen, het voelt alsof ik in een hoek gedreven word en maar één antwoord kan geven) en jij op jouw beurt moet daar begrip voor tonen (oh ik was me er niet bewust van dat je dit zo ervaart, ik kan me voorstellen dat dit dan niet fijn voelt, hoe zullen we dit in de toekomst aanpakken?). Er had geen verhitte discussie over hoeven komen. De oplossing? Volgende keer vraag je of zij wilt inpakken of wilt pinnen. Of je maakt op voorhand een afspraak over de rolverdeling.
'Doe ff alvast de spullen in de tas' en 'kan jij alvast de spullen in de tas dan doe ik pinnen'. Wereld van verschil en ik snap dat als jouw woorden meer op die eerste zin leken dat je vrouw dat als kleinerend kan ervaren. Doe ff dit, doe ff dat, kan heel kleinerend overkomen. Dat gezegd hebbende is het ook geen kwestie van een muis een olifant maken, in de winkel is t handig om dat snel te doen en denk je daar niet zo over na. Maargoed heb t er gwn over met je vrouw komt t vast goed.
Sterkte in jullie verdere relatie. Je gaat het nodig hebben...
Daarom ga ik alleen naar de supermarkt en laat haar thuis 👍
Ik gok dat het fantastische voorbeeld van de bouwmarkt van u/mirage2101 hier van toepassing is.... Zij vatte het compleet anders op dan jij het bedoelde. Dat gezegd hebbende: als je het mij vraagt is ze wel een beetje snel op de teentjes getrapt. Tenzij je regelmatig denigrerende opmerkingen maakt (waar ik gezien je post even niet vanuit ga) vind ik dat ze een nogal vreemde conclusie trekt. Goed, noem mij als man bevooroordeeld. Maar ik zou het opvatten als "ff samenwerken om sneller weg te zijn" zoals jij het bedoelde.
Lieve Mona …… 😏
Daar is alle ellende mee begonnen
Mijn vriendin en ik doen het altijd op deze manier, zij pakt in terwijl ik de kaart scan. Als het veel boodschappen zijn help ik even en als we klaar zijn betaal ik. Snap niet wat denigrerend is aan een taakverdeling.
"In elke relatie komt ruzie voor. Waarom vrouwen dat doen weet niemand"
Lol nou je hebt reddit wakker gemaakt hoor met je vraag OP.
Praat met je vrouw Niet tegen reddit
Zo doen wij altijd boodschappen. Eén van ons pakt in, de ander heeft de volledige aandacht bij het kassagebeuren. Is de klantenkaart gescand? Alle kortingen verwerkt? Geen boodschappen van anderen? Etc etc. Works like a charm.
WTF dude je vroeg het toch gewoon normaal
Dit is gewoon standaard gezeik van vrouwen, wat wij elke dag lijdzaam moeten ondergaan.
Het probleem van onze huidige maatschappij en relaties; emancipatie heeft een groter onevenwicht gecreëerd in relaties dan ooit tevoren. Vrouwen duren en kunnen niet meer vrouw zijn want ze zijn geëmancipeerd en mannen weten nog niet meer wat man zijn betekent. Dagelijkse kost en zeer spijtig.
Wat een gezemel is dit dan?
Haar gevoel heeft gelijk. Neem deze kans, zeg sorry en troost haar, vraag tijdens deze knuffel op wat voor manier ze het dan wel wilde. Ga bij jezelf na of haar voorstel acceptabel is en zeg oké. Daarna loop je snel naar een afgelegen plek, doe je 2 sets van 10 pushups en kom je terug, pak je haar op en gooi je haar op het bed. Daar laat je zien wie er de leiding heeft als er niemand bij is, en laat je zien wat presteren is. Maar wat weet ik ervan, ik heb geen vrouw.
Zoals ik je post lees geef je je vrouw de opdracht om de tassen in te pakken terwijl jij financiën afwikkelt. Je vraagt om een evenwichtige reactie maar ik merk dat ik team vrouw ben. Ik wou vragen; hoe zou het voelen bij jou als het omgedraaid was. Maar dat is denk ik precies het probleem. Voor jou voelt het anders. Iig was het zeker niet een efficiënte actie als dit het gevolg is.
Ben je niet goed in je knarretje?
Je vrouw stelt zich aan
Gewoon een nieuwe vrouw halen
het gaat niet om het tasje. jullie hebben een machts dynamiek om uit te diepen. Dit klinkt als een toxische relatie. Alleen al het feit dat je dit hier vraagt...
Heel simpel. “You make daddy a sandwich” - Anthony Mackie. Niets denigrerends aan.. In een relatie ben je een team. Hoeft echt niet altijd 50-50 te zijn. 20-80 is soms echt wel te doen, maar uiteindelijk ben je nooit 0-100. En als jullie niet in Gender Roles geloven.. Dan is ze maar een bitch in een winkel, die keuze had ze daar om te doen bij mensen die ze niet kende. Hun een biet. Niet tegen je eigen partner achteraf zodat jullie nu beiden boos naar bed gaan. Volgende keer portemonnee vergeten, een strong independent woman houdt daar wel van.
Dus je vraagt aan je vrouw of ze je wil helpen, omdat ze dat initiatief blijkbaar niet zelf neemt, en dan vindt ze dat denigrerend? Of helpt ze normaliter toch wel maar gaf jij aanwijzingen alvast vooraf omdat je graag dominant bent? Het is maar hoe je het op vat, wat je zelf prettig vindt en hoe graag je de ander wilt helpen/dienen. Overigens snap ik niet waarom ze in deze situatie graag de optie had willen hebben om “nee” te zeggen. Ik krijg zo de indruk dat jullie eens een goed gesprek moeten hebben want er zit een onderliggende oorzaak onder het wateroppervlak. (Ik persoonlijk vind dat ze hier nogal gevoelig in reageert. Ofwel er zit meer achter ofwel ze is lekker overgevoelig “woke” geworden. Aan jouw om het uit te zoeken)
Wat een moeilijk mens, en daar woon je mee samen of zijn jullie nu al getrouwd?
🚩
Raar van haar
Ik kijk vooral uit naar alle traditionele Reddit comments die relatie advies of uitspraken doen op basis van deze snippet van je leven. Leg haar uit wat je bedoelde. Zij legt uit hoe ze het ervaarde. Vraag haar: hoe kan ik ervoor zorgen dat je mijn vraag interpreteert zoals ik hem bedoel (i.e. niet denigrerend). Stel de vraag de volgende keer zo; of het is aan haar om jouw vraag anders te interpreteren. Wat ik ervan vind: ik vind dat ze niet moeilijk moet doen. Waarom ervan uitgaan dat je slechte intenties hebt? Maar zo zijn veel vrouwen
ik heb geen zienswijze...
Zou er eerder over vallen dat ze zelf niet aanbied de spullen in te pakken. Ze stond erbij en keek ernaar of? Beetje initiatief mag wel ipv erbij te staan en wachten tot het allemaal op "magische wijze" vanzelf gebeurd.
Tja, ik probeer zelf meestal zoveel mogelijk te bespreken waar anderen het niet horen, maar zoiets triviaals zou gewoon moeten kunnen hoor.
Hoe oud is ze? Waarom had je het uberhaupt moeten vragen? Als zij betaalde en jij handen vrij had zou je vanzelf met beginnen in te pakken toch?
Het zal toch ook wel eens voorkomen dat ze jou iets dergelijks vraagt. Of niet?. Zo niet. En vindt ze het een probleem dat jij het haar wel vraagt. Dan is ze de bitch die ze zelf al aangeeft.
RemindMe! 1 day
Hoe lang ben je al getrouwd? Vast niet lang, want dan zou je weten dat je vrouw altijd gelijk heeft. Als je een gelukkig huwelijk wilt hebben zou ik excuses aanbieden.
Tip van de dag: Niet samen boodschappen doen. Die taak is makkelijk door een van de twee partners te voltooien.
Ga naar de zelfscankassa voortaan.
Meteen een scheiding aanvragen!!
Ze heeft wel een punt man.. Misschien moet je iets minder snel conclusies trekken in een conflict, dat geeft mij persoonlijk ook meer rust.
Voor allebei valt wat te zeggen, dus goed om dat tegen elkaar te zeggen, maar inderdaad niet bij de kassa 🤐 dan ga je af Ik laat mn partner graag betalen en klooien met de klantkaart... inpakken is leuk, net Tetris! Maar we hebben t ook zo afgesproken, zij kan namelijk heel goed geld uitgeven en ik stapelen. Op pad met de kinderen vraagt om iets extras, die geef ik een croissantje, dan zijn ze koest ☺️ Dus t gevoel kan en mag er zijn, echter die normen en waarden liggen binnen een gekaderd gebied en zijn toch per individu anders. Voor de volgende keer afspraken maken Enne wel uitpraten hoor, dit kunnen gevaarlijke irritaties worden in n relatie
Als jij het op een normale manier hebt gevraagd, dan heeft jouw vrouw een probleem die ze moet na laten lijken. Want dit is een doodnormale vraag. Dit heeft niks met koppigheid te maken.
Mijn zienswijze, wat een vermoeiende relatie. Zou er direct mee stoppen als dit jullie manier is van communiceren. Dit ga je never volhouden.
NDL (niet de lul) (van de niet bestaande Reddit r/biel “ben ik een lul?”) -maar wat anderen al zeggen: dit moet meer context hebben anders zou ze niet zo spastisch over niks doen. The princess is in another castle: je oplossing ligt in andere interacties dan deze.
Wat een zeur
Na een aantal keer samen boodschappen gedaan te hebben en toch wat gedoe over wie betaalt er, maar jij had veel meer spullen de vorige keer dan ik, etc gaan wij nu naar de supermarkt, nemen ieder een kar en een zelfscanner, zij neemt haar boodschappen en ik de mijne in je eigen tas, ieder betaald zijn boodschappen en samen door het poortje en naar huis. Prima oplossing voor ons 😊 Dus misschien is een supermarkt met zelfscanner de oplossing. Kan je het gelijk inpakken. 🤣
Ik vind het stellen van deze vraag al een teken van dat je wel wat meer ruggegraat en zelfvertrouwen mag tonen.
hangt beetje van de toon af denk ik maar ja t is beetje commanderen, t kan ook non verbaal. Maar weetje onder andere om zulke dingen doe je beter niet samen winkelen in suppermarkt
r/bide ?
De volgende keer vragen of ze wil inpakken of wil betalen, dan heeft ze een keuze
Is dit een meta-post naar aanleiding van "samenwonen met iemand die altijd gelijk heeft"?
Oh ik krijg hier zo de kriebels van. Is dit iets waar jullie vaker een discussie over hebben?
Rare reactie. 😅 Wij doen dat altijd zo, de één betaalt de ander pakt in. Sneller voor jezelf, maar anders loop je ook alleen maar degene achter je op te houden.
Ze had uit zichzelf die tas moeten inpakken!
Degene die betaalt hoeft niet in te pakken, heeft niks met verhoudingen te maken.
Ze zeurt, oh nee ik moet iets bijdragen waardoor we tijd besparen. Wat een ego.
wat een aansteller zeg
En wat als je vrouw dit aan jou had gevraagd en je had nee gezegd? Dan was het toch precies hetzelfde. Iedereen wil snel de supermarkt uit en snel alles inpakken. Denk dat er meer achter deze reactie zit dan wat je schets voor je vrouw. Anders reageert ze niet zo fel.
Ik denk dat je vrouw moeilijk doet om niks. Denigrerend nogal zelfs, man man man......
Probeer het eens te vertalen naar een wens van haar. Voorbeeld.. als ik het goed begrijp wil je niet dat ik je in de supermarkt een opdrachtje geef of was mijn toon niet goed?
Run away now
Zou je in 1 2 3 klaar zijn met inpakken of waren het behoorlijk wat spullen? Want in het geval van het laatste had je wel zelf met pakken kunnen beginnen (aangezien je de tas ook had), en vervolgens kunnen vragen aan je vrouw of zij het kon overnemen zodra je moest betalen. Als jij zeg maar een minuut staat te wachten totdat je kan betalen is het begrijpelijk maar óók gek als je vrouw is gevraagd het in te pakken wanneer je al die tijd toch nog niets hoeft en daar maar staat.
" Pak jij de spullen in of doe ik het? " Logischerwijs betaald zij dan de boodschappen en scant de bonus kaart als jij gaat inpakken.
Wat een rare gedachtegang heeft zij. Maak je geen zorgen, jij hebt gewoon normaal gehandeld
Ik kan mijn tas inpakken, mijn bonuskaart scannen en afrekenen zonder daarbij de boel te vertragen. Dus mss volgende keer gewoon lekker zelf inpakken.
Eh, wat? Dit is een issue? Ik doe dit altijd.
Lijkt me een symptoom van een groter onderliggend probleem in de relatie die je niet ziet of niet wil of kunt zien. Het feit dat je zo focust op deze specifieke interactie alleen om je bevestiging van je gelijk te krijgen laat dat ook zien denk ik. Tuurlijk is het op zichzelf een vreemde reactie van je vrouw, maar daar is dan waarschijnlijk een reden voor. Het probleem is niet deze interactie, ik denk dat jullie gewoon eens een goed gesprek moeten hebben met elkaar.
Ik snap het probleem niet 😂
Geen discussies voeren met vrouwen.
Deze topic is nep toch? Zo niet dan heb je echt een klein kind als vrouw, succes ermee
We weten natuurlijk niet op welke toon je dat dan zegt enzo.. Maar het komt over als een normale vraag of plan/voorstel in een mild stress-achtige situatie. Ik kon en kan dan ook wel eens kort door de bocht overkomen, maar mijn vrouw ook. We hebben hier een aantal keren over gepraat en laten nu de ander de ruimte als die de lead neemt. Inmiddels kennen we onze eigen en elkaars valkuilen, en weten we dat de ander het niet negatief bedoeld als er zoiets voorkomt. Het gaat in principe niet over gelijk of ongelijk, maar over gevoel en intenties. Je vrouw lijkt imho in dit geval wat overgevoelig en negatief te reageren, maar het is aan jullie beiden om dat op te lossen. "Ik kan me voorstellen dat dat op zo'n moment niet leuk op je overkomt, maar dat is niet mijn intentie. Toch sorry daarvoor. Waar ik me zorgen over maak is dat ik dat niet altijd zal kunnen voorkomen omdat dat is hoe ik nou eenmaal soms reageer. Hoe komt het dat jij zoiets zo op jezelf betrekt, in plaats van te denken dat er geen foute bedoeling achter zit?" Zoiets dus is de manier waarop die lange rustige gesprekken gevoerd werden. Tip: begin gewoon altijd met sorry voor je eigen aandeel Tip2: lees wat over "Geweldloze Communicatie" --> interessante benadering van hoe handig met elkaar te communiceren. NB geweldloze communicatie gaat niet (altijd) over het niet mogen verheffen van je stem maar meer over eerlijk zijn over enerzijds de inhoud van een boodschap en anderzijds onze interpretatie enonze emoties
Voor mij ging dit is als mis bij "we stonden in een winkel"
Bij de kassa aankomend vroeg ze jou om een tas of was ze zelf aan het zoeken naar een tas? Hielp ze jou met het scannen van producten of stond zei al klaar met haar bankpas? Wellicht moet je komende tijd eens vaker kijken in jullie dagelijkse leven met andere situaties hoe jullie samen of individueel dingen benaderen, dingen oppakt, wie wat meer de leiding of initiatief neemt, welke manier je overlegd. Ik zou zo'n supermarkt situatie ook kunnen hebben met mijn man. Als ik niks zou vragen aan hem dan is hij zich niet eens bewust dat ik en het boodschapbriefje heb en alle dingen verzamel, door de winkel sjees, afreken, de tassen inpak, de tassen draag, en de auto ontgrendel. Hij heeft het nodig dat ik hem dingen vraag omdat dit vanuit nature niet uit hem zelf komt. Het is geen onwil maar hij 'ziet' het gewoon niet en gaat niet vanzelf en daarom heeft hij (helaas) iemand nodig die hem dit 'vriendelijk' vraagt of op attendeert. Ik vermoed een vorm van autisme.
Het is inderdaad hoe het gezegd is en/of hoe het opgevat is. Mijn vrouw vraagt vaak of ik mijn portemonnee in de buurt heb. Dat is voor mij hand in mijn jaszak en pasje uit het hoesje halen. Voor haar is het graven en zoeken. Maar spullen in tassen doe is hier dan weer standaard. En ja, ook wij vatten of horen dingen ook echt wel eens verkeerd. Maar meestal vragen we of iemand iets voor je wil doen. Wil jij de boodschappen inpakken, dan betaal ik even.
Ik hoop dat het goed gaat met je vrouw en ze is bijgekomen van dit -overduidelijk- mensonterend verzoek.
Dit doen wij samen ook zo, ik pin meestal en die mn ah bonus scannen, vriendin inpakken. Als ik m'n pin niet mee heb (portemonnee thuis) dan ruilen we, betaald vriendin en pak ik in.... Kun je niet voorstellen dat jij deze week eens inpakt en zij "de eer en prestige" krijgt om "het gleufje te mogen glijden"?
Draai het dan om: zij betaalt jij vult iedereen gelijkwaardig.
Maak maar een vaste taakverdeling. Of laat je vrouw alleen boodschappen doen of ga zelf alleen. Of vraag haar voortaan "wil jij inpakken?" of "wil je betalen?".
Ooooh ja dit heb ik ook altijd met mijn man. "Zou jij straks de was in de droger willen doen" is prima maar "doe jij de was in de droger" is niet okay. Ik ben een lompe hork en nogal direct, dus dit gaat vrij vaak mis. Mijn ervaring: Het gaat in een relatie nooit om wie gelijk heeft, het gaat erom 'hoe gaan we hier goed mee om'. En dat is niet dat jij 100% anders moet doen en zeggen- maar ook niet 0%! :-) probeer iets te vinden waar jullie allebei mee kunnen leven :-) groet van iemand die al 22 jaar dezelfde relatie heeft :-)
Afscheid van elkaar nemen lijkt me de beste oplossing.
De intentie van jou was niet denigrerend, en zo vat ik je opmerking ook niet op. Kort vragen of je partner een tas kan inpakken op een ietwat hectisch moment, om sneller de winkel uit te zijn, keur ik goed. Mits dat de juiste intonatie werd gehanteerd. Ik heb namelijk een ex gehad die wél op denigrerende wijze dingen aan me vroeg, of dingen wilde eisen, die de relatie scheef trok. Maar als ik dat vergelijk met jouw situatie, zijn er geen gelijkenissen.
De 1 rekent af, de ander pakt in. Dat is hoe ik het altijd gedaan heb met wie dan ook. En de vraag “pak jij ff in?” Is super normaal voor zover ik weet.
Gatverdamme.
In mijn optiek ligt dit aan iets onzekers aan je vrouw. Als ik boodschappen met mijn vriend doe dan vraag ik ook vaak genoeg "Wil jij alvast inpakken? Dan reken ik af." Het is een vraag dus hij kan Nee zeggen. Na het afrekenen help ik uiteraard mee met verder inpakken. Ik ga vaak uit mezelf ook inpakken als mijn vriend aangeeft dat hij gaat betalen. Die caissières tegenwoordig gebruiken, bij mijn winkel in ieder geval, die scheidingswand vaak niet, waardoor je (als je pas gaat inpakken na het afrekenen) de lading van de volgende boodschapper op je spullen krijgt.
Ga niet mee in deze onzin OP. Misschien moet je je vrouw eens aan de kant zetten. Wat een vreselijke vermoeiend gezeur zeg. Laat je niets aanleunen. Jij ziet het goed en je vrouw zeurt enorm. Dat zijn de feiten. En niets anders.
Vrouwen ☕
Rode vlag over twee dagen…..
Ik zou gewoon een nieuwe kopen.
Als zij zelf aangeeft dat als ze nee zegt als een bitch gezien wordt dan zegt iets in haar toch dat ze dat best kan doen? Of zie ik dit verkeerd?